√The Person I love (La Isla Salvation#1)

Ep. 10

Malungkot akong nakikinig sa huling guro namin ngayong araw.

Hindi pumapasok sa utak ko ang mga turo nito, dahil si Nathaniel ang nasa utak ko buong klase.

Ng mawalan ito ng malay buti nalamang ay may janitor na napadaan at nakita ang sitwasyon namin ni Nathaniel..

Hinatid siya sa clinic wala pang minuto noon ng dumating ang magkapatid na Narcosmo..

Mapait akong napangiti ng maalala ang sinabi ni violet..

"What did you do!? Hindi mo ba alam na msydong mahina ang katawan ng kapatid ko para magkaganyan siya!! Kaya sabihin mo anong ginawa mo you witch!"

Nagulat pa ako nung malakas ako nitong tinulak dahilan ng pagkakatumba ko sa sahig..

"Violet that's enough!" Nagbabantang boses ni kuya blue..

Humarap si Violet kay kuya blue at nagsimulang tumulo ang luha..

"You see what happened Blue! Because of this damn school, White lifes was endanger right now.!" Iyak at sigaw ni Violet..

Mabilis na pumikit ng mariin si kuya Blue at ganun nalamang ang kilabot ko ng nagig malamig ang pagkakatitig ni kuya Blue samin no Violet..

"I said enough" walang kabuhay buhay na sagot nito..

Maging ang iyak ni Violet ay nahinto.. mabilis akong napalunok dahil sa takot na nararamdaman..

"Tsk.. y-you witch.. get o-out of here and don't you ever get near us mostly with white!!"  Sigaw ni Violet..

Wala akong nagawa ng mga sandaling iyon kundi ang tumngo..

Mabilis kong pinalis ang luhang bumgsak saking mga mata.

"Remember to pass your project on Monday! I would not tolerate the late student!" Sigaw ng science teacher namin na bakla na si mr. Edgar..

"Yes po!!" Sigaw ng lahat..

"So goodbye class" paalam ng guro..

"Goodbye sir Edgar" magalang na paalam din ng lahat..

Mabilis na nagligpit ang lahat sa kanya kanyang gamit, habang ako ay natulalang nakatanaw sa labas ng bintana..

Pinapanood ang mga soccer player na tumatakbo sa di kainitang field..

Muli ay inalala nanaman ang nangyari kanina, hindi ako mapakali at gusto kong puntahan si Nathaniel at tanungin kong maayos naba ito..

Wala akong pake kung magalit nanaman saakin si Violet..

Basta ang gusto ko lang ay malaman ang kalagayan ng binata...

Parang piniga ang puso ko ng maalala ang maputlang muka ni Nathaniel ng mawalan ito ng malay, mabilis kong pinahiran ang mga luhang tumatakas sa loob ng aking mata...

"P-president uwi na maglilinis pakami" agaw ng kaklase kong si Abi..

Ngumiti ako ng malungkot bago sumagot..

"Iwan mo na diyan, maswerte kayo dahil masipag ang president nyo ngayong araw, ako na maglilinis niyan kaya uwi nakayong lahat" sabi ko sa mga cleansers.

Kumunot ang mga noo nila..

At di naniniwalang tumitig saakin..

Peke akong tumawa bago pilit na ngumiti..

"Hahaha promise, may inaantay pakasi ako kaya baka mainip lang ako, at isa pa dinaman madami ang linisin kaya sige layas" pantataboy ko pa..

Bumakas ang saya sakanilang mga muka..

"Salamat president ah.. kami naman babawi sayo sa susuno" sabi ng mga ito..

Ngumiti akong tumango..

Mabilis nilang kinuha ang mga bag at agad ding nagsipag alisan..

Ng mawala na ang mga ito ay napapabuntong hiningang tumayo ako at tiyaka kinuha ang walis at dustpan para simulan na ang paglilinis

Halos natapos ko na ang lahat sa room at ang blackboard nalang ang huli kong lilinisin..

Wala ako sa sariling binubura ang mga nakasulat sa blackboard ng may kumatok sa may pinto..

Tumingin ako doon at ganun nalamang ang gulat ko ng makita si Nathaniel..

Maputla parin ito pero dina kagaya ng kanina..

Mahigpit kong nahawakan ang pambura ng board at nawalan ng balanse dahilan ng mabilis na pagkakahawak ko sa desk ng teacher.

Mabilis na pumunta sa gawi ko si Nathaniel..

"I'm happy na tama ang hinala kong nandito kapa" mahinang aniya nito..

Nanginging ang mga kamay kong tinignan ang buong katawan nito..

Mapait itong ngumiti..

"I'm sorry if I scared you" at dahil sa linyang iyan,

Ang kanina ko pang pinipigilang luha ay para lamang sirang gripo na nag patuloy sa pag agas..

Mabilis na nataranta si Nathaniel..

"S-Stop crying.. Natalia I'm really sorry if I scared you... but look I'm fine napagod lang kasi ako ngayong araw so I break down" natatarantang paliwanag nito..

Mabilis kong kinabig ito ng yakap na ikinatahimik niya habang ko ay patuloy na umiyak sa balikat nito..

Simula ngayon aalagaan kita na para kong tunay na kapatid din Nathaniel, alam at ramdam ko..

Na di nyo man sabihin.... ramdam kong may sakit kang dinadala...

Napahigpit pa ang yakap ko sa binata na ginantihan din naman nito ng isang magaan na yakap..

"Sshh.. its okay.. stop crying.." paulit ulit niyang bulong....