Group B meets Group A (the maze runner)

Hoofdstuk 22.

Teresa passeert me en stort zich in iemands armen, Thomas. Alby komt voor me staan. 'Sonya.' zegt hij, maar ik duw hem aan de kant, ik kijk naar de laatste persoon en stort me in zijn armen. 'Waar is hij?' vraag ik met een gebroken stem, een hand aait over mijn haren. Hij trekt me van zich los en kijkt me recht in de ogen. 'Hij viel door een gat in de muur, de muur sloot zich weer, waardoor we niet meer aan hem konden.' Ik kijk hem met grote ogen aan. Zijn gezicht staat vol met spijt, ik raak zijn wang aan. 'Het is niet jouw schuld, Minho.' Ik trek mijn hand terug van zijn wang en laat mijn hoofd op zijn borstkas rusten, ik voel hoe twee sterke armen om me heen worden geslagen. Ik voel tranen achter mijn ogen prikken. Mijn broer, Newt, hij is weg. Hij is door een muur gevallen, wacht eens even, dat is ook met mij gebeurt, zou het kunnen? 'Hij is naar het andere labyrint gestuurd.' murmel ik tegen Minho's shirt. 'Wat?' klinkt het boven mijn hoofd. Ik maak me los van Minho en richt me tot de rest. 'Newt is naar het andere labyrint gestuurd, we zijn gewisseld.' zeg ik nu luid genoeg, zodat iedereen mij kan horen. 

Ik had het kunnen verwachten, het is logisch dat dit zou gebeuren. Er zit wel veel tijd tussen, maar ik had al eerder door dat Wicked de gebeurtenissen op een ander tijdstip uitvoerden in de twee labyrinten. Ik weet dat Newt in goede handen is, de meisjes zullen hem vertrouwen en hij zal tegen hun kunnen zeggen dat Harriet en ik nog in leven zijn, toch één pluspunt aan heel dit gebeuren. Mijn hoofd weet dat hij in orde is, maar toch mist mijn hart mijn broer.

Ik prik lusteloos in mijn eten. 'Je zal toch iets moeten eten.' zegt Minho naast me, ik schrik op uit mijn gedachten en merk dat iedereen aan onze tafel naar mij zit te kijken. Wanneer ze zien dat ik hun aankijk, kijken ze snel terug naar hun bord. Thomas en Teresa kijken elkaar nog even aan, Harriet zit aan mijn ene kant, Minho aan de andere. Harriet geeft me een kneepje in mijn schouder, waarna ze opstaat en haar bord afruimt, ergens in mijn ooghoek zie ik Gally hetzelfde doen. Minho legt zijn ene hand op de mijne en geeft er een klein kneepje in, ik glimlach naar hem. Ik zie hoe zijn blik flitst tussen mij en het bord eten, met een zucht neem ik een hap van het stuk vlees.

 'Verzamelen!' roept Alby naast het kampvuur, iedereen komt naar hem toe gelopen. De jongens kijken allemaal nieuwsgierig naar Alby, sommigen kijken zoekend rond naar Newt, maar in plaats van hem sta ik naast Alby. 'Newt is naar het andere labyrint gestuurd!' Er klinkt gemompel rondom ons. 'We vermoeden dat hij dus gewisseld is met Sonya.' verklaart Alby. 'Het is dus nu de bedoeling dat we iemand anders aanstellen als tweede commandant.' Iedereen kijkt naar elkaar, iets als dit hebben ze duidelijk nog nooit meegemaakt. 'Gally! Kom naar voren!' Gally staat naast Harriet en kijkt haar even aan, voordat hij naar Alby toe loopt. 'Omdat jij derde commandant bent, is het vanzelfsprekend dat jij wordt aangesteld, maar...' Alby kijkt mijn kant uit. 'Sonya is gewisseld met Newt, zij had dezelfde functie als hem in haar labyrint, daarom moeten we stemmen. Gally of Sonya.' Dit had ik niet verwacht. Ik? Als tweede commandant? Inderdaad, ik heb wel ervaring, maar niet hier. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk richting Minho, met mijn ogen roep ik om hulp, hij knikt bemoedigend. 'We zullen het zo doen, wie voor Sonya stemt, gaat aan die kant staan.' Alby wijst naar zijn linkerkant. 'Voor Gally daar.' Zijn rechterkant.

Ik zie dat er verschillende mensen naar mijn kant lopen, Minho, Thomas, Teresa en Harriet bijvoorbeeld. Gallys vrienden gaan aan zijn kant gaan staan. De meeste jongens zijn nog aan het twijfelen, maar dan gebeurt er iets ongelooflijks. Gally loopt naar mijn kant en gaat naast Harriet gaan staan. Kiest hij nu voor mij? Ik begrijp hier niets meer van. De twijfelaars zien Gally staan en lopen ook dezelfde kant op, het is overduidelijk, ik ben nu tweede commandant. What the shuck.

'Sonya wordt aangesteld tot tweede commandant.' Alby schudt vrolijk mijn hand. Ik recht mijn rug, ik zal mijn taak serieus nemen, voor Newt. Minho komt naar me toe gelopen en tilt me lachend op. 'Je bent perfect voor die taak, weet je dat.' fluister Minho in mijn oor, ik bloos. Harriet en Teresa geven me allebei ook een knuffel, Thomas slaat vriendschappelijk op mijn rug. Ik zie Gally ietsje verderop staan, hij kijkt naar zijn schoenen. Voorzichtig loop ik naar hem toe. 'Gally?' Hij kijkt op. 'Waarom?' Hij zucht. 'Jij zal het beter doen dan ik, ik ben er niet klaar voor.' Zijn ogen flitsen naar iets achter mij, ik kijk achterom en zie Harriet staan. De cupido in mij wordt wakker. 'Ga naar haar toe Gally.' Hij schrikt op. 'Wat?' 'Harriet is mijn beste vriendin, ga nu naar haar toe, je hebt duidelijk een klik met haar, als je niets doet, zijn er hier wel genoeg andere jongens die iets met haar willen beginnen.' Hij kijkt me twijfelend aan, maar neemt dan een besluit. 'Bedankt' fluistert hij, hij loopt om me heen en gaat richting Harriet, hij tikt op haar schouder. Harriets gezicht begint te stralen als ze hem ziet.

'Ben je nu ook al een koppelaar?' Minho komt naast me staan en slaat een arm om me heen. In de verte lopen twee figuren, hun handen zijn in elkaar verstrengeld. Ik lach even, ik ga voor Minho staan en kijk naar hem op, mijn armen sla ik rond zijn middel. Minho buigt zich voorover en drukt een kus op mijn lippen. Ik glimlach naar hem.

Er klinkt een scherpe kreet, een metaalachtige kreet en daarna klinkt het geklik, het geklik van grievers. Ik kijk naar de deuren, gelukkig ze zijn gesloten. Zou Newt al bij de meisjes zijn? 'Ik mis hem.' fluister ik. Minho geeft een kus op mijn kruin. 'We zullen hem allemaal missen.' zegt hij.