Yalancılar ve Yabancılar

1.Bölüm: Peri Tozu'nun Kirli Defteri

Selam bebeksular!

Hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin :,)

Keyifli Okumalar!

Boool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️

*

İnsan cehennemini içinde taşır. Yanan ruhudur, acısını ise kalbi çeker.

*

Mezuniyetten 4 ay önce

Gün aydınlanmak üzereydi.

Birkaç saat içinde okula gitmek için uyanıyor olmam gerekirdi ama ben uzun süredir uykudan uzak yaşadığım için yine tüm gece uyanık kalmıştım. Uyumak tam bir zaman kaybıydı benim için. Uyanık kalmalı ve çalışmalıydım. Hem de çok...

Ailem dahil herkes ders çalıştığımı sanıyor. Ama ben uykusuz günlerimi ders çalışmak için harcamıyordum.

Özür dilerim anneciğim...

Özür dilerim babacığım...

Yazmak sahip olduğum tek şeydi. Uyanık olduğum her anımı kitap okuyarak, bir şeyler yazarak geçiriyordum. Bilirsiniz benim gibi tipler epey sessiz takılırlar. Pek arkadaşımız yoktur, arkadaş gruplarında da yerimiz olmaz. Elimize aldığımız kitap ve defter huzursuz eder çünkü onları. Sorumluluklarını hatırlatırız her daim. Bu onları korkutur.

Evet, hiç arkadaşım yok. İhtiyacım da yok.

Yalan söyledim.

Bu beni çok üzüyordu eskiden. İstenmeyen olmak, dışlanmak... Bunu hangi insan ister ki?

Alıştım.

İnsanların burun kıvırmasına, o kız olmaya, zorbalıklarına, her şeye... Bu sayede kendimi buldum. Dışlandığım her gün kendimle biraz daha tanıştım. Peri'yle...

Ben Peri, dört ay sonra Güneş Koleji cehenneminden mezun olacaktım. İşte o gün hayallerime kavuşacak ve yeniden doğacaktım.

Mutlulukla omuz silkerken kulaklığımı taktım. Justin Bieber – Baby şarkısı yarım kalmıştı. Başa sararak müziğin sesini sonuna kadar açtım ve odamın kapısı kapalı olduğu için dilediğim gibi şarkıya eşlik edebildim.

"You know you love me," diye söyledim şarkıyla birlikte. "I know you care..."

Evet, bir on yıl kadar geriden geliyordum. Güzel şeyler eskide kalırdı hep. Çok eskide... Güzel şarkılar, filmler, kitaplar ve dahi anılar... Bu yüzden eskide kalmayı seviyordum.

Mor simli kalemimi elime alıp herkesin korktuğu o defteri açtım ve cümle daha ekledim.

"Eskiler kötüdür. Çok kötü..."

Yanımdan bir an bile ayırmadığım bu defterden anlam veremediğim şekilde herkes deliler gibi korkuyordu. Hatta bir adı bile vardı. Peri Tozu'nun Kirli Defteri...

Evet, çok yaratıcılar değil mi?

Peri Tozu diyorlardı bana. Benden Peri değil olsa olsa peri tozu olurmuş güya. Aptal liseliler ve zırvalıkları...

Sandalyemi geriye iterek alnımı masanın kenarına yasladım ve kollarımı serbest bırakıp gözlerimi kapattım. Uyumam gerekiyordu belki ama defterime bir şeyler daha eklemeliydim.

Başımı kaldırıp duvar saatinden kaç olduğuna baktım. 06.24'dü gösteriyordu. İlk dersim 08.30'da başladığı için uyumak için vaktim kalmamıştı.