အခန္းတစ္ခုလံုးက ေမွာင္မဲေနၿပီး ေအးစိမ့္ေနေသာနံရံႏွင့္ ေက်ာကပ္ထားသည့္တိုင္ ေအးစက္မႈကိုမခံစားႏိုင္သည္အထိ အာရံုေတြပ်ံ့လြင့္ေနသည္။ ရင္ကိုနာေစသည့္ ျမင္ကြင္းက ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ၪီးေနွာက္ထဲမွ ထုတ္မရ။ ရင္ထုမနာ နာက်င္ရသည္ထက္ တဆစ္ဆစ္ထိုးဆြခံေနရသလို နာက်င္မႈမ်ိဳး။
"အဲ့ေကာင္ကို ဖုန္းသိမ္းထားလိုက္စမ္း !!"
အခန္းတံခါး ေစ့ေစ့ပိတ္ထားသည့္တိုင္ အျပင္ကအသံေတြက ဆူညံစြာ ၾကားေနရေသးသည္မို႔ နားကိုလက္ႏွစ္ဖက္လံုးျဖင့္ အုပ္လိုက္မိသည္။
"ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္နဲ႔ အရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနရတယ္လို႔ ေတာက္ !! နားရွက္စရာေတြကြာ !!!"
အေမ့ငိုသံ တရိႈက္ရိႈက္ၾကားမွ ျငင္းဆိုေနသံမ်ားကိုလည္း ၾကားေနရေသးသည္။ ဘာေတျြဖစ္ေနတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာအျပစ္လုပ္ထားမိလို႔လဲ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမိတာ သူ႔ကို ခ်စ္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဝန္ခံခ်က္ေလး တစ္ခြန္းေလးသာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ အေမ့လက္ထဲ ဖြင့္လ်က္သားျဖစ္ေနသည့္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေလးက တရားခံဟု ဆိုလို႔ရႏိုင္ေသာ္ျငား အျပစ္မရိွပါဘဲ အေဖ့ေဒါသေအာက္ ဆြဲၿဖဲခံထားရသည္မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ တစစီ။ ပါးေစာင္ရိုးေပၚမွ အေဖ့လက္သီးနာက်င္မႈက အာရံုမထားႏိုင္။ ေဝဝါးေနသည့္ ျမင္ကြင္းကို အားမရစြာ မ်က္လံုးေတြကို အၾကမ္းပတမ္း ပြတ္သပ္မိသည္။ ၿဖဲဆုတ္ထားသၫ့္ စာရြက္အေပၚ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျမင္ေနရသည့္ လက္ေရးေသာ့ေသာ့ေလးက ေရးထားသည္က ရိုးရိုးရွင္းရွင္း hyung တဲ့။
ယခုေလာေလာဆယ္ အာရံုထဲရိွေနသည္က အခန္းအျပင္ဘက္တြင္ ဆဲေရးတိုင္းထြာေနေသာ အေဖ့အသံတြင္မဟုတ္။ ငယ္ေလးကို ဖက္ကာ ငိုရိႈက္သံေတြ တပ္အပ္ၾကားေနရေသာ အေမ့ထံတြင္လည္းမဟုတ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခြင္ထဲ ၿငိမ္သက္ကာ ေပြ့ဖက္ခံေနသည့္ hyung ပံုရိပ္။ ရင္ထဲ တဆစ္ဆစ္တူးဆြေနသည္အထိ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္မွာ ထိုသူႏွင့္ပတ္သက္လာရင္ ေသးေသးမႊားမႊားေလးကအစ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ရူးေနၿပီ ထင္ပါရဲ့။
__________
_____
____
___
YOU ARE READING
H Y U N G
Fanfictionငယ္ငယ္ကတည္းက hyung လို႔ေခၚကာ အျမဲေနာက္ကတေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးက ႀကီးတဲ့ထိ မေျပာင္းလဲခဲ့~ ငယ်ငယ်ကတည်းက hyung လို့ခေါ်ကာ အမြဲနောက်ကတကောက်ကောက် လိုက်နေခဲ့တဲ့ ကောင်လေးက ကြီးတဲ့ထိ မပြောင်းလဲခဲ့~ Written by aHMUE. [Zawgyi + Unicode] This cove...
