Selam minik perilerim!
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin :,)
Keyifli Okumalar!
Boool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️
*
Sonra Söylerim
*
Aşkın gölgesine sığınmak sarhoş olmaya benzer. Yaşananların acısı kendine geldikten sonra çıkar ancak.
*
Mezuniyetten 2 ay önce
Elleri ellerime kenetlenmiş...
Zaman ise onun dudaklarına dokunduğum an donmuş...
1321 gündür kalbime her sabah onun adını tekrar tekrar kazıyan aşk, biraz önce yaşananların sarhoşluğuyla sendeleyip Yekta Yalçın'ın gözlerine düşmüştü.
Kalbimin çığlıkları tüm seslere sağır etmişti kulaklarımı.
Aşk, sahip olabileceğim yegâne güçtü. Ve bugün, yeryüzünde benden daha güçlü bir insan yoktu.
Dakikalar önce yaşadığım şaşkınlığı günler, aylar geçse de atabileceğimi sanmıyordum.
Yekta Yalçın'ın, tüm Güneş Koleji'nin önünde beni öpmesi imkansızlığın tanımıyken... Dudaklarımda hala onun sıcaklığıyla el ele çıkışa koşuyorduk şimdi.
Bu nasıl mümkün olabilirdi?
Aklım almıyordu bir türlü.
Titreyen bedenim, Yekta'nın eline sıkıca tutunmuş bir şekilde onunla birlikte çıkışa koştururken ardımızda büyük bir uğultu bırakmıştık.
Gördükleri karşısında nutku tutulmuş Güneş Koleji'nin gözleri üzerimizdeydi ve bu durumun yarattığı gerginlik istemeden de olsa titrememe neden oluyordu.
Yekta omzunun üzerinden bir bakış attığında gülüşü daha da büyüdü ve elime kenetlenmiş parmakları daha sıkı tutarak devam etti yürümeye.
"Ne demek oluyor bu!" diye cırladığını duydum Bade'nin.
Saniyeler sonra ise kapıdan çıktığımızda büyük bir uğultuyla koridorda yürümeye devam ettik.
Koridor benim gökyüzümdü o an, bulutların üzerinde yürüyordum sanki.
Biraz sonra Yekta'ya tutunan elimi sıkarak durmamıza neden oldum.
"Yekta," diye mırıldandığımda sesim o kadar cılız çıkmıştı ki, koridor boşluğunda olmasaydık muhtemelen duyamayacaktı bile.
Hışımla bana döndüğünde gözlerindeki parıltı kalbimi aydınlattı. Çarpık gülüşü dudaklarının kenarına yerleştiğindeyse gözlerimi gözlerinden ayırmamaya çalıştım.
Kalbim hala ilk an ki heyecanla deli gibi çarpıyordu ve gürültüsü Yekta'ya ulaşacak diye ödüm kopuyordu.
"Söyle peri kızı..." diye mırıldandığında tam gözlerimin içine bakarak bir adım attı bana doğru.
Ellerimiz hala ayrılmamıştı.
Dilerim sonsuza dek ayrılmazlardı.
"Ben... Şey..." diye kekeledim.
Aniden midemin burkulduğunu hissedince iki elimle de Yekta'nın eline tutundum sıkıca.
"Ay ben bir kötü oldum..." diye mırıldandığımda soğuk soğuk terlemeye başladım. "Başım dönüyor..." dedim yutkunarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalancılar ve Yabancılar
Teen FictionHer insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hay...
