I'M THE CHOSEN BRIDE OF THE VAMPIRE KING [COMPLETED]

CHAPTER 6

AZIEL’S POV

Narito ako sa may cauch nakaupo habang pinapanood na natutulog si Chishelle. Habang tinititigan sya ay hindi ko maiwasan ang hindi mapatingin sa mapupula nitong mga labi. While watching her, It feels like I want to taste it, but I don’t want to. Ten years ago, when I met this little girl, ten years ago when her parents died because of me. Shit this fucking feeling. Bakit parang nakokonsensya ako? Hindi ko naman dapat maramdaman ito dahil una sa lahat ay wala namang k’wenta ang mga magulang nya. Pangawala nawala ako no’n sa katinuan ko at hindi ko alam ang ginagawa ko. Pangatlo, nang makita ko sya ng gabing ‘yon, may naramdaman akong kakaiba.

When I saw those eyes, those fucking eyes of her. Napatayo ako at napakamot ng ulo. Nagulat si Fuji sa ginawa ko at nag-angat ng tenga. Napahinto ako sa pag-iisip ng magising si Chishelle at muli akong umupo na parang walang nangyare. She opened her eyes and looked at me with a curious face and so many question on her mind. Should I explain to her what happened last night? Pero naaalala nya ang lahat ng ‘yon alam ko. Tumahol si Fuji na ikinagulat nya at napabangon saka tinignan ang kanyang suot. Nakahinga sya ng maluwag at saka ako muling tinignan.

“You’re judging me isn’t you?” tanong ko at bahagya syang nagulat.

“Med’yo,” sagot nya na ikinainis ko naman.

“Well…” hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla syang magsalita.

“I know. Salamat.”

I didn’t say anything yet, and she already thank me? I looked at her, then she stood up and left as if nothing had happened. I looked at Fuji, and he also looked curious about what happened. I tusked, then I decided to take a shower. After that, I prepare the food, and Fuji suddenly changes himself into human again.

“Alam mo Daddy kong bampira, nagtataka na ako sa inaasal mo ah.” Nangunot ko ng noo sa sinasabi nya.

“What the fuck are you trying to say?” inis na tanong ko habang hawak ang dadalhin kong pagkain kay Chishelle.

“For a hundred years of being dog and being with you Daddy kong bampira. Never ka pang nagluto ng pagkain para lang sa babae.” Napahinto ako at tinignan ko ang pagkain na hawak ko.

“I’m sick of it, damn!” inis kong sabi sa sarili ko.

Nilapag ko ang pagkain ng mapagtanto ang sinabi ni Fuji. Hindi ko alam kung dapat kong katakutan ang sarili ko dito o kailangan kong katakutan itong kakaibang nararamdaman ko. Ang kailangan ko lang namang gawin ay ang maghanap ng bride na dadalhin sa palasyo para makauwi na ako. Ang babae na ‘yon ang napili ko at ngayon ay parang ako pa ata ang malalaglag sa sarili kong bitag. Napaupo ako sa high chair at tinignan ang pagkain kung ibibigay ko ba o hindi. Pero kusang gumalaw ang katawan ko at lumabas akong kasama ang pagkain na dala ko. Sumama si Fuji at nang kakatok na sana ako sa unit ay sakto naman na lumabas sya.

Nangunot ang noo nya sa ‘kin at tinignan ang pagkain na dala ko. Binigay ko ‘yon sa kanya at inabot naman nya saka ako bumalik sa unit ko. Gano’n na lamang ang madali ko dahil sa kabang naramdaman ko ng makaharap sya. Nakasuot kasi sya ng dress na above the knee, naka sapatos pero bagay sa dress. Parang ginaya nya ang sa Korean novela outfit. Tapos ay may konting lipstick at tingin ko’y nakapolbo lang sya. Pero bumagay iyon sa kanya na syang ikinainis ko sa aking sarili. Napalingon ako sa pinto ng walang habas na pumasok si Brix.

“Yow! G’wapo kong among bampira! I have a good new--- teka? May sakit ka ba amo kong g’wapo?” nagtatakang tanong nya at akmang kakapain nya ako ng tinabig ko ang kamay nya.

“THE FUCK!” Umiwas ako saka pumasok ng k’warto.

Hindi ‘to dapat nangyayare. Hindi dapat ‘to ang dapat mangyare. Hindi ko pa nararanasan ang bagay na ‘yon. Hindi ko dapat maranasan dahil ‘yon ang magiging kahinaan ko kapag nagkataon. Hindi p’wede.