Lies of the Heart (La Tierra de Conde Series#1)

Chapter 18

Chapter 18
Always

My heart is beating so fast. It's so easy to tell that I don't love him when my heart still does. Mabilis akong lumabas.

Wala akong makitang tricycle kaya tumakbo nalang ako. Ayokong umalis siya na hindi ko nasasabi sa kanya kung gaano ko siya kamahal. I won't stop him, I'll just tell him I'll wait here until he comes back. Kaya ko naman iyon. Kaya kong magtiis!

Sumasakit na ang paa ko sa kakatakbo. Shit! Naiwan ang isa kong tsinelas pero hindi ko na binalikan. Nakalimutan kong mag-palit dahil sa kamamadali. But I don't mind, as long as I'll see him now, I don't care. Malapit na ako sa Hacienda, konting-tiis nalang, Haven.

"Chairman! Sakay na po!" Tumigil ako dahil sa tawag. Si Hance, kaklase ko at nagmamaneho ng tricycle. Nagpasalamat ako dahil dumating siya!

"Thank you, Hance!"

At last! Nakarating na rin ako sa wakas! Nakita ako ng security guard nila at mabilis akong pinapasok. Binati niya pa ako ngunit hindi ko na siya nilingon pa. Ayokong mag-aksaya ng oras, kailangan ko na siyang makita.

Tinakbo ko ang mahabang daanan para makarating lang sa malaking bahay.

"Senyorita? Bakit po kayo nand—"

"Ate, nandito po ba si Kier?" Agad na tanong ko sa kanya.

"Nasa kuwarto niya po—" Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita dahil tumalikod na ako at hinanap ang kuwarto ni Kier. Hindi ko alam kung gising pa ba si Don pero ang mas importante saakin ngayon ay si Kier. Siya lang.

Kasabay ng pagbukas ko ng pinto ay ang paglabas ni Kier. Bihis na bihis na siya at nakita ko ang malaking bag sa kamay niya, handa na sa pag-alis.

"Haven?"

Nakaabot pa ako! Nag-uuunahang pumatak ang luha ko. Hindi ko na napigilan.

Niyakap ko siya ng mahigpit. Kung pwede lang na hindi ko na siya pakawalan, gagawin ko.

"I'm sorry Kier... I'm so sorry..." Naramdaman kong umangat na ako sa sahig. Binuhat niya ako papasok sa kuwarto niya, hindi ko siya pinapakawalan.

"Haven? oh!...baby, don't cry..."

"Sorry, Kier. Hindi ko sinasadya..." Umiiyak pa rin ako habang nakakandong sa kanya.

Hinawakan ko ang kanyang braso at dumapo naman ang kanyang mga mata sa kamay ko. Nakalimutan ko na kung ano ang ipinunta ko dito dahil sa kakaibang nararamdaman. Nalililo na ako sa nararamdaman ko ngayon. Suminghap siya dahil sa ginawa ko.

"Sino kasama mo pumunta dito?" I felt his hands caressing my back. His nose rested on my shoulder. His breathing makes me shivers. He smells so good. His huge hand rested on my thighs na nagbigay saakin ng libo-libong boltahe.

Ang paghinga niya sa aking tainga ay nakakahilo. Para akong kinikiliti. But I didn't bother on stopping him from doing that. In fact, I like it. Damn it! Fucking damn it!

"Haven, I'm asking you." He whispered again.

Kinagat ko ang labi ko dahil hindi ko magawang magsalita. His hard on feels so evident! Napapikit nalang ako dahil sa naramdaman.

"Open your eyes, Haven. Tinatanong kita, sino ang kasama mo?" Tinigil niya ang ginagawa. Bakit ba ang dami niyang tanong?

"It doesn't matter, Kier."

"It is, Haven. Why are you sweating? And look...you're barefooted!" Umigting ang kanyang panga at hinagilap ang aking kamay na ngayon ay nasa hita na niya. What the heck! Bakit ang likot-likot ng kamay ko! Hindi ako nagsalita. I'm dizzy!