Gay challenge 》✦ Taekook

18

Chłopak naprawdę czuł się rozdarty. Znalazł się w sytuacji podbramkowej. Co miał uczynić? Znów miał wyśmiać Taehyunga w gronie swoich przyjaciół, by później podchodzić do niego z przeprosinami? To było takie infantylne. Postanowił, że rozegra to w taki sposób, aby obie strony były zadowolone i żadna nie ucierpiała. Ale czy to miało sens na dłuższą metę? Nawet jeśli Taehyung zaczynałby obdarzać go chociażby ksztą sympatii, skąd miał pewność, iż ta znajomość będzie bardziej owocna, a na myśli miał przyjaźń, niż ta z Mingyu. Co jeśli reszta jego bliskich odsunie się od niego, a on stanie u boku chłopaka, który uzna, że to jednak nie to i zostawi go na lodzie? Wtedy już nie będzie miał odwrotu, a on naprawdę obawiał się zostać sam. Otaczał się wieloma ludźmi, naprawdę wieloma, jako że był popularny w szkole, lecz nie mógł zapominać o tym, iż jego przyjaciel również jest rozpoznawalny, bo to dzięki niemu on również zaistniał, zatem jeżeli Km postanowi go skończyć, zrobi to.

Pozostanie sam jak palec, a tego naprawdę bardzo nie chciał, pomimo że coraz bardziej zaczęło ciągnąć go do blondwłosego chłopaka. Chciał poznać go bardziej, jego charakter, pasje, dowiedzieć się czegoś więcej, lecz wciąż powstrzymywała go myśl, co będzie z jego relacją z Mingyu, swoim najbliższym przyjacielem. W głowie miał istny mętlik, dosłownie chaos, którego nie był w stanie uporządkować. Setki myśli krzątały mu się po głowie, podobnie jak masa uczyć mieszająca się w spojrzeniu Kima, który zacisnął dłoń na bluzie, czując się coraz gorzej z faktem, że postanowił podejść do niego z własnej woli. Naprawdę dużo zastanawiał się, czy aby na pewno postąpi słusznie, jeżeli osobiście odda mu jego własność, a po długich przemyśleniach finalnie doszedł do wniosku, że nie ma potrzeby ukrywać się, skoro ten sam pcha się w jego stronę.

- Dajcie spokój. Faktycznie, bluzę zgubiłem, ale to powód do takiego zachowania i naskakiwania na niego? - odezwał się po dłuższej chwili milczenia, co bardzo zaskoczyło wszystkich zebranych przy stoliku, lecz najbardziej zszokowany był sam Taehyung, który nie mógł uwierzyć w to, że Jeon poraz pierwszy stanął tak bezpośrednio po jego stronie. Bardzo ucieszył go ten fakt, gdyż nareszcie miał kogoś, kto wstawiłby się za nim w razie nagłej potrzeby. Mingyu spojrzał na niego krytycznie, wzorkiem poważnym, nie mając pojęcia, dlaczego tak nagle jego kumpel zainterweniował w sprawie chłopaka, którego osobiście nie znosił i Jungkook miał tego świadomość, przez co jego irytacja znacznie spotęgowała się. Jego mimika świadczyła o tym, że nie jest zadowolony.

- A ty co? Co tak nagle wzięło cię na obronę tego chłoptasia? Wielki Romeo się znalazł - prychnął kpiąco, a sam wspomniany westchnął przeciągle. Nie chciał wyjść na kogoś niezdecydowanego i zarazem człowieka, który zachowuje się jak idiota z rozdwojeniem jaźni. Nie mógł raz być dla niego miły, pomocny, zaś drugiego dnia rzucać w niego jadem.

- Przestań, zgoda? Nic ci nie zrobił, więc o co ci teraz chodzi, co? - zapytał, odwracając się przodem do chłopaka.- Znalazł moją bluzę i chciał oddać, zrobił to i jestem mu w jakimś stopniu wdzięczny, bo ktoś inny mógł ją zwyczajnie sobie zgarnąć. Nie ma w tym nic dziwnego - starał się wyjaśnić szatynowi sprawę i jakoś przekonać go do tego, żeby postarał się zmienić nastawienie do niczemu winnego chłopaka,. Taehyung stał nieruchomo, wpatrzony w niego z zaciekawieniem, czy przyzna się do tego, iż poprzedniego dnia odprowadził go pod sam dom, a materiał nie bez powodu znalazł się akurat w jego posiadaniu. Dziewczyna, która była naocznym świadkiem, zaczęła stukać niecierpliwie swoimi pomalowanymi na czerwono paznokciami o stół, a jej wzrok ciągle uciekał w kierunku blondyna, który był tak zapatrzony w Jeona, iż nie zwrócił na to szczególnej uwagi. Jako jedyna z pozostałych wiedziała, skąd bluza i dlaczego znalazła się w rękach Kima, lecz uznała, że poczeka na ciąg dalszy.