"သားေလးလေျပေလးဘာျဖစ္သြားေသးလဲ.."
elevatorထဲမွထြက္ထြက္ခ်င္းမာမီေဒး၏စိုးရိမ္ေသာအသံကအရင္ႀကိဳဆိုသည္။အခန္းကိုၾကည့္ခ်င္သည္ဟုဆိုသည္ေၾကာင့္မာမီေဒးႏွင့္မာမီေဂ်ကိုလိုက္ျပဖို႔၁၁ထပ္သို႔တက္လာျခင္း။ခုေတာ့ဓာတ္ေလွကားေ႐ွ႕ေရာက္သည့္တိုင္လိုရာသို႔မေရာက္႐ွိေသး။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မာမီေဒးရယ္.."
"ဟုတ္ရဲ႕လားေအ ဟိုေကာင္ကအားနဲ႔တြန္းလိုက္တာပါ"
"ရပါတယ္ မာမီရယ္.."
"မာမီတ့ဲလား...မထင္ရဘူးေနာ္.."
အထင္ေသးေသာအသံျပဳကာဝတ္စံရီေ႐ွ႕တည့္တည့္သို႔လာရပ္သည္။ေနလေရာင္လည္းငယ္ငယ္ကတည္းကအနည္းငယ္မွ်ခင္ခ့ဲတ့ဲသူမို႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္..ဝတ္စံရီ"
အျပံဳးေလးႏွင့္ႏႈတ္ဆက္ေသာ္လည္းႏွာေခါင္း႐ွံု႔ကာ
မလိုသလိုအျပဳအမူသာျပန္ရသည္။"ဒါနဲ႔ နင္ကဒီမွာဘာလာလုပ္တာလဲ."
"ဒီကုမၸဏီမွာ႐ွိမွေတာ့အလုပ္လုပ္ဖို႔ေပါ့ေအ."
ေဂ် ေ႐ွ႕ကမာယာတစ္သိန္းႏွင့္မိန္းကေလးကိုၾကည့္မရ။တစ္ေလာကလံုးကသူ႔လုပ္စာထိုင္စားေနရသလို။အသံကလည္းပဲဆီကေတာင္အ႐ွံုးေပးရသည္ခြၽဲျပစ္ျပစ္ႏွင့္။
"မထင္ရဘူးေနာ္ ေနလေရာင္..စပြန္ဆာေတြနဲ႔လား
တကယ္အစစ္အမွန္နဲ႔အလုပ္ဝင္တာေကာဟုတ္ရဲ႕လား.."ေနလေရာင္တစ္ကိုယ္လံုးပူထူသြားသည္။ကိုယ့္ကိုအခုဘာအတန္းအစားထဲဆြဲသြင္းလိုက္တာလဲ။
"ဟဲ့..ညည္း...နင္ကဒီကေျပာခြင့္ဆိုခြင့္႐ွိသူလား..
႐ိုင္းလိုက္တာဟယ္႐ုပ္ေလးနဲ႔မွမလိုက္."ေဂ်ကရြံ႐ွာသလိုမ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္ရင္းေျပာလာသည္။ဝတ္စံရီကေတာ့ဂ႐ုမစိုက္မထီသလိုမ်က္ႏွာထားႏွင့္
YOU ARE READING
You're my everything(Zaw and Uni) (Completed)
RomanceI'm not a robotထဲမွေရာဂါကိုေၾကာ႐ိုးတည္ေရး၏။ Own Creation ေနလေရာင္ စိုင္းတိမ္ယံလင္း ေနရန္ စိုင္းညီယံလင္း fan ficမဟုတ္ပါ။🔥🔥🔥🔥