Lies of the Heart (La Tierra de Conde Series#1)

Chapter 3

Chapter 3
Lunch

"Nice to see you again, Miss Aguirre. I'm sorry if I sent back your colleague, gusto rin kasi kitang makausap. Hindi ba kita naabala? I know you're busy."

"Atoslang po, Don Manuel." Kabadong sabi ko.

"Upo ka, Miss. You want some coffee, juice or tea?" Alok niya sa akin at pinaghila pa ako ng upuan.

"Thank you po. Huwag na po Don, I'm good." Nahihiyang sabi ko.

Akala ko sa sala kami mag-uusap, pero dinala ako ng kasambahay nila dito sa dining area. Naabutan ko rin ang matanda na naiinip na sa kakahintay sa akin, or I'm just assuming? Sino ba naman ako?

"Last time we saw each other, you're with Kap Vince, right?" He ask while he started reviewing my proposals for the events.

Funny how old rich man like him still remember an ordinary girl like me.

"Opo, Don."

"Pasensya na sa apo ko noong isang linggo, ganoon talaga iyon. I hope you're not offended."

"Hindi po, Don. Saka, sanay naman po ako sa mga arguments, pasensya na rin po."

"If I say something that offends you, let me know so I can do it again." Naalala ko na sinabi ni Senyorito sa akin bago tuluyang umalis sa conference room.

"Yeah, I know. How's life? I mean...being an SK Chairman is quite hard and a big responsibility."

"Okay lang naman po, Don. In fact, masaya po ako sa ginagawa ko."

"As expected." Sabi niya at pinagpatuloy ang pagbabasa. "Balita ko, pabalik-balik ka sa Munisipyo?"

"Hindi naman po kasi naiiwasan ang mga problema lalo na sa mga kabataan ngayon-"

"Tulad ng problema ng mga lalaking halos makipagpatayan para sa isang babae? Tama ba, Miss Chairman?" He snapped out then seriously looked at me.

I stopped. He's pointing out something that seems like he knows whatever is happening. Sabagay, mabilis kumalat ang balita.

Naghintay ako ng ilang minuto para sa mga tanong niya pero wala. Tatlong papel lang naman ang pipirmahan niya pero bakit antagal naman ata?

Where's Kier, anyway? Bakit kanina ko pa siya hindi nakikita? Gusto ko siyang kausapin para humingi ng paumanhin sa nagawa ko.

"Natural lang naman iyon sa mga nagmamahal, hija. Kaya okay lang, pero huwag mong seryosohin muna, may tamang oras para diyan." Pagpapatuloy niya sa huli naming pag-uusap.

"Alam ko po, Don. Hindi naman po ako nagmamad-"

"That's great. May boyfriend ka na ba?" Bigla niyang tanong sa akin na ikinagulat ko. Hiindi ko inaasahang magtatanong siya sa akin ng mga ganitong bagay. "I'm sorry-"

"It's okay, Don. Hindi ko naman po priority ang pagb-boyfriend." Pag-aamin ko kahit hindi ako komportable sa pinag-uusapan. I thought we're going to talk about my proposal.

"Sana lahat ng kabataan, gaya mo. Hindi katulad ng apo ko, papalit-palit ng girlfriend. Na parang damit na pwedeng palitan kapag napawisan na. Haha, madaling magsawa."

Sino sa dalawang apo niyang lalaki? Pero kung si Senyorito Kier iyon, well.

Hindi ako nakapagsalita. Sa mukha pa lang niya, alam ko na na isa siyang playboy. Katulad din siya ni Sandro. Hindi makuntento sa isa lang. Palaging may reserba, lalo na mayaman at mapera. He's the type of guy who can get what he wants. His looks determine how he played his girls on his fingers. Walang pakialam kung masaktan man ang babae basta makuha lang ang gusto, saka iaabandona.