FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

frustration

Ben geldim bennn.Bence baya çok bölüm atıyorum alırım bir maşallah.

Bir de oy ve yorum isterim tabiki de.

Hep dediğim gibi sizi seviyorum ve sevgiyle kalın ❤️

~~~~~

Gözlerimi araladım ve gelen güneş ışığını kesmek için elimi gözlerime siperlik yaptım.

Görüş alanıma giren elimle parmağımdaki yüzüğe son günlerde olduğu gibi yine aptal aptal baktım.

Evleneli üç gün olacaktı bugün.

Aslında evlendikten sonra pek bir şey değişmemişti.Yine eski bizdik ama yüzük takmak farklıydı ve çok hoşuma gidiyordu.

Evlendikten hemen sonraki gün ben pek fazla yataktan çıkamasam da Barış yatağıma kadar kahvaltı getirip ardından Emma'nın davası için koşuşturmaya başlamıştı.

Bu sabah da olduğu gibi diğer iki sabah da erkenden evden çıkıyordu ve gereken şeyleri hallediyordu.

Komşularla görüşmüş ve polis eşliğinde onlardan Emma'nın bizim evde iyi bakıldığına dair ifadeler almıştı.

Okuldan öğretmen ve sınıf arkadaşlarıyla görüşmüş ve yine hepsinden yazılı bir tutanak yazmalarını istemişti.

Hatta çocuklar henüz yazamadığı için onları öğretmen gözetiminde videoya çekmişti.

Bu sabah ise onu yanımda bulmayı umuyordum çünkü dava günü bugündü.

Sabah yapacak bir işi de yoktu üstelik ama beni yine yan tarafımdaki boşluk karşılamıştı.

Tamam bazı sebepleri olabilirdi ama evlenmeden önce en azından yanımda uyanıyordu bu adam.

Evlilik gerçekten insanları değiştiriyordu anlaşılan.

Bacaklarımı yataktan sarkıtarak oturdum bir süre ve ardından kalkarak banyoya gittim.

Aynaya baktığımda gördüğüm şeyle biraz endişelendim.

Pek fazla yemek yemiyordum bu ara zaten.Bir de sürekli uyuyordum ama gözaltlarımın morluğu hiç uyumamışım gibi gösteriyordu beni.

Yanaklarımsa içeri çökmüştü.Şuan yakışıklı olmadığım kesindi yani.

Elimi yüzümü yıkayıp bunu daha sonra düşünmeye karar verdim ve kahvaltı yapmak adına alt kata indim.

Mutfağa girdiğimde dolu bir tabak görmeyi beklemiyordum.Tabağın yanında duran kağıdı fark etmemle hemen elime aldım.

"Çok gerginim o yüzden yürüyüşe çıktım sevgilim.Bensiz de olsa güzel bir kahvaltı yap lütfen.Seni çok seviyorum."

Dudaklarımı kaplayan istemsiz gülümsemeyle ne kadar şanslı olduğumu birkez daha hatırladım.

Sabah yanımda olmamasına sinirlenirken şimdi yaptığı jestle bulutların üzerinde hissediyordum.

Oturup tabağımı didiklemeye başladım .Neyim vardı bilmiyorum ama emin olduğum şey iştahımın olmadığıydı.

Daha fazla yiyemeyeceğimi anlayınca masayı toplayarak tekrar üst kata çıktım.

Biraz daha kestirsem sorun olmazdı herhalde diye düşünerek kapadım gözlerimi.

Ne kadar geçtiğini bilmiyordum ama ağrıyan başım  ve "Siktir."diyen Barış'ın sesiyle araladım gözlerimi hafifçe.

"Siktir Can."dedi tekrar.Kaşlarımı olabildiğince çattım.