My Bipolar (Forbidden Love Series 1)

CHAPTER 6

BLANGKO lamang ang isipan ni Michael sa mga oras na hinihila siya ni Allen. Ngayon ay nasa loob na sila ng kwarto nito.

"Sorry for what my sister did" Allen said sincerely. Tumayo ito at kumuha ng kung ano sa drawer. Cleanser at bulak pala.

Hindi nag salita si Michael. Nahihiya pa rin siya sa nangyari kanina na hindi ma absorb ng utak niya lahat ng ito. Nabalik lang siya sa sarili nang maramdaman ang pag dampi ng bulak ni Allen sa mukha niya. Tila ba nawala lahat ng iniisip niya. Napaka komportable niyang kasama si Allen na nakalimutan na niyang dapat itong layuan.

Maingat na nililinis ni Allen ang mukha niya, seryoso ito sa ginagawa samantalang si Michael ay nakatitig lamang sa mukha ng binata.

"Its done, now you need to change your clothes. I'll let you borrow mine" agad na umiling si Michael sa alok ni Allen.

"Wag na sir, babalik na lang ako sa kwarto ko" sambit ni Michael.

"No, I will not let you go outside wearing that shit". Allen said and get clothes from his drawer. He gave it to Michael. "Wear that or I'll be mad" of course he doesn't want Allen to be mad so he change his clothes on the bathroom.

"Sit here" Allen said and tap the space beside him. Michael walked and sit beside Allen. Nabigla na lamang siya sa pag yakap nito kasabay ng pag hikbi.

"B-bakit sir?" He's sure that Allen shift his mood into childish one.

"Y-you hik* a-are avoiding m-me hik" Michael suddenly felt guilt.

"Sorry.." tanging na sambit lamang ni Michael. Suddenly, Allen stop crying. He's now looking on Allen with his cold eyes.

Uh-ow...

"Why?" Allen asked in monotone. Hindi na alam ni Michael ang nangyayari. Napaka bilis ng pag babago ng mood ni Allen.

"Kailangan ko..."at umiwas ng tingin.

"Why? What's the reason?" tanong ni Allen. Ayaw itong sagutin ni Michael dahil gaya ng sabi niya, sa oras na sabihin niya ang dahilan kay Allen ay para na rin siyang nag confess sa nararamdaman niya.

"Ah...." Michael paused. "Hindi na..naman yon mahalaga" he continued. Tahimik na pinag dadasal na sana ay hindi na ito mag tanong pa.

"Alright I won't ask anymore" naka hinga siya ng maluwag."but..." pero  agad na napalitan ng kaba nang mulit itong nag salita. "....you promise not to avoid me again" dugtong ni Allen, napa lunok si Michael. Siguro ay mas okay na ito kesa sabihin niya ang rason. Kailangan nalang niyang pigilin ang nararamdaman.

"I-I promise"Hindi siguradong sambit niya. 

"Good"

Nais na ni Michael na tanungin si Allen pa tungkol sa mga kilos nito na laging nag dudulot ng kaguluhan sa isip niya. Ayaw niyang mag assume ng kung ano ano pero tila ba merong dahilan ang mga kilos nito, ngunit may parte pa rin kay Michael na ayaw marinig ang sagot nito. Ito ay dahil may posibilidad na masaktan siya sa malaking akala o kung tama nga ang kanyang hinala.

NANG maka labas si Michael ng kwarto ni Allen ay nag lakad na siya pabalik sa kwarto niya, ngunit tila nabuhusan siya ng malamig na tubig nang makita si Kate sa hagdanan.

"Ahm ano..Michael" yukong sambit ni Kate. Siguradong nakaka ramdam ito ng guiltiness.  "Sorry about earlier. I did too much and did not ask if you are fine with it. I'm really sorry" Kate said sincerely, her eyes can't look straight on Michaels eyes and her hands were shaking.