CH 71

15.6K 1.7K 74
                                    

Zawgyi

လုခ်မ္ဟဲလဲ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ျပန္ထိုးခ်ိန္မရလိုက္ဘူး၊ ၂ခ်က္၃ခ်က္ေလာက္အထိုးခံလိုက္ရၿပီးမွ သတိဝင္လာၿပီး လင္းစီရဲ႕လက္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္တယ္။

သူဟာ အားနည္းတဲ့သူမဟုတ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုျပန္ထိုးဖို႔အတြက္ဆိုတာ.. မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မထိုးဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။

လင္းစီရဲ႕မ်က္လုံးထဲမွာ လုခ်မ္ဟဲဟာ သူ႔ဆရာမကိုအႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ လူဆိုးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနတယ္။ လင္းစီလဲ သူ႔ဆရာမကိုႀကိဳက္ေနဆဲမို႔.. ဆတ္ဆတ္အထိမခံႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။

ေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ဆုက်န္းကေတာ့ သူ႔ေက်ာင္းသားကိုအားေပးရွာပါတယ္ 'ခ်ကြ! ခ် ခ်!'

ဒါေပမယ့္လဲ ဆရာတစ္ေယာက္အေနေတာ့ ေက်ာင္းသားရန္ျဖစ္ရင္ထိန္းဖို႔တာဝန္ရွိတယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္

"လင္းစီ ေတာ္ေတာ့! ရန္မျဖစ္နဲ႔ေတာ့! ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဆိုးတဲ့သူမွျဖစ္တာ.."

ဆရာမစကားၾကားေတာ့ လင္းစီစိတ္တိုတိုနဲ႔မ်က္စပစ္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။

"ဆရာမ! သူ ဆရာမကိုအႏိုင္က်င့္ေနတာေလ"

သူ႔ဆရာမအိမ္ေထာင္ရွိၿပီးသားကို ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ေကာင္ကလာအႏိုင္က်င့္ေနတာမို႔ မခံမရပ္ျဖစ္သြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေသြးဆူလာၿပီး ကိုယ္က သူ႔အလိုလိုဒီလူကို ေျပးထိုးလိုက္တယ္။

"ခု အဆင္ေျပသြားပါၿပီ၊ မင္းေရာ ထိခိုက္သြားေသးလား"

လင္းစီမ်က္ႏွာေလးနီရဲလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး သန္မာတယ္ဆိုတဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆရာမ"

"တကယ္လား? ငါ့ကိုမညာနဲ႔ေနာ္"

ဆုက်န္းက လင္းစီကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔... လင္းစီေလးရွက္လာတယ္။

"မ..မညာပါဘူး ဆရာမရယ္"

ဆုက်န္း စိတ္ေအးသြားလို႔သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး လုခ်မ္ဟဲဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ လုခ်မ္ဟဲတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမွာအညိဳကြက္ေတြနဲ႔.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လင္းစီလဲနဲနဲေတာ့ လက္လြန္သြားတယ္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now