CH 75

18.6K 2K 108
                                    

Zawgyi

ဆုက်န္းႏိုးလာတဲ့အခါ... ဟိုတယ္အခန္းမွာပဲရွိေနေသးတယ္။

တကိုယ္လုံးလဲ ႐ိုက္ထားသလို နာက်င္ကိုက္ခဲေနပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္... လန႔္စရာေကာင္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္တခု ေခါင္းထဲဝင္လာတယ္။

ဆုက်န္း အသံတိတ္ေအာ္ဟစ္လိုက္ပါတယ္ 'Sh#T!! ေသစမ္း!!'

သူ... အန္ရီဇဲရင္ခြင္ထဲမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။ အန္ရီဇဲႏွလုံးခုန္သံတိုးတိုးေလး... ၾကားေနရတယ္။ သူ႔ကိုယ္ကိုလဲ ခြၿပီးဖက္ထားတယ္။ ဆုက်န္း.. ညႇပ္ေနေျခေထာက္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ... ကိုယ္လုံးလႈပ္သြားလို႔ အန္ရီဇဲႏိုးလာပါတယ္။

"က်န္းက်န္း ႏိုးၿပီလား"

ဆုက်န္း ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္။ နက္ေမွာင္တဲ့မ်က္လုံးတစုံ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသလို... မ်က္ဝန္းထဲမွာလဲ သူ႔ပုံရိပ္ကေရာင္ျပန္ဟပ္ေနပါတယ္။

မနက္ခင္းႏိုးတိုင္း အၿမဲတမ္းျမင္ေနက် အန္ရီဇဲမ်က္ႏွာက... ဒီေန႔ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ တမူထူးျခားေနတယ္။ ၾကားေနက်အသံကလဲ အရင္လိုမဟုတ္ဘဲ... ေယာက္်ားပီသၿပီးစြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့အသံမ်ိဳး....

ေပြ႕ဖက္ထားမႈကလဲ အရင္ကနဲ႔မတူေတာ့ဘူး... ပိုၿပီးေႏြးေထြးလာသလိုခံစားေနရတယ္။

ဆုက်န္းမ်က္ႏွာနီရဲေနေတာ့ အန္ရီဇဲလဲစိတ္ပူတဲ့အသံနဲ႔

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ? မသက္သာေသးဘူးလား"

'မေမးရင္အေကာင္း!.. ခုေတာ့ လုံးဝရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီးျပန္မွတ္မိလာၿပီ!' ဒါေပမယ့္.. အရင္ျဖစ္ခဲ့တုန္းကနဲ႔ မတူတာေၾကာင့္....

"ငါကမွန္မွန္ေျပာေနာ္!! အရင္.. ငါ့အခန္းမွာတုန္းက ငါတို႔တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာလား?..."

"..မျဖစ္ခဲ့ဘူး.."

ဆုက်န္းမ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။ ေအာ္..ဒါေၾကာင့္ အဲ့ညတုန္းက သူ နာက်င္တဲ့ဒဏ္မခံစားရတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ခုက်ေတာ့... ေတာ္ေတာ္နာက်င္လြန္းလို႔လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ႏိုင္ဘူး...

နာလြန္းလို႔ ဆုက်န္း မ်က္ရည္ဝဲလာတယ္။

"မင္း ဘာလို႔ငါ့ကိုလိမ္ရတာလဲ?!"

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now