Lies of the Heart (La Tierra de Conde Series#1)

Chapter 19

Chapter 19
Married

Nagising ako dahil naramdaman ang mumunting halik sa leeg,papunta sa balikat at pababa sa aking mga braso. Ramdam ko pa rin ang sakit sa pagitan ng aking mga hita.

The hot memories last night filled me. Hindi ako makapaniwala na nagawa namin iyon. I initiated it first kaya na temp si Kier. So, it's my fault.

"You're awake?" He whispered erotically. Nakatalikod ako sa kanya. His hands rested on my waist while the other one gently caressing my arms.

"Uhmm." Lumingon ako sa kanya at nakita ang pagpupungay ng kanyang mga mata. He tucked my hair on the back of my ears and he kissed my forehead.

"Still sore, baby?" He asked. Of course, you asshole!

"I'm sorry about what happened yesterday. Hindi ko naman sinasadyang sabihin ang mga 'yon. I just don't want to be selfish, Kier. Pwede naman akong tumawag o mag-text eh." Pagpapaliwanag ko. "Kailangan ka ng parents mo doon."

Nakatingin lang siya saakin habang nagsasalita ako. "Nandoon si Dad and he's good at handling business, malapit na rin umuwi ang kapatid ko,kaya na nila 'yon. Uuwi naman ako, pero hindi ngayon."

"Bakit hindi ka tumuloy kagabi?"

"Hindi ako aalis kagabi, Haven."

Naguluhan ako. "Huh? May dala kang malaking bag di ba? Saan ka pupunta?"

"Sayo." sagot niya na ikinatigil ko. "I'm not leavin—"

"Hindi ka pwede doon. Please,baby..." Hinaplos ko ang malapad niyang dibdib. He breathing hitched and I felt his chest heaved.

"Let's get married, then."

Napaupo ako bigla dahil sa sinabi niya. Ano daw? "A-ano bang s-sinasabi mo,Kier?" I stuttered. Umupo din siya at hinalikan ang tungki ng ilong ko.

"Get up, Haven." Tumayo na siya at nagbihis. "We're getting married."

We cannot choose our beginnings,we cannot choose our end,but the moments in between, we choose who we are. And I'll choose to be happy, I'll choose to be with Kier. I will love him with all my life, I'll love him no matter what.

"Saan ba tayo pupunta, Kier?" He's driving fast. Madaling araw pa lang pero maraming tao na ang gising. Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero kinakabahan ako. Basta nalang niya akong hinila at pinasakay sa kotse niya.

I'm just wearing his big white shirt and boxer shorts at naka-tsinelas lang ako.

"We're here, Haven." Lumingon ako at nakitang nasa harapan kami ng simbahan. Bago pa man ako makapagtanong kung ano nga ba ang ginagawa namin dito,inalalayan niya na akong bumaba at naglakad kami papasok sa simbahan.

"Kier...what are we doing here?" Nagtatakang tanong ko ulit sa kanya.

Nang makapasok na kami ng tuluyan,at nasa harap na kami ng altar, humarap siya saakin. Kumikislap ang mga mata niya sa dilim. Nanlalamig ang kanyang mga kamay at mahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko.

"I'm marrying you now, Haven." sabi niya.

Hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko ngayon. "K-kier..." Nanginginig ang boses ko dahil sa kaba. Napaka-swerte ko dahil may nagmamahal sa akin ng ganito. Who's willing to fight for me, to protect and support me from anything. Who...trust me. Who never... lie to me.

Hindi ko deserve ang pagmamahal niya. I'm a liar!he doesn't even know me. He doesn't even know who really I am. Deserve ba akong mahalin?I wanted to tell him everything pero natatakot ako. Hindi pa ako handa. I will tell him,but not now. Baka kapag malaman niya,hindi ko alam kung ano ang kaya niyang gawin.

"Are you happy, Haven? Masaya ka ba ngayon na kasama mo ako?"

Masaya nga ba ako?

I'm happy, Kier. Simula ng makilala kita, nakalimutan ko na ang galit sa puso ko. Natuto akong magmahal ulit.

Pumikit ako ng mariin at inalala ang mukha ng mga magulang ko. Mom, dad, hindi ko nakakalimutan ang nangyari at hinding-hindi ko makakalimutan 'yon. Miss na miss ko na kayo. If you were here, I'll introduce you to the man who fixed my broken heart even if it's filled with so much lies. I do love him.

Alam ko na masaya kayo sa nangyayari saakin ngayon. And I want you to know that I'm happy,either. He's the reason for everything.

"Bakit mo ako mahal, Kier?"

He muttered a soft curse and kissed my lips gently.

"I love you, I always have and I always will. No question about it." Sabi niya saakin. "Now, we're married. I married you in front of Him, kaya wala ka ng kawala."

"Wala ka naman dalang singsing kaya—oh!w-when?" Nagreklamo ako pero nagulat dahil may singsing na pala akong suot. It was a silver wedding ring with a white crystal on it. "Kailan mo ito nilagay?"

"Kagabi pa, Haven. You didn't notice it because you're busy gasping, pleading and moaning my name—ouch!" Kinurot ko ang tagiliran niya dahil sa mga salitang binitiwan. Nasa simbahan kami,pero kung ano-ano nalang ang mga lumalabas sa bibig niya.

"I'm doomed."

"Yes baby, you are."

"You're mine, only mine." He then give me a long swift kiss.

Bumalik na kami sa sasakyan pero hindi muna kami umaalis doon. Our hands were holding tightly. "Kier, you need to go back to Manila." Sabi ko kahit na alam kong magagalit siya. "We're married, right? Maghihintay ako."

Bumuntong-hininga siya at hinaplos ang daliri ko kung saan ang singsing nakalagay. "I'll call you everyday. I'll text you kung ano ang mga ginagawa at gagawin ko. Please, Kier. Just do it...for me...please...baby?"

Umangat ang tingin niya saakin. "Babalik din ako kaagad. Tatawagan kita araw-araw." Sabi niya kahit na alam kong pinipigilan niya lang.

"Maghihintay ako, Mister ko." I chuckled.

"I love you, Mrs. Arteaga." At muli niya akong hinalikan.

Wala ng mas isasaya pa sa sayang nararamdaman ko ngayon. Kahit biglaan ang kasal namin,kahit wala ang mga mahal namin sa buhay para saksihan ang pinakamagandang pangyayari saamin, kahit na walang gown, make-up, bulaklak, at kahit ano pa tulad ng pangarap ko,ayos lang. Basta si Kier ang pinakasalan ko,ayos na saakin lahat.

Its true, it’s not a matter of finding the right person, but it's a matter of being the right person for the one you choose to love.

As long as we love each other, walang kahit na ano ang makakapigil doon.