Sözümü tuttum.
Bu hikayeye bölüm yazmayı çok özlemişim.
Kaç kişi hala burda bilmiyorum ama burda olan herkese iyi okumalar.
Sizi seviyorum sevgiyle kalın ❤️🌈
~~~~~~
flashback
"Can,bence izin vermeyelim."
"Bebeğim çok heves etti ama yazık değil mi?"
"Tamam ama yatılı olması içime sinmiyor."
"Canım benim kamp bu yatısız olma ihtimali var mı?"
"Kaç gün kalacaklarmış peki?"
"İki gün bir gece alt tarafı.Emma çok heves etti bence yollayalım."
"Ya başına bir şey gelirse?"
"Barış sadece bizim kızımız gitmiyor birtanem.İnsanlar nasıl öğretmenlere güveniyorsa biz de güvenmeliyiz."
Ellerini sıkıntıyla ensesine atan Barış'a gülümseyerek baktım.
Emma beşinci sınıfa geçmişti.Öğretmenleri de okul başlamadan öğrencilerin kaynaşması için bir haftasonu kampı planlamıştı.
Tabiki de bizim hayat enerjisi oldukça bol olan kızımız bu teklifi duyar duymaz havalara uçmuştu.
Zaten bir etkinlik buldu mu ne yapıp ne edip bir şekilde katılıyordu.
Ben şikayetçi değildim çünkü onun sosyal bir çocuk olmasını istiyordum.
Ama Barış bizim ailemizdeki 'sert baba' dediğimiz kişiydi.
İşin aslı korumacı tavrının fazla olması ve Emma'dan ayrı kaldığımız günleri tekrar yaşamak istememesiydi.
Onu anlıyordum ama artık bambaşka bir hayatımız olduğunu ona anlatamıyordum bazen.
"Tamam şöyle bakmayı kes."dedi Barış .
Ona bir saattir kedi bakışlarımı atıyordum resmen.
Muhakkak işe yarayan bakışlarım yine başarılı bir işe imza atmıştı.
Yanına gidip ellerimi boynuna sararak parmak ucunda yükseldim ve dudaklarına sulu bir öpücük bıraktım.
"Emma çok sevinecek."dedim sırıtırken.
Bacaklarıma elini atıp zıplamamı sağlamasıyla ağzımdan çıkan ufak çığlık eşliğinde kucağındaki yerimi aldım.
"Can,hep Emma seviniyor bu aralar.Hazır Emma annemlerdeyken sen de beni mi sevindirsen ?"dedi dudaklarını boynuma yönlendirirken.
Bıraktığı ıslak öpücükler kendimi ona bastırmama sebep olurken uzun süredir sevişmemiş olmamız şimdiden deliğimin kasılmasına sebep oluyordu.
Gerçekten çocuklar büyüdükçe sorumluluklar artıyor ve çiftler birbirine eskisi kadar vakit ayıramıyordu.Biz de bu aralar oldukça meşgulduk ve yaklaşık on gündür sevişmemiştik.
Bu benim için öyle olmasa da Barış için oldukça uzun bir süreydi.
Zaten nasıl dayandığına anlam verememiştim ama beni darlamamasına sevinmiştim.
"Can,deliler gibi özledim seni."dedi boynumu öpmeye ufak bir ara verirken.
Ellerimi saçlarına geçirerek boynumu ona biraz daha bastırdım.
"Ben de."dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.
"O zaman biraz.hasret giderelim."diyerek fısıldadı kulağıma ve merdivenleri çıkmaya başladı.
YOU ARE READING
FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)
Teen Fiction"Yaranı yok edemeyiz belki ama güzel anılarla acısını hafifletebiliriz Can."
