maledictus [marauders era]

26 ° son ya da başlangıç [final]

❆❆❆

Esme dolunay gecesi olanları tarif etmekte zorlanıyordu. Her şey öylesine hızlı bir şekilde gerçekleşmişti ki sanki bir kabusun içindeymiş gibi hissetmişti. Colonel'in darbesi sonrası bayılıp ertesi gün gözlerini revirde açtığında bir yanında yatan Eleanor ve Marlon'u gördüğünde neye uğradığına şaşırmıştı. Bir an için başarılı olamadıklarını düşünmüştü ama eğer öyle olsaydı Eleanor yanında olmazdı. 

"Merlin'e şükürler olsun." Sevinçle yanına yaklaşan Madam Pomfrey'i gördüğünde neler olduğunu sormak için ağzını açtı ama kadın ona fırsat vermeden konuşmaya devam etti. "Sakın yataktan kalkma. Ben hemen Profesör Dumbledore ve Profesör Sprout'u çağıracağım."

Esme içinden şimdi yandım diye geçirirken Madam Pomfrey onun bu düşüncelerinden habersiz uzaklaşmıştı. 

"Merak etme. Profesör Dumbledore'un her şeyden haberi var."

Esme tam karşı yatağında yatan Remus'u gördüğünde şaşkınlıkla ona döndü. Daha önce dönüşüm geçirdikten sonra onu görmüştü ama bu sefer geçen seferkilerden daha kötü görünüyordu. "Dün gece ne oldu?"

"Colonel seni bayılttıktan sonra öldürmeye kalktı. Bu sırada ona engel olmuşum. Tabi ben kısmı hatırlamıyorum. Sonra Eleanor büyüyü yapmış. Lily'nin söylediğine göre büyüyü yaptıktan sonra Colonel bildiğin erimiş ve siyah bir katrana dönüşmüş. Ondan sonra Marlon birden siyah bir sıvı kusup bayılmış. Aynı şekilde Eleanor'ın yanına gittiklerinde onu da bilincini kaybetmiş bir şekilde bulmuşlar. Sonra da bölüm öğretmenlerine haber vermişler. Tabi haberin Dumbledore'a ulaşması gecikmedi."

Esme ağrıyan başını ovuşturdu. "Peki, herkes her şeyi öğrendi mi?"

Remus başını salladı. "Hayır," dedi. "Dumbledore bunun herkese Marlon'un Fransa'dan getirdiği bir yemek yüzünden geçirdiğimiz bir besin zehirlenmesi olduğunu söylemesini istedi."

Esme tuttuğu nefesini yavaşça verdi. Kimsenin bir şey bilmemesi iyi bir şeydi. Eğer Lefebvre ailesinin karanlık geçmişi öğrenilirse tüm büyücü dünyası onları dışlardı. Bunu adım gibi biliyordu çünkü Megara'nın ailesi de aynı şeyleri yaşıyordu. Yıllardır. 

"Esme?" 

Genç cadı o güçsüz ama tanıdık sesi duyduğunda hızla yatağından kalktı ama bir an için baş gösteren baş dönmesi ile olduğu yere geri oturdu. Zor da olsa yerinde dikleşen Marlon, "Dikkatli ol." derken zor da olsa gülümsedi. Onu öylece yanında bilinçsiz bir şekilde yatarken görünce çok endişelenmişti ama bu endişesi hala bitmemişti çünkü Eleanor hala baygındı.