"အာ့.."
ေရႊစင့္ေအာ္သံေၾကာင့္ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ေရႊစင့္ေျခသလံုးမွာစိုက္ဝင္ေနသည့္ဓားတစ္ေခ်ာင္းကိုေတြ႔ရသည္။ေနရန္ပူထူလာကာဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီးဓားကိုႏႈတ္လိုက္သည္။
"အာ့..ကို."
ေရႊစင့္နာလြန္းလို႔ဓားစုိက္ထားသည့္ေျခေထာက္ကမေထာက္ႏိုင္။ေနရန္႔ပခံုးကိုအားျပဳ၍ေရႊစင္ထိုင္လိုက္သည္။
"အကိုေနာက္ထပ္ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းရင္ဒီဓားကသူ႔ႏွလံုးတည့္တည့္ေရာက္သြားမယ္.."
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနသည့္စိုင္းညီယံလင္းကဓားကိုလွည့္ကစားေနရင္းဆိုသည္။
"ကို သူတို႔ကဘယ္သူေတြထဲဟင္..ေရႊ..စင္..ေၾကာက္လာၿပီ.."
လက္ေမာင္းကိုအားကိုးတႀကီးကိုင္ထားေသာေရႊစင္လက္သည္အနည္းငယ္တုန္ယင္ေနသည္။ေျခေထာက္ကဓားဒဏ္ရာေၾကာင့္ေရႊစင္မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲထိုင္ေနရသည္။ေနရန္ကထိုဒဏ္ရာကိုေသြးတိပ္ေစရန္သူ႔အက်ႌကိုျဖဲၿပီးစည္းေပးေနသည္။
"ကဲ အကိုကေျပာမယ့္ပံုမေပၚေတာ့ကြၽန္ေတာ္ဘဲေျပာရေတာ့မွာေပါ့.."
ေရႊစင္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ဘာေတြလဲ။
"မင္းအကိုနဲ႔လမ္းခြဲလိုက္ပါ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ငါအကုိ႔ကိုခ်စ္လို႔."
ေရႊစင္မ်က္လံုးေလးဝိုင္းသြားသည္။
"အကိုကမင္းမွမင္းျဖစ္ေနေတာ့ဒီလိုလုပ္ရံုအျပင္မတတ္ႏိုင္ဘူး အ့ဲေတာ့မင္းအကုိ႔ေ႐ွ႕ေပၚမလာနဲ႔ငါသတိေပးလို႔မွအကို႔ေ႐ွ႕ေပၚလာရင္အ့ဲအခါက်မင္းအ႐ွက္ကိုညႇာတာေနမွာမဟုတ္ဘူး."
"ကို.."
ေရႊစင္အကုိ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့မ်က္ရည္ဝဲေနေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံုႏွင့္ပက္ပင္းတိုးသည္။
"ကဲ အကိုလည္းေျပာစရာ႐ွိတာေျပာ.."
စိုင္းညီယံလင္းသတိေပးေတာ့ေနရန္သည္ေရႊစင့္ပါးေလးက္ုိကိုင္ကာ..
YOU ARE READING
You're my everything(Zaw and Uni) (Completed)
RomanceI'm not a robotထဲမွေရာဂါကိုေၾကာ႐ိုးတည္ေရး၏။ Own Creation ေနလေရာင္ စိုင္းတိမ္ယံလင္း ေနရန္ စိုင္းညီယံလင္း fan ficမဟုတ္ပါ။🔥🔥🔥🔥