ᶜʰᵉʳʳʸ ᵇˡᵒˢˢᵒᵐˢ ᵃᶠᵗᵉʳ ʷᶤᶰᵗᵉʳ/ ˢᵉᵏᵃᶤ

Bölüm 23

Geleceğim olmanı istiyorum."

"Geleceğim olur musun?"

O dakika kuşlar hiç bu kadar güzel ötmemişti Jongin için.Gökyüzü böylesine güzel mavi pofuduk bulutlu gözükmemişti,ya da rüzgar hiç böylesine hafifletici serin esmemişti.Bunca zaman yaşadığı ev hiç içini bu denli ısıtmamıştı Jongin'in içini.Ve nefes almak...Ne nefes almak hiç böyle doğru gelmemişti.Sahi neydi hepsinin sebebi? Biliyordu.

Aşk denen küçük şey...

Sehun bir cevap beklercesine Jongin'in gözlerinin içine baktığında heyecandan yerinde duramıyordu.Esaretten kurtulacağını öğrenen bir kölenin sevinci ile dolup taşmıştı içi.Bu denli heycanlı hissetmesi normal miydi? Elbette.Sonunda uzaktan sevdiği,dokunmaya kıyamadığı Jongin'e benim diyebilecekti.Tabi bir cevap alabilseydi.

"Sehun b-ben..."

Jongin ağlamayı durdurmak istedi.Sanki kapanmayan bir musluğu kapatmaya çalışıyormuş gibi bir savaş içine girmişti.Tam durdu konuşacağım derken yaşlar tekrar akıyor,ağzından tek kelime çıkacakmış gibi hissetmiyordu.

Sehun uzun süren bu amansız bekleyişin hiç bitmeyeceğini düşündü.Öyleki geçen her dakika sanki ömrüden bir ömür götürüyordu.beynini binbir düşünce kemirdi.Soruların ardı arkası kesilmedi.

"Belki de beni reddetmek için ne söyleyeceğini düşünüyor."

"Ya söyleyecek kelimesi yoksa?"

"Kesin hayır diyecek"

"Baksana yüzüme bile bakmıyor"

"Sakin ol Sehun.O senin Jongin'in seni üzecek bir şey yapmaz."

"Ahh neden konuşmuyor peki?"

"Bir şey söyle Jongin"

Bir panik yığını içinde buldu kendisini.Bu bekleyişten sıkılmıştı.Ellerini çalışma masasına koyup parmakları ile ritim tuttu.Neden hala gelmiyordu cevabı? Jongin neyi bekliyordu?

"Sehun Bu anın hayalini o kadar çok kurdum ki. Gerçek mi hayal mi kestiremiyorum.Ya gözlerimi şuan açtığımda hala uykudaysam.Ya kendimi bu şekilde bir hayala inandırıp uyandığımda girdiğim üzüntü selinde boğulursam?"

Nefesini düzene koyup konuşabildiğinde korkularını dile getirebildigi için memnun hissetti Jongin.O kadar korkuyordu ki. Belki de hayatında hiç korkmadığı kadar korkuyordu tüm bunların rüya olmasından.Kapalı gözlerini açtığında yatağında uyuyor olmasından.Bunların hepsinin bir hayal olmasından...

Sehun duyduğu içi korku dolu cümleler ile gülümsedi.Böyle bir durumda gülümsemesi anormal durabilirdi lakin, ikisinin korkularını karşılastırdğında gülmemek elde değildi.Sehun Jongin'in onu reddetmesinden delicesine korkarken,Jongin de tüm bunların bir hayal olmasından korkuyordu.Aslında ikisinin de isteği aynı iken farklı dile getiriyorlardı.

Yaklaşıp Jongin'in omzundan tutup yatağına ilerletip oturdu.Kendisini de yanına oturtarak Jongin'in iki elini ellerinin arasına aldı.Gözlerini bir türlü açmayan Jongin'in yüzünü inceledi.

"Gözlerini açabilirsin Jongin.Bunların hiçbiri hayal olamayacak kadar gerçek çünkü."

"Ben gerçeğim,ellerini tutan ellerim gerçek,tonunu duyduğun sesim gerçek,heyecandan atan kalp atışlarım gerçek,sana duyduğum o hisler...Hepsi gerçek Jongin"

Jongin gözlerini açmayarak gülümsemeye çalıştı.Sehun'un sesi,söyledikleri onu rahatlatıyordu.

"Gözlerimi açtığımda burda olacak mısın sehun?"