Part_5​ (Zawgyi)​

1.1K 72 2
                                    

"Papa...သား​ Papaကိုေျပာစရာရွိလို႔။"

တိတ္ဆတ္ေနေသာမနက္စာစားဝိုင္းအတြင္​း ၿဖိဳခြင္းထြက္လာေသာကြၽန္ေတာ့္အသံေၾကာင့္ အားလံုးကကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္လာတယ္။ မားကေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ့္ စကားကို​သိေနပါလိမ့္မည္။

"ေအး ေျပာေလသား...ပိုက္ဆံလိုလို႔လား။"

"မဟုတ္ဘူး​Papa...စားၿပီးမွပဲဧည့္ခန္းမွာေျပာ‌ေတာ့မယ္။"

မနက္စာစားဝိုင္းမွာစိတ္အေနွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္အလို႔ငွာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ့္စကားေတြကို ခဏတာမ်ိဳသိပ္ေနဖို႔ရာ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

"ေအးပါကြာ...သားလုပ္တာနဲ႔Papaေတာင္​ သိခ်င္လာၿပီ။စားစား ျမန္ျမန္..."

"ဟုတ္"

မနက္စာစားၿပီးသည္ႏွင့္ဧည့္ခန္းထဲသို႔သာ​ တန္းဝင္လာလိုက္သည္။ Papaကေတာ့အရင္စားၿပီးတာေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းထဲမွာသတင္းစာဖတ္ရင္း​ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေနေလရဲ႕။

"Papa..."

ကြၽန္ေတာ္ေခၚလိုက္ေတာ့ Papaကသတင္းဖတ္ေနရင္းမွ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။

"ေျပာေလသား...သားဘာလိုခ်င္လို႔လဲ?"​

"သား...Seoulကိုျပန္ေတာ့မလို႔Papa..."

Papaရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့ ဆိုဖာေပၚဝင္ထိုင္ရင္း ေအးေဆးစြာေျပာလိုက္တယ္။

"ဟမ္..."

"သား...Seoulကိုျပန္ေတာ့မယ္လို႔ေျပာတာ... ဟိုကHotelကိုသားကို လႊဲေပးေတာ့Papa...Papaလဲနားသင့္ေနၿပီမဟုတ္လား။"

"သားကိုPapaစိတ္မခ်ဘူး...သားအဘိုးေျပာ..."

အလြတ္ရ‌ေနၿပီျဖစ္တဲ့စကားလုံးမ်ားအား စတင္ေျပာဆိုေတာ့မည္ကိုသိလိုက္တာေၾကာင့္​ Papaရဲ႕စကားမဆုံးခင္​ ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။

"ဒီစကားပဲလာျပန္ၿပီ... ေက်းဇူးျပဳၿပီး သားကိုဒီစကားေတြ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့လား... ေက်းဇူးျပဳၿပီး"​

"ေျပာမရလဲသြားပါသား...ဒါေပမယ့္ပါးတို႔ဆီကိုေတာ့အၿမဲဖုန္းအဆက္အသြယ္လုပ္ရမယ္ေနာ္။"

Papaကအၿမဲကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္လပ္စြာဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ေပးတယ္။ Momနဲ႔မတူဘူး။ Momကအၿမဲကြၽန္ေတာ့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ့္မွာအိမ္ကမိသားစုကလြဲၿပီး တစ္ျခားအသိတစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။

Second Person (Season_1)​(Completed)​Where stories live. Discover now