"အကို ဝလာတာလား ဗိုက္ပူေနသလိုဘဲ"
စိုးထိပ္မႈကအေသြးအသားထဲအေတာင့္လိုက္စီးဝင္လာသလိုေနရန္ခံစားရသည္။ေလးလေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တ့ဲဗိုက္သည္ေတာ္ေတာ္ေလးေဖာင္းေနသည္။ဦးေလးစိန္တင့္ကမေန႔ကမွ အေမရိက က ျပန္ေရာက္တာမို႔အာထြာလ္ေစာင္းမ႐ိုက္ျဖစ္ေသး။မနက္ျဖန္မွေအးေဆးသြားမလို႔လုပ္ထားရသည္။
"ဘာလဲ ငါဝလာရင္မင္းကမခ်စ္ေတာ့ဘူးလား ဒီလိုဝခ်င္လို႔အလုပ္မလုပ္ဘဲေနေနတာေလ"
ရင္ခြင္ထဲကခပ္ဆူဆူအသံေလး။ညီယံအူယားစြာဂုတ္ပိုးေလးကိုအသာနမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။
"ဝတုတ္ရင္ပိုေတာင္ခ်စ္ေသး ဒါနဲ႔အကိုကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီေန႔အတူေနမလား"
ပက္လက္လွန္ကာကိုယ္ေပၚအုပ္မိုးလာသည္။ဒါကမျဖစ္ေပ။ေ႐ွာင္ႏိုင္သေလာက္ေ႐ွာင္ရမည္။ထို႔ေၾကာင့္ျပံဳးကာညီယံ့ရင္ဘက္ကိုအသာဖြဖြထိုးလိုက္မိသည္။
"အခုမွအသားတက္လာတာ႐ွိေသးမင္းကအားနည္းေအာင္လုပ္ခ်င္ၿပီလား"
"ဟုတ္သား အကိုကအခုမွဝလာတာ႐ွိေသးတယ္
ေတာ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ့စိတ္ကိုဘဲထိန္းလိုက္မယ္ အိပ္ေတာ့"ငံု႔က်လာသည့္ေခါင္းေၾကာင့္မ်က္လံုးမွိတ္ခံယူေတာ့နဖူးေပၚေရာက္လာသည့္အနမ္းတစ္ပြင့္။
"အိပ္စို႔"
ညီယံ့ရင္ခြင္ထဲစိုးရိမ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔သာအိပ္စက္မိသည္။ေနာက္ထပ္ေဖာင္းလာမည့္ဗိုက္အတြက္ဝလာတယ္လို႔ဆင္ေျခေပးဖို႔အဆင္မေျပေတာ့ေပ။ဖြင့္ေျပာျပန္ရင္လည္းညီယံကဖ်က္ခ်ခိုင္းရင္ဒုကၡ။တကယ္ကိုကူကယ္ရာမ့ဲသလိုေနရန္ခံစားရသည္။က်ခ်င္သည့္မ်က္ရည္တို႔ကိုထိန္းကာေနရန္ၿငိတ္မွိတ္အိပ္ေနလိုက္သည္။မင္းသာလက္ခံၿပီးငါ့ကိုျပဳစုေပးရင္သိပ္ေကာင္းမွာဘဲညီယံ။
...................................................................
"လွဲလိုက္သား ေတာင္းပန္တယ္သားေရ အေမရိကမွာေနတာၾကာသြားတယ္"
YOU ARE READING
You're my everything(Zaw and Uni) (Completed)
RomanceI'm not a robotထဲမွေရာဂါကိုေၾကာ႐ိုးတည္ေရး၏။ Own Creation ေနလေရာင္ စိုင္းတိမ္ယံလင္း ေနရန္ စိုင္းညီယံလင္း fan ficမဟုတ္ပါ။🔥🔥🔥🔥