CH 8

18.2K 1.8K 17
                                    

Zawgyi

ဒီေန႔က စေနေန႔ဆိုေပမယ့္ ဆုက်န္းအိပ္ရာသစ္ေျပာင္းအိပ္ရေတာ့ က်င့္သားမရလို႔ ေစာေစာထလိုက္တယ္။ သူ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္လာေတာ့ အန္ရီဇဲကိုအိမ္ထဲမွာမေတြ႕မိ 'ရံုးပိတ္ရက္ေတာင္ အခ်ိန္ပိုဆင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတာလား' ။ ဆုက်န္းစပ္စုခ်င္တာနဲ႔ အန္ရီဇဲအခန္းတံခါးဖြင့္မယ္ၾကံတုန္း... အန္ရီဇဲ အားကစား၀တ္စံုနဲ႔အျပင္ကေနျပန္လာတယ္။ ဆုက်န္းေခါင္းေလးကုတ္ၿပီး အန္ရီဇဲကိုတဟဲဟဲနဲ႔ရယ္ျပလိုက္တယ္ 'ေတာ္ေသးတယ္ မျမင္ေလာက္ဘူးထင္တယ္'

"မင္း မနက္ခင္းထေျပးတာလား"

"အင္း"

အန္ရီဇဲ အိတ္ကိုသူ႕အခန္းထဲထားလိုက္ၿပီး မီးခိုေခ်ာင္ထဲ၀င္လိုက္တယ္။

"မနက္စာေကာ?"

"ဟန္?"

ဆုက်န္းလဲ အူေတာင္ေတာင္ေလးနဲ႔ ကတ္ဘုတ္ေတြဟိုဖြင့္ဒီဖြင့္နဲ႔ ရွာလိုက္တယ္။ ေပါင္မုန္႕တစ္ထုပ္ေတြ႕လို႔ ႏွစ္ေယာက္သားအဲဒါနဲ႔ပဲ ဗိုက္ျဖည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္စားေနေပမယ့္ စကားတစ္ခြန္းမွမဟၾက။ အန္ရီဇဲမ်က္ႏွာက႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔မို႔ ခုထိဘာေတြးေနလဲ ဆုက်န္းမခန္႕မွန္းတတ္ေသးပါ။ ခဏၾကာေတာ့မွ အန္ရီဇဲက

"မင္း ေျခေထာက္နာေသးလား"

"ဟန္!!.... မေန႔ညေဆးလိမ္းၿပီးကတည္းက သိပ္မနာေတာ့ဘူး"

"မင္းရဲ႕ဒဏ္ရာရထားတဲ့ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ကိုေမးေနတာ"

"ဘယ္ေျခလား? အင္း.... သက္သာလာပါၿပီ"

"မင္းေျခေထာက္က တစ္ဖက္ပဲအေကာင္းပတိရွိတာ၊ ဂ႐ုစိုက္ဦး"

"......"

ဆုက်န္းစားလဲၿပီးေရာ ခံုေနာက္မွီၿပီး သူ႔ဗိုက္ကိုပြတ္ေနလိုက္တယ္။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔စားလို႔မၿပီးႏိုင္တဲ့ အန္ရီဇဲကို ၾကည့္ရင္း 'ၾကည့္စမ္း စားတာေသာက္တာကအစ တည္တည္ႀကီးနဲ႔ေႏွးလိုက္တာ.... စားမွာျဖင့္ ျမန္ျမန္မစားဘူး။ ေပါင္မုန္႕စားတာကလဲ မသိရင္အေနာက္တိ္ုင္းစားေသာက္ဆိုင္က အမဲသားကိုစားတာက်ေနတာပဲ..... သြက္သြက္လက္လက္ကိုမရွိဘူး' ဆုက်န္းစိတ္ထဲကေန အထင္ေသးလိုက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now