Aaron Chess' P.O.V
Hindi ako pumasok sa school simula nung naaksidente kami, it's been one week pero hindi pa rin nagigising si Samantha. Simula nung nalaman nilang lahat na siya si Zaza ay hindi na iniiwan ni Sammuel si Sam sa loob. I must prefer to call her Sam because she's the love of my life. I know, hindi magpaparaya si Sammuel this time at ayokong mag-away na naman kami ulit dahil kay Sam. I'll just wait, I'm willing to wait. Si Marga ay hindi na rin nagpakita sa amin simula nung inamin niya ang totoo.
Nang nalaman ko ang totoo na si Samantha ay si Zaza nga ay medyo mabigat ang pakiramdam ko. Saksi ako sa pagmamahal nila ni Zaza at Sammuel noon kahit mga bata ba kami at ayokong ako ang dahilan na maghihiwalay sila. Hindi ako nagparamdam kay Samantha noon, hindi ko rin pinatuloy ang pagbabasa ng journal niya. But nung sinabi niyang gusto niya ako ay nagtaka talaga ako kaya binasa ko na ulit ito and there, nalaman kong kay Samantha ang heart at eyes na gamit ngayon ni Zaza. Kahit kay Zaza ang katawan, hindi pa rin nawawala ang imahe ni Samantha dahil gamit ito ni Zaza ngayon. Si Samantha pa rin yan, nag-iba lang ang mukha.
Pagpasok ko sa room ni Sam ay nakita ko si Sammuel na natutulog sa tabi ni Sam habang hawak-hawak ang kamay nito. Masakit man sa mata ay pumasok pa rin ako. I'm just here to convince him to go home and change clothes.
"Good morning po, Manang Ina." Bati ko kay Manang na kumakain.
"Kumain ka muna, Hijo!" Aya niya sa'kin.
"I'm done po, Manang."
Bumaling ako kay Sam, tulog pa rin siya. Tinapik ko ang balikat niya at gumising naman siya.
"Bro, Tita want you to go home and have some rest. Ako na muna dito," sabi ko sa kanya pero hindi siya nagsalita.
"No... Dito lang ako, kailangan pag gising ni Zaza ay ako agad ang nakikita niya." Seryosong sabi niya.
"Go ahead bro, your mom is so worried. She can't be here, she's busy."
"Ayoko nga!"
"Sammuel, umuwi ka na. Aaron is here," sabi ni Manang at sa kanya lang sumunod si Sammuel.
Nang umalis na si Sammuel ay nakahinga ako ng maluwag. Tinignan ko ulit si Samantha na mahimbing pa rin na natutulog ngayon. Please, wake up soon!
"Hindi ka ba pumasok, Aaron?" Tanong ni Manang.
"Hindi na muna, Manang." Sagot ko. "O-okay lang po ba na nandito kami?" Tanong ko pabalik sa kanya.
Tumango siya, "Okay na okay... Noon lang yun na ayaw kong malaman niyo about sa anak ko dahil mga sira ulo kayo noon. Pero ngayon, nakikita ko ang pagbabago niyo. You're all getting matured." Sabi ni Manang at ngumiti siya sa akin.
Nagpatuloy lang si Manang na kumain at ako ay nasa tabi ni Samantha. Hinawakan ko ang kamay niya at hinimas-himas. Sana pag gising mo, okay pa rin tayo.
"M-manang, pwede po bang magtanong?" Nagdalawang isip pa ako kung ipagpatuloy ko ba.
"Ano iyon?"
"Manang, ano po ang naramdaman niyong Nani ang tinatawag ni Zaza sayo?"
"Syempre nung una masakit, kasi anak mo tinatawag ka lang na Nani diba?" Sabi niya at tinignan si Sam. "Pero nung nagtagal, natanggap ko na. Hindi rin kasi ako maalala agad ni Zaza nun kasi nga iba na ang puso niya. At sabi ng doctor may amnesia siya pero yung pili lang na amnesia, hindi yung lahat ay hindi niya maalala, nakalimutan ko lang ang tawag... Nakita ko rin kasi si Josephine na labis-labis na nasaktan sa pagkawala ng unica-hija niya. Kaya hinayaan ko nalang," dagdag ni Manang.
"Pero paano niya po nalaman na ikaw ang mama niya?"
"Sa katunayan nga, bago niya lang nalaman... Nung nakaraang buwan lang, simula nung nag-plano siya kaya kilala niyo si Marga. Pamangkin ko yung si Marga, napakabait na bata at masunurin na anak. Hindi nga sosyal na batang yun eh,"
"Sinabi ni Josephine na sabihin na ang totoo pero siya ang nagpumilit na 'wag muna dahil hindi pa niya kaya. Hinayaan nalang namin siya sa desisyon niya, hindi kami nag-expect na kami pa mismo ang nagsabi at sa panahong tulog pa siya. I'm sure, magagalit si Zaza." Kwento ni Manang at ngumiti ako.
Matapos ang kwentuhan namin ay umuwi na ako dahil dumating na si Lanze at Yana. Pauwi na ako sa bahay nang naka-receive ng mensahe galing kay Sammuel, nasa bahay daw siya at naghihintay sa'kin. Dali-dali akong sumakay ng kotse at nagtungo sa bahay namin. Pagdating ko ay nasa bahay nga siya dahil naka-park ang kotse niya sa labas. Pumasok ako ng bahay at nakita ko si Sammuel na tamad na nakaupo sa couch. Tumikhim ako para malaman niyang nandito na ako.
"What's brought you here?" I asked.
"Ekis were finally arrested, ang mommy ni Yana ang nag-handle nito... Si Alex pala ang namuno nun at ang spy ng school natin ay sina Grizzly at Dian. Malakas nga ang grupo na yun dahil hindi lang estudyante ang kasama sa gang na iyon kundi pati tambay sa kalye. They are been practiced by Alex, you Alex." Sabi niya at parang gumaan ang loob ko dahil sa wakas matatapos na ang gulong ito.
"Good to hear," sabi ko at umalis na sa harap niya.
"A-aaron wait.... Sorry!" Sabi ni Sammuel. Nabigla ako sa sinabi nito. "Bro, I'm sorry... Ikaw nalang ang parating umintindi sa akin." Dagdag niya.
"Cause you're my best friend, mahalaga kayo sa akin." Diretsong sabi ko at ngumiti lang siya.
"You know, si Zaza lang ang mahal ko diba?"
This is getting worst than I expected!
"Yeah!" Sabi ko pero hindi ako makatingin sa kanya.
"Bro, just give me last chance para makita sayo na mahal na mahal ko si Zaza at hindi ko na siya sasaktan ulit. Please!" He beg.
"And? What should I gonna do?"
"Give up to her! I will make her happy, I promise." Pangungumbinsi niya.
"And?"
"Hindi ko na siya iiwan, bro. Mamahalin ko siya bawat oras. I will make her princess like before. If you just let me happen it again." -Sammuel
"Ilang beses ko na siyang pinaubaya sayo, bu---
"Bro, please! Pagbigyan mo na ako. Last na talaga 'to." Taranta niya sabi.
Kapag natataranta si Sammuel Monteamor ay seryoso na seryoso yan at mahirap tanggihan.
Am I letting her go, Again?
Kaya ko ba?
"Hey, Aaron!" Tawag sa akin ni Sammuel na nakabalik sa akin sa huwisyo.
I love you!
Just don't leave me.
Naalala ko ang huling sabi sa akin ni Sam.
"No, Sam. I love her, you know that." Sabi ko at umalis na sa harap niya.
"Aaron, no please." Sabi ni Sammuel at hinabol ako.
Tinignan ko siya at lumuhod siya sa harap ko. This can't be happening!
"Don't do this," sabi ko.
"I'm begging you, Aaron. Last na talaga 'to," sabi niya.
"It's still no. Diba masaya kana kay Marga?"
"Dahil akala ko siya si Zaza... Alam mo namang si Zaza lang, bro naman!" -Sammuel
Hindi ko matitiis si Sammuel dahil isa siya sa mga taong kasama ko paglaki. At hindi ako selfish na tao, gusto kong ibigay kong anong meron sakin. Ano ba ang tawag sakin? Let me think of it. Lol!
Iniwan na naman kita, I broke my promise to you my love! I'm sorry.
Please Vote and Comment below👇
READ AND BE A FUN.
XOXO, BisayangAuthor!
YOU ARE READING
STUCK WITH YOU
Teen Fiction(Story Completed) Nagmahal ka na ba sa isang lalaki? Handa ka bang masaktan para sa kanya? Ano ang pipiliin mo, ang taong noon pa man ay gusto mo na o taong minahal mo dahil napapasaya ka niya? Subaybayan ang kwento ni Samantha, sa isang tagpo lang...
