FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

to knock the door

Ben geldim bennnn.

Eslem ama yazma makinesi.Bu arada ben Eslem sizin adınız ne?

Tanıştığıma da memnun oldum ❤️

Bu bölüme yorum sınırı koyalım klasik 100 yorum.

Sizi çok sevdiğimi de belirteyim ve hepinizi öperek iyi okumalar dileyeyim 💘

~~~~~~~

"Çek elini , sikmeye gidicem o herifi."diyerek kollarımın arasından çıkmaya giden Barış'ı tüm gücümü kullanarak tekrar durdurdum.

"Abartıyorsun Barış sakin ol."

"Ne abartması Can?İlk iş günün diye ziyarete geliyorum ve adam elini senin beline koymuş gülüşerek sohbet ediyor seninle."demesiyle gözlerimi devirdim.

"Tamam da arkadaş gibi yaklaştığı için ben rahatsız olmadım ve elini çekmesini istemedim gel o zaman beni de döv."dedim sert çıkan sesimle.

"Onu da sikicem istersen seni de sikerim."dedi imalı bir sesle.

"Sen böyle bir adam değildin ya.Ben seni modern birisisin diye sevdim şimdi ne bu kıro tavırlar?"dedim kalkan kaşımla.

"Sen bu kadar güzel olmasan ben bu kadar kıskanmam seni.Kilo al , saçını başını uzat , çirkin giyin ne bileyim yap bir şeyler de kimse bakmasın sana."demesiyle bugün yüzüncü kez devirdim gözlerimi.

"Canım kocam biraz abartıyorsun sanki.Hem sen kendine bakıyor musun hiç aynada?Sen beni böyle kıskanıyorsan benim seni evden çıkarmamam lazım."dememle adım atmayı durdurdu.

"Kocanım değil mi ben senin?Söylesene bebeğim arada böyle bana.Ama dur dikkatimi dağıtma şimdi.Ben kıskanırım seni en doğal hakkım.Hem kimse benim belime elini koymuyor."dedi sitemkâr sesiyle.

"Of vallaha yıldım.İşte bu kadar yorulmadım gerçekten."dedim ve adımlarımı hızlandırarak önden yürümeye başladım.

Neyse ki Emma'nın okuluna yaklaşmıştım.

Anaokulu gibi bir şeye gidiyordu ama daha çok sanatsal bir yerdi.

Bale kursu,keman kursu,resim kursu gibi şeyler olan kaliteli bir okuldu.

Okulun önündeki ağaca sırtımı dayayarak beklemeye başladım.

Yanımdaki hareketlilikle Barış'ın geldiğini anlamıştım ama ona bakmama kararı aldım .

Baksam yumuşardım ama yumuşamak istemiyordum.

Bugün çıkışa beş dakika kala ofisteki arkadaşlarla kahve içmek için girişteki dinlenme salonunda oturmuştuk.

İlk iş günümdü ve onlara ayak uydurmak adına kabul etmiştim.

Yan masamda oturan David bana oldukça iyi davranmıştı gün boyu ve gayet samimi birisiydi.

Konuşurken elini belime atmış olması benim dikkatimi bile çekmezken bana sürpriz yapmaya gelen Barış'ı fazlasıyla çıldırmıştı.

"Şimdi de küstün mü bana?"

"Çocuk muyum ben Barış?Küsmedim ama kızgınım.Neyse Emma geliyor belli etme de boşanmayla ilgili konuşmaya başlamasın yine."dedim yalandan gülümserken.

"Baba ve babacık prensesiniz geldi."diyen neşe dolu küçük kıza bakarak sırtından çantasını aldım ve Barış'ın elini tutmasını izledim.

"Bugün öğretmenimiz bir gösteri yapacağımızı söyledi.Evde değil ama inanabiliyor musunuz?Sahneye çıkacağım!"

"Oooo Emma başımıza ünlü mü olacaksın?"dedim neşeli sesimle.