I'M THE CHOSEN BRIDE OF THE VAMPIRE KING [COMPLETED]

CHAPTER 20

CHISHELLE'S POV

Hindi ako makaalis sa kinahihigaan ko. May tali sa parehong kamay at paa ko at hindi ko alam kung paano ang takasan ang kinalalagyan ko. Hindi ko alam kung ano ang balak nila sa 'kin at natatakot ako kung ano man 'yon. Nakikita ko mula rito ang b'wan. Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa o hindi. Nakikita ko ang nag-aalalang mukha ni Aziel. Sana lang ay magawa kong makaalis dito.

"Wala sa plano ang patayin si Chishelle, Lala!" rinig ko ang pag-uusap nila.

Agad na ipinikit ko ang aking mata at kunwaring walang malay. Narinig ko ang langitngit ng pinto hud'yat na pumasok sila. "H'wag mong sabihin na matapos mong makuha ang dugo nya ay bubuhayin mo pa 'yan!"

Dugo?

"Sinabi kong magagawa mo ang gusto mo pero hindi ko sinabing papatayin sya!" galit na sabi nito.

"Tsk, ang Alpha ng mga lobo ay nahulog sa isang simpleng tao?"

"She's not just a human!"

"I don't fucking care about that, Zime!" inis na sabi nito. kilala nila kung sino ako? "Yes, she's not just a human. Sa dugo lang sya mero'n no'n, Zime! Sa dugo! Tao pa rin sya!"

"You can erase her memory. You can have her body, you can do whatever you want after that... but, please," naririnig ko ang pakiusap nya.

Ramdam ko ang kakaibang tinig ni Zime. Sa pakiusap na 'yon. "Ok, gagawin ko 'yon," sagot nito.

Aalisin ang memorya ko? Bakit? "Kung gusto mo ang babae na 'yan deal ako. Pero... kailangan mo ng alisin 'yan dito sa Lamia." Biglang may kung ano sa dibdib ko.

Ang sakit no'n ng sabihin nya kahit na alam kong hindi ako dito belong at uuwi sa amin ay naiisip ko palang nasasaktan na ako. Ang pinangako kong tuturuan ang sarili kong mahalin si Aziel ay hindi na matutupad pa. Pero ang narinig kong kakaunting katotohanan ay syang gumugulo sa aking isipan. Ano ang ibig nilang sabihin sa kanilang sinabi?

----------

Naliligaw ako, ramdam kong naliligaw ako. Pero pilit kong hinahanap ang liwanag at sinusundan kung nasa'n ang b'wan. Napahinto ako ng makita ko ang isang lalake. May patong na korona at tumingin ito sa 'kin.

"It's been a long time my Queen," he said.

I actually confuse. Who he is? "S-sino ka?" I asked, and he move forward to me, five steps apart, "I am a king," he said.

He offer his hand, and I totally looked at him with a curious face. He looks so sad, hopeless, and feel alone. What's the matter?

"Do I know you?" I asked again.

"I am the king of Lamia. The king who chose you as my bride. The king who chose you as my Queen. I am A****" I didn't hear the last word he said.

"King of Lamia? Which country is it? Canada? Italy? Rome?" he smiled at me.

"Lamia is not a country, my little bride," he said.

"I need to go back." Aalis na sana ako pero bigla nitong hinawakan ang kamay ko na syang nagdulot ng kaba sa aking dibdib.

"You are the reason why I am still alive, still here, and I've been waiting for you to come back to me." I looked at him.