His eyes [Completed]

Chapter 12

● مهمونی آخر هفته اس و اینم کارتِ دعوتش...

سهون کوتاه توضیح داد و یکی از کارتهایی رو که برای دعوت مهموناش چاپ کرده بود، به دست پزشک جوون داد... بکهیون سری تکون داد و به متن داخل کارت چشم دوخت...

- به خانوادت بسپر حواسشون بهشون باشه و تا آخر مهمونی سرگرمشون کنن...

بدون گرفتن نگاهش از کارت، پسر کوچیکتر رو مورد خطاب قرار داد و سهون سرش رو به معنی موافقت تکون داد:

● نگران نباش... خودم حواسم بهشون هست...

- نه حواست نیست چون توام قراره باهامون بیای...

● چــی؟!

پسر کوچیکتر شوک زده با صدای بلندی پرسید ولی حالت پزشک جوون تغییری نکرد:

- گفتم جنابعالی هم قراره باهامون بیای... مگه اینکه یه ترسوی بی مصرف باشی...

خونسرد گفت و باعث گِرد و بعد از اون حرصی شدن چشمهای کشیده ی مقابلش شد:

● باهاتون میام...

- معلومه که میای... ازت درخواست نکرده بودم!!!

سهون زمزمه وار حرصی گفت و بکهیون دوباره در نهایت خونسردی جوابش رو داد که بلافاصله صدای بم و عمیقی در اتاق پیچید...

+ سهون جایی نمیاد... واسش خطر داره...

چانیول که مثل همیشه روی تختش نشسته بود با جدیت گفت و توجه دو پسرِ دیگه رو به خودش جلب کرد...

ابروهای پزشک جوون کمی بهم نزدیک شدن و نگاه جدیش روی چشمهای درشت بیمارش نشست:

- خودم در جریانم که جون ماها به تخمتم نیست، ولی لزومی نداره که هربار به شکل جدیدی یادآوریش کنی... در ضمن سهون بچه نیست که نیاز به اجازه ی تو داشته باشه...

● بکهیون هیونگ راست میگه... من باهاشون میرم... اون با اینکه یه غریبه اس داره تمام تلاششو میکنه... اینکه من نقشی نداشته باشم اوج بی مصرفیمو نشون میده... اتفاقی نمیفته نگران نباش...

سهون برای جلوگیری از مخالفت دوستش سریع حرف روانپزشک جوون رو تایید کرد...

+ صبر کن ببینم!!! چی چی هیونگ؟!!!

چانیول با چشمهای ریز شده و لحن منزجر کننده ای پرسید و باعث شد پسر کوچیکتر معذب روی پاهاش جابجا بشه و با ماساژ پشت گردنش و لبخند نصفه نیمه ای جواب بده:

● خب اون ازم بزرگتره و هیونگم محسوب میشه...

- "اون" به درخت میگن و این دومین باره که داری میگی... جرأت نکن برای بار سوم تکرارش کنی بچه...

بکهیون با جدیتی که به نهایت خودش رسیده بود با اخم غلیظی به پسر کوچیکتر تشر زد و با اطمینان از توجیه شدنش، نگاهش رو به صورت اخمالود بیمارش رسوند: