CH 16

15.8K 1.7K 29
                                    

Zawgyi

က်ီမင္ဖိန္နဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး၊ ဆရာ၀န္ က်န္ကၽြမ္ယြမ္ေရာက္လာပါတယ္။ ဆုက်န္းျမန္ျမန္ထြက္ႀကိဳလိုက္ၿပီး အခန္းထဲေခၚသြားတယ္။ ေဒါက္တာက်န္ဟာ အန္မိသားစုရဲ႕ private ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ပါ 'အင္း.... ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုဆိုေတာ့လဲ private doctor ကိုယ္စီရွိတာေပါ့ေလ'

ေဒါက္တာက်န္ အန္ရီဇဲကိုစမ္းသပ္ၿပီးေတာ့ ဆုက်န္း လိုအပ္တာမွာၿပီး ေဆးေပးလိုက္တယ္။

"သူ႔အဖ်ားကေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္ဆရာ.... ေသာက္ေဆးနဲ႔ရပါ့မလား"

"အင္း... အလုပ္ေၾကာင့္ပင္ပန္းၿပီး ဖ်ားတာပါ၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ၿပီးေတာ့.... သခင္ေလးအန္က ဖ်ားတိုင္း ေဆးပဲေသာက္တယ္ ေဆးေတာ့အထိုးမခံဘူး"

'ေအာ္.... အန္ရီဇဲ ဒီေကာင္ လူေကာင္သာႀကီးတာ ေဆးထိုးအပ္ေတာ့ေၾကာက္သား' ဆုက်န္း သူ႔ရန္သူရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြ ထပ္သိရေတာ့ စိတ္ထဲမွာႀကိတ္ေပ်ာ္ေနတယ္။

"အဟမ္... ဆရာ ဒါဆို ျမန္ျမန္သက္သာေအာင္ ေဆးထိုးေပးလိုက္ပါေနာ္၊ အဖ်ားကႀကီးေတာ့ ေဆးထိုးမွသက္သာမယ္မလားဟင္"

"ဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္..."

"ဆရာ ရတယ္ OKတယ္ သူကကေလးမွမဟုတ္တာ... ေဆးထိုးတာကလဲ ခဏပဲေလ ရွီးခနဲဆို ၿပီးၿပီ၊ သူေတာင္သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး"

ေဒါက္တာက်န္လဲ ဘာလုပ္ေပးမရမလဲမသိ ခက္ေနတယ္... သခင္ေလးအန္ကေဆးအထိုးခံတာမဟုတ္ဘူး ေတာ္ၾကာ သူထိုးေပးတယ္သိရင္ သြားၿပီပဲ၊ ဒါေပမယ့္လဲ သခင္ေလးကေတာ္ကလဲ ေဆးထိုးေပးဖို႔ေျပာေနေတာ့...

"မမေလးအန္ ကၽြန္ေတာ္ကို တစ္ခ်က္ကူညီၿပီး သခင္ေလးအန္ကိုယ္ကိုထိန္းထားေပးပါေနာ္"

ဆုက်န္း မမေလးအန္လို႔အေခၚခံရတာေတာ့ စိတ္ထဲကတိကေတာက္ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ကိုအဲလိုေခၚတာမႀကိဳက္ဘူး သို႔ေပမယ့္လဲ သည္းခံလိုက္ပါတယ္။ သူ အန္ရီဇဲကိုယ္ကို ေဘးတစ္ဖက္ေစာင္းၿပီး ထိန္းကိုင္ထားေပးလိုက္တယ္။ ေဆးထိုးအပ္ တင္ပါးကိုဇြတ္ခနဲထိုးလိုက္ေတာ့ အန္ရီဇဲမ်က္လံုးပြင့္သြားတယ္။

"မင္း... မင္းတို႔ေတြ ဒါ..ဘာလုအပ္တာလဲ"

အန္ရီဇဲႏိုးလာေတာ့ ဆုက်န္းစပ္ၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာနဲ႔

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now