FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

jealous

Merhaba arkadaşlar.Biraz gecikmiş gibi oldu kusura bakmayın.

Yorum atmayı ve oylamayı unutmayın.

Sizi çok seviyorum sevgiyle kalın 💘🌈

~~~~~~

"Hayatta olmaz!"dedim sert çıkan sesimle.

"Can,daha geçen gün kıskançlık yapmanın gereksiz olduğunu sen söylemiştin."diyen Barış'a seni öldürürüm bakışımı attım.

"Spordan arkadaşlarınla havuza gideceksin?Kaslı adamlarla beraber!"dedim oldukça yüksek çıkan sesimle.

"Salonda olmaktan sıkılmış herkes değişiklik yapmak istedik.Ne var bunda?"

"Havuzda on tane kaslı ve karizmatik adam ve seni hayal edince pek hoş olmuyor açıkçası."

"Gelirim dedim diyorum.Can izin vermiyor gelemiyorum mu diyeceğim sorarlarsa?"

"Aynen öyle!Hanımcıyım ben de kapat konuyu."

"Adaletsizlik var ama burada.Ben David ile ilgili kızgınım sana ve sen hala işe gidebiliyorsun.Benim de arkadaşlarımla gezmeye hakkım var."

Aramızdaki boşluğu iki adımda kapatarak ellerimi yanaklarına koydum.Yüzüme sinsi bir gülümseme yerleştirerek başladım konuşmaya.

"Barış adaletsizliğini de seni de sikerim şimdi.Delirtme beni hayır diyorum."dedim.

Bu aralar fazlasıyla küfür ediyordum.Buna dur demem lazımdı.

Hem bu adamın ısrarı niyeydi şimdi?

Ben hayır dediysem o şey olmazdı.

Bir sürü yakışıklı adamın içine kilo vermeye başlamış ve kasları yeniden oluşan kocamı salmak istemiyordum.

Suç muydu yani?

"Can aşırı tepki veriyorsun.Lütfen mantıklı düşün artık."dedi ve yanağındaki ellerimden kurtuldu.

Beni odada tek bırakıp mutfağa inmesiyle yatağa oturdum.

Yine çok fazla sevgiden dolayı aramızda kriz çıkıyordu işte.

"Sakin ol Can."dedim kendi kendime.

"O da haklı.Sürekli seninle olamaz.Arkadaşlara ihtiyacı var."

Derin bir nefes alarak odadaki banyoya ilerleyerek yüzüme sert bir su çarptım.

"Kıskanmana gerek yok zaten.O senden başkasına bakmaz."dedim kendimi motive ederken.

Nihayet odadan çıkıp mutfağa gittiğimde makarna yapan Barış'ı gördüm.

Emma okul çıkışları gösterisi için iki saatlik provaya kalıyordu.Yemeğini de yiyip gelecekti artık eve.

Barış bundan memnundu.Başbaşa kalmayı seviyordu bu aralar.

Arkasından sokulup boynuna bir öpücük bıraktım ve ellerimi beline yerleştirdim.

"Kızdın mı bana?"dedim mırıltı gibi çıkan sesimle.

"Yok."dedi sert sesiyle.

Kızdığını anlamamak için aptal olmak gerekiyordu.

"Kızmışsın."dedim belindeki ellerimi karnına doğru ilerletirken.

Kulağının hemen altına bir öpücük daha bıraktım.

"Haklısın kızmakta ama hepsi sevdiğimden."dedim dudaklarımı ensesine bastırırken.

"Kızmadım Can."dedi tekrar.