〘TR〙「 All Mine - Taek∞k 」✓

XIX

~

Bir müddet süren sessizlik Jungkook tarafından bölündü. Elini büyüğün omzuna yerleştirdi ve hafifçe sıktı, hissettiği hafif baskıyla kafasını çeviren Taehyung'ın gözleri küçüğünkilerle buluştu. Jungkook sadece gözlerinin içine bakarak Taehyung'ın ne kadar endişeli olduğunu anlayabiliyordu. Gözbebeklerinin nasıl titrediğini görebiliyordu, kimsenin konuşmaya yemediğini fark edince Jungkook ilk olarak ağzını açmaya karar verdi. "Bizi ziyarete mi gelecekler? Üstelik burada kalacaklar öyle mi?" Taehyung başıyla yavaşça onayladı. 
"Kim bilir kaç gün kalacaklar, onlarla olmak istemiyorum onlarla aynı yerde kalmak hatta göz göze bile gelmek istemiyorum." Jungkook önlerindeki masa yüzünden büyüğe yan şekilde sarılmak zorunda kaldı, Taehyung iki kolu onu sarsın ya da yandan bu şekilde sarılsın küçüğün onu rahatlamasına bir şekilde izin veriyordu, işe yarıyordu da.
"Onlar için endişelenme her şey iyi olacak."

"Aslında..." herkesin gözleri Jin'i buldu, en büyüleri sonunda boğazını temizleyip dudaklarını aralamaya karar vermişti.
"...Muhtemelen sen konuyu açmaya gerek kalmadan Taehyung'dan ailesinin nasıl olduğunu öğrenmişsindir, genç yaştaki üstelik aynı cinsiyetteki ilişkileri desteklemiyorlar diye biliyorum ben. İkiniz de çok dikkatli olmalısınız sizi yakalarlarsa ne derler ya da ne yaparlar hayal bile edemiyorum."

'Aynen öyle... hayal edemiyorsun taa ki yaşayana kadar.'

Taehyung zihninden geçirdiği bu cümleyle iç çekti, Jin haklıydı ailesinin önünde yanyana durmaları bile onları tehlikeye, zora sokabilirdi. Anında şüphelenebilir ve meraklanıp -hem de aşırı gereksiz derecede- doğru olup olmadıklarını öğrenene kadar köküne inebilirlerdi, ne yapıp yapmadıklarını bulurlardı ve cidden bulurlarsa Taehyung'a sorarsanız hiç şaşırmayacaktı ancak tedirginlik stresi beraberinde getirebilir ona günler boyu hatta sonsuza dek rahatsızlık verebilirdi, bundan emindi.
Korku onu kör edebilirdi, kendisine zarar vermelerinden değildi ama bu asıl konu artık Jungkook'tu.
Taehyung onların parmaklarının bile küçüğe değmesini istemiyordu, minik bir parçasına saç teline bile.
Tabii neden onlara karşı çıkamıyor ki Taehyung? Diye düşünebilirsiniz değil mi? Kalkışması mantıklı geliyor ancak hayır, tanınan büyük bir şirkete sahip olabilirdi, güçlü bir adam olabilird fakat ne kadar güçlü olursa olsun, ailesi özellikle de babası ondan on kat daha güçlü olacaktı. Kariyerinde yeri konusunda babası mantıken ondan daha üstteydi tabii ama o hiç kimsenin bilmediği bir şeyi biliyordu, elbette babası bazen hatta nadiren de olsa diğer şirketlerle görüşmelerde bulunuyordu ama kapalı kapıların ardından durum hiç te aynı değildi. Genelde kendisi, mafya çeteleriyle ve kimsenin adını bile duymadığı, yüzünü bile ömrü boyunca şahit olmadığı kimselerle iş birliğinde bulunuyordu. Hiçbirinin ne adını biliyordu ne de babasıyla nereden tanıştıklarını biliyordu ama umrunda mıydı? Hayır hiç te değildi. Babasının çok mu işi vardı? Oğluna yakın olamıyor muydu? O zaman her şey yolundaydı işte Taehyung'ı ailesi ile ilgili ilgilendiren tek şey buydu.
Ondan uzak durup durmadıklarını bilmekti.

"Jin hyung haklı, Tae aklında ne var?" Jimin de bir o kadar, Taehyung gibi olmasa da büyük bir endişe biriktiriyordu içinde. Jimin en az Jin kadar biliyordu neyin ne olduğunu, ailesinin bu tür şeylere karşı olan tavırlarını tahmin edebiliyordu ve bunu kendi isteğiyle öğrenmeye niyeti de yoktu, tahminleriyse ailesinde gördüğü o ciddiyetten dolayı eğer ortaya çıkarırlarsa işkence veya en kötüsü ölüm olacağıydı. Her ne zaman aklına gelse olduğu gibi bunun düşüncesi bile titremesine neden oluyordu. "Ben... ben bilmiyorum, bunun hakkında acilen bir şeyler düşünmem gerekiyor ancak kalan şu süreç içinde hiçbir fikrim olmadığı için size söylemek ve de yardımlarınızı istemek istedim."
"Pekala tamam... ilk olarak ki bunu siz de tahmin edebiliyorsunuzdur, ikinizin ailen gidene dek olabildiğince birbirinizden uzak durması gerek. Ve bence ailene Jungkook'u bir arkadaşın olarak tanıtmalıyız, hatta tanıtmak zorundayız Taehyung."