FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

a little kiss

Bugün attığım ikinci bölüm o yüzden öncekini okumayı unutmayınız.Oy ve yorumları bekliyorum.Gece 12'den sonra bir bölüm daha atmayı planlıyorum ama kesin değil.Bu arada  sizi seviyorum.💘

~~~~~

Uyandığımda beni hastane kokusunun karşılamasını beklerken haşlanmış tavuk kokusuyla karşılaştım.

Bir de kulağımın dibinde sessizce konuşan ince bir ses vardı.

Gözlerimi aralayıp kendime geldiğimde karşımda adının Emma olduğunu hatırladığım kız duruyordu.

Kafamı sağa sola çevirip nerede olduğumu kavramaya çalıştım.

Galiba Barış'ın evindeydim.

Uyandığımı gören Emma bağırmaya başladı.

"Baba abi uyandı.Ölmemiş."demesiyle ufak bir kahkaha attım.

"Öldüğümü mü sandın?"

"İki saattir uyuyorsun.Babama öldüğünü söyledim ama o nefesini kontrol etti ve ölmediğini söyledi.Haklıymış."dedi ve koşarak içeri gitti.

Gittikten birkaç saniye sonra elini sıkıca tuttuğu Barışla içeri girdi.

"Bak baba uyandı işte.Hadi ona yaptığımız çorbadan getirelim."demesiyle gözlerimi onun gözlerine diktim.

Gözlerimiz buluşur buluşmaz bakışlarını çekti benden.

"Telefonun çaldı.Karın aradı galiba."

"Karım falan yok benim."dedim dişlerimin arasından tıslayarak.

Onun bu kadar önyargılı olması tadımı kaçırıyordu artık.

"Pardon telefonun çaldı arayan nişanlındı galiba ara da merak etmesin."diyerek cevap vermemi bile beklemeden yanımdan ayrıldı.

Emma meraklı gözlerle bana bakıyordu .Konuştuklarımızı anlamıyordu.

"Türkçe mi konuşuyorsunuz?Babam bana da öğretecek söz verdi."demesiyle ona her baktığımda olduğu gibi kocaman gülümsedim.

"Evet,istersen ben de yardım ederim sana."

"Gerçekten mi?Bana 'baba seni çok seviyorum' demeyi öğretebilir misin?"

"Öğretirim tabi tekrar et beni."diyerek ona istediği şeyi öğretmeye çalıştım.

Oldukça zeki bir çocuktu.Hemen kavramıştı.Birkaç kez daha tekrar ettikten sonra bana eliyle beklememi işaret etmiş ve yeniden içeri gitmişti.

İçeri yeniden Barışla geldiğinde ne yapacağını merak etmiştim.

"Hazır mısın Can abi?"demişti .Barış ona adımı söylemişti en azından.

Kafamı aşağı yukarı sallayarak hazır olduğumu belirttim.

"Seni seviyorum babacım."dedi ve üzerindeki elbisenin iki ucunu tutarak balerin selamı verdi.

Onu alkışlayarak tebrik ettim.Mutluluğunu gözünden okunuyordu.Barış'a baktığımda Emma'yı sevgi dolu gözlerle izlediğini gördüm.Eğilip onu bir güzel öptükten sonra bana döndü.

"Sevgi sözcüklerini öğrenmesi gereken son kişiden öğrenmesi kötü oldu ama neyse."diyerek yine benim konuşmamı beklemeden odayı terk etti.

Anlaşılan buraya onun iğneleyici laflarını duymaya gelmiştim.

Ama önemli değildi sesini o kadar çok özlemiştim ki.Küfür etse dahi umrumda değildi.Yeter ki yanımda konuşsun diye geçirdim içimden.

Onu deli gibi özlemiştim.Biraz kilo almıştı ama bunun sebebini tahmin edebiliyordum.Ameliyat sonrası böyle olması normaldi.Sonra aklıma ameliyat sonrası olan o konuşma geldi.