Flight Plan (FLIGHT series #01)

Flight 19 - Thunderstorms

Thunderstorms

Thunderstorms (TS) occur in well developed cumulonimbus (CB) cloud, though not all CBs produce thunderstorms. They are most likely to occur when there is:
(a) A lapse rate greater than the Standard Atmospheric Lapse Rate through a layer at least 10,000' thick and extending above the freezing level;
(b) Sufficient water vapor to form and maintain the cloud; and
(c) Triggers or lifting forces such as convection orthographic uplift, convergence and frontal uplift; such action to produce early saturation, thus enhancing instability.
The stages of thunderstorm are the Initial stage (continuous updraft), mature stage (when precipitation occurs), and dissipating stage (precipitation which is heavy, with extreme turbulence).

———

Siguro, ako lang talaga ang nag-iisip ng kung ano-ano. Tapos, alak lang ang dahilan para maramdaman ko 'yong so-called 'selos' na iyon.

"Girl, dapat diniretso mo na kung ano ang nais niya talaga!" Naalala ko kaagad 'yong message na naman ng mga ka-tropa ko no'ng college no'ng kwinento ko ang pag-uusap namin ni Nikolai sa sasakyan niya. Na-ikwento ko rin na ganoon pa rin ang pagtrato sa akin ni Nikolai. Walang nagbago. Except doon sa naging mapilit siya na huwag ko na labhan 'yong jacket na pinahiram niya sa akin.

Kagaya nga ng sinabi niya sa akin at that time, no'ng Wednesday na nag-dinner kami sa condo niya, may hinanda siya sa amin na macarons. Madami para sa aming lahat. Appetizer daw, sabi niya. And since then, naging usual appetizer na namin 'yong habang naghihintay kaming maluto ang dinner; kasabay ng pag-aalaga namin sa alaga niyang turtle na si Poe. By the following day, pinagsawaan na ng iba 'yong macarons na ako na lamang 'yong kumakain, kasabay si Poe sa usual food niya na isang dahon ng lettuce. And surprisingly, hindi ganoon katamis ang pagkakagawa ng macarons compared sa mga nabibili.

Noong pinansin ko 'yon at sinabi sa kanya, may dahilan siya na para hindi raw ako magka-tonsiitis kahit madami akong kainin. At noong tinanong ko siya kung talaga bang spinospoiled niya ako at pinapataba, tumawa lamang siya.

In short, hindi nagbago ang closeness namin ni Nikolai. In a different sense, we end up to be much closer than ever. Mas naging attentive siya sa akin na, for sure, hindi lang ako ang nakakapansin, pero maging ang mga ka-batch namin.

By Friday, kasabay namin siyang umuwi nila Carina at Leo. At tuwang-tuwa naman si Sage na nakuha niyang driver si Nikolai, kagaya noong dati. The usual din naman, nag-uusap silang dalawa along the way, and sila Carina at Leo ay tulog. Ako naman, nakikinig lang sa pag-uusap nilang dalawa tungkol sa mga sasakyan.

Nasa may bandang Paso de Blas na kami, ipit sa usual Friday traffic, noong biglang nag-ring ang phone ni Nikolai. Since sanay si Nikolai na may bigla-biglang tumatawag sa kanya, maging sa klase na humihingi siya kaagad ng excuse since important calls daw ang mga iyon, mabuti na lang at may wireless earbud siya. 'Yong may mic, which is good for calls.

Bahagyang napatigil sa pag-uusap ang dalawa at tumingin si Nikolai kay Sage. Kinuha naman ni Sage ang phone ni Nikolai upang tignan kung sino 'yong caller, and sinabi, "Pa."

I freeze. Hindi na bago na papa ni Nikolai ang tumatawag sa kanya. After all, kahit hindi sabihin ni Nikolai, halatang majority ng calls na narereceive niya is mula sa papa niya. I remember 'yong pag-uusap namin noong Christmas Party. 'Yong sinabi niya na madalas binabato sa kanya ng kuya niya ang trabaho regarding sa family business nila; and 'yong assumption ko na mukhang nakikita na ng family niya na siya ang nararapat na gawing tagapag-mana.

Nikolai nods once and presses a finger sa earbud niya pagkatapos patayin 'yong radio. Mas lalong naging awkward na ang tahimik then, finally, nagsalita si Nikolai ng "Pa." Then tingin saglit sa oras at dagdag, "Good morning. Kumusta ang flight?"