Group B meets Group A (the maze runner)

Hoofdstuk 9.

We zijn nu al een week hier in de laar, ik begin stilaan te wennen aan het idee dat ik Harriet en de rest niet meer terug zal zien. Ik werk bij Zart in de tuin, Ryan loopt nog steeds met krukken rond, en ik kan zien dat hij gefrustreerd wordt van het niets doen. Ik sta samen met Newt onkruid te wieden. 'Sonya?' Ik kijk bij het horen van mijn naam. Newt kijkt me vragend aan, dit is het eerste wat hij tegen me zegt sinds het kampvuur. 'Ja, Newt, is er iets?' Hij perst zijn lippen op elkaar en zoekt naar de juiste woorden. 'Ik heb zo zitten denken over... over ons.' Hij aarzelt even voor hij verder gaat, ik heb ook vaak nagedacht over ons, en waarom we zo sterk op elkaar lijken, het antwoord ligt voor de hand. 'Ik denk dat we familie zijn.' vervolgt Newt. 'Daar heb ik ook al aan gedacht.' Ik knik instemmend. Aangemoedigd door mijn reactie gaat hij verder. 'Sterker nog, ik denk dat je mijn zus bent, en misschien, misschien zijn we wel een tweeling, ik zeg wel misschien.' 'Volgens mij zijn we inderdaad broer en zus, en inderdaad, misschien zijn we een tweeling.' Hij kijkt me opgelucht aan, blij dat ik er hetzelfde over denk als hem.' Hij steekt zijn vuist naar me uit. 'Zus.' Ik druk mijn vuist tegen de zijne. 'Broer.' We glimlachen allebei naar elkaar. Het voelt goed om een broer te hebben.

Ik loop naar het bos, het is tijd voor het middagmaal en ik ben op zoek naar Ryan. Chuck had gezegd dat hij hem in het bos had zien lopen. Ik heb zo al een gevoel waar hij zit. En inderdaad, hij zit tegen onze boom aan, of de tweede versie van onze boom. Voorzichtig loop ik naar hem toe, ik ga naast hem zitten. 'Waarom zit je hier zo alleen?' vraag ik zachtjes. Hij kijkt me aan, ik zie een vleugje wanhoop in zijn blik. Wat was er aan de hand? 'Ik... ik kan hier helemaal niets doen en het is net of iedereen mij haat.' Verbaasd kijk ik hem aan, ik had nog niet gemerkt dat er iemand gemeen tegen hem deed. 'Dat is niet waar, je kent...' Hij laat me niet uitspreken. Er klinkt een gemene ondertoon door in zijn stem. 'Ze zijn vriendelijk voor jou, iedereen wil vriendjes met jou zijn, ze willen allemaal een meisje.' Ik kijk hem geschokt aan. 'Wat bazel je nou?' Hij ziet er boos uit, hij is boos op mij. 'Besef je het niet Sonya, ze willen allemaal jou en omdat ik al iets met jou heb, willen ze me zoveel mogelijk buitensloten.' Ik kan maar half geloven wat hij zegt, iedereen was hier zo aardig. Tegen mij toch. Ryan is zo te zien nog niet klaar. 'Je moet niet doen alsof je het niet weet, je geniet van de aandacht.' Ik geloof mijn oren niet, dat is helemaal niet waar. 'En zeker met Newt, jullie zijn al goede vriendjes geworden heb ik gezien.' Er springen tranen in mijn ogen. 'Newt is mijn broer, dat is niet hetzelfde, waarom vertrouw je me niet?' Hij lacht angstaanjagend. Zijn blik wordt wreed. 'Ga weg, Sonya.' 'Wat!' 'Ga weg, Sonya, of ben je doof, ik moet nadenken.' Ik voel de tranen over mijn wangen lopen, hoe kon hij mij dit aandoen? 'Kom je niet eten?' 'Nee.' Het klinkt bot. Huilend loop ik weg, ik veeg snel de tranen weg als ik bij de eetzaal kom. 

Wok kan koken, maar Mix is veel beter. Ik mis de meisjes meer dan ooit, zeker na de ruzie met Ryan, ik begrijp nog steeds niet hoe hij zoiets heeft kunnen zeggen. Newt kijkt me bezorgd aan. 'Wat is er Sonya?' Ik kijk hem aan en krijg weer tranen in mijn ogen, snel knipper ik ze weg. 'Ruzie met Ryan.' Hij trekt medelevend één mondhoek op. 'Je weet dat je me alles kan vertellen, zus.' Ik knik. 'Maar niet hier, broer.' We duwen onze vuisten weer tegen elkaar, ons teken. 

Ik zit tegen een boomstronk, wachtend op Newt. Nu Harriet en de rest onbereikbaar zijn, ben ik blij dat ik Newt heb. Ik zie hem op me af lopen. Hij heeft een rare loop, hij heeft zo te zien iets aan zijn been. 'Wat is er met je been?' vraag ik. 'Lang verhaal.' zegt hij kort. Het is duidelijk dat hij er niet over wil praten. 'Wat is er nu tussen jou en Ryan?' Ik breek, het is teveel, dit nieuwe labyrint, de nieuwe mensen, de ruzie met Ryan. Schokkend zit ik te huilen. Newt wrijft troostend over mijn rug. 'Sttt.' sust hij. Na een tijdje wordt het schokken minder, ik ga weer recht zitten en wrijf de tranen van mijn gezicht. 'Sorry.' 'Het is niet erg.' Newt lacht troostend. Ik lach ook eventjes, maar dan betrekt mijn gezicht weer. 'Ryan is jaloers.' Newt trekt zijn wenkbrauwen op, maar onderbreekt me niet. 'Hij zegt dat jullie allemaal iets met me willen en daarom vriendelijk zijn, en dat jullie hem daarom buiten sluiten.' Ik laat even een pauze om op adem te komen. 'Ook zegt hij dat ik van die aandacht geniet, hij vertrouwt me niet, Newt, ik weet niet wat ik eraan kan doen.' Ik voel dat mijn wangen weer vochtig worden. Ik zie hoe Newt alles verwerkt. 'Het is normaal dat hij jaloers is, en zeker als hij jou met alle andere jongens ziet.' 'Dat begrijp ik ook wel, maar hij moet me gewoon vertrouwen.' 'Moet ik anders eens met hem gaan praten?' 'Zou dat helpen, denk je?' Hij knikt. 'Oké, dan.' HIj geeft me een knuffel en loopt dan naar het bos.

Newt is nog steeds niet terug uit het bos, nerveus zit ik te kijken naar de plaats waar hij was verdwenen. Ik kijk naar mijn horloge, oh, het is nog maar tien minuten geleden dat hij wegging, het is wel normaal dat hij nog niet terug is. Ik adem opgelucht uit. Ik loop naar de tuin, ik kan maar beter iets doen.

Newt komt naast me staan terwijl ik tomaten aan het plukken ben. Opgewonden kijk ik naar hem. 'En?' 'Het duurde even voor ik hem gevonden had, hij was verder in het bos gelopen en stond bij de rivier.' Mijn ogen worden groot. 'Wat heeft hij gezegd?' 'Niet veel, ik vertelde hem dat je echt verdrietig was om de ruzie, en dat je niet begreep waarom hij je niet vertrouwde.' Ik knik. 'Wel toen ik was uitgesproken, werd hij woest.' Mijn opwinding verdwijnt, dit is niet goed. 'Hij begon te schreeuwen en riep naar me dat ik jou voor mij alleen wilde. Toen zei ik dat je mijn zus was, maar hij wilde me niet geloven, Sonya, ik heb alles geprobeerd, maar hij wilde niet luisteren.' Ik zak neer op de grond. 'Het is erger dan ik dacht.' zeg ik triest. 'Veel erger.' Newt valt naast me neer op de grond en slaat broederlijk een arm rond me heen. 'Het komt wel goed, dit  waait wel over.' Ik hoop dat hij gelijk heeft.