"မင္း ဘယ္ေတြသေဝထိုးေနတာလဲစိုင္းညီယံလင္း."
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းဧည့္ခန္းကေနစီးႀကိဳေနသည့္အေဖျဖစ္သူအသံ။ၾကားေနၾကစကားမ်ားအတိုင္းႏွိပ္ကြပ္သည့္စကားမ်ားသာ။မသိဟန္ေဆာင္၍အခန္းကိုသာသြားရန္ဆံုးျဖတ္၍ေလွကားသို႔သြားလိုက္သည္။
"ဘယ္သြားမွာလဲ ငါေျပာစရာ႐ွိတယ္..ခုခ်က္ခ်င္းဒီလာခ့ဲ"
သက္ျပင္းခ်ကာဧည့္ခန္းထဲကိုေျခဦးလွည့္ရျပန္သည္။ေရာက္လွ်င္ပင္ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာေပၚဖ်ာက်လာသည့္စာရြက္စာတမ္းေတြ။စိုင္းညီယံလင္းမ်က္လံုးကိုတင္းတင္းမွိတ္ထားကာေဒါသေျဖျခင္းရလဒ္အျဖစ္လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ထားမိသည္။
"မင္းေတာ္ေတာ္ ဆိုးေနၿပီဘဲ မင္းကုမၸဏီဘယ္အေျခအေနထိေရာက္ေနၿပီလဲဆိုတာမင္းသိရဲ႕လား."
အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲဆိုတ့ဲမ်က္ႏွာထားျဖင့္အေဖျဖစ္သူအား
ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ဦးစိုင္းလင္းေဒါသထြက္လြန္းလို႔ထိုင္ရာမွထကာခါးေထာက္၍ေဒါသတို႔အားေျဖေလ်ာ့ရသည္။
"မင္းအ့ဲမ်က္ႏွာေဘးကိုျပင္စမ္း..မင္းအ့ဲေလာက္ထိမယားပူမိေနတာလား ဟမ္..အခုၾကည့္ မင္းကုမၸဏီရဲ႕တစ္ႏွစ္လံုးဝင္ေငြကအရင္းရဲ႕တစ္ဝက္ေတာင္မ႐ွိဘူးကြ မင္းသိရဲ႕လား
စိုင္းညီယံလင္း ဟမ္...စီးပြားေရးကကေလးကစားစရာ
မဟုတ္ဘူး..ေတာက္!.."
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေလ်ာ္ေပးရင္ၿပီးသာဘဲမလား."
"ဘာ!..မင္းအခုခ်ိန္ထိအသိတရားမရေသးဘူးလား."
"ဘာကိုအသိတရားရရမွာလဲ.."
"မင္းဘဝပ်က္ေနၿပီေနာ္ စိုင္းညီယံလင္း ဘဝပ်က္ေနၿပီ"
အံတင္းတင္းႀကိတ္၍ဦးစိုင္းလင္းဆိုသည္။
"မပ်က္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ့ကားကြင္းကကြၽန္ေတာ့ကိုပိုက္ဆံေတြေပးေနပါတယ္.."
YOU ARE READING
You're my everything(Zaw and Uni) (Completed)
RomanceI'm not a robotထဲမွေရာဂါကိုေၾကာ႐ိုးတည္ေရး၏။ Own Creation ေနလေရာင္ စိုင္းတိမ္ယံလင္း ေနရန္ စိုင္းညီယံလင္း fan ficမဟုတ္ပါ။🔥🔥🔥🔥
