War of Hearts

Kabanata 34

Care

I am silently waiting for Earl to speak and finally arrive at the destination. Ang daang tinungo namin ay patungong Rizal at hindi ko alam kung saan kami pupunta ngayong alas-dos na ng umaga. I have a shift! Papagalitan ako ni Dra. Ramos nito!

Patay! E'di mababa ako nito?

Okay sana kung bibigyan ako nitong lalaking 'to na grade sa pagsama sa kanya.

Is this even allowed?

Tinanong ko pa 'yan e ang Director ng ospital ay pinsan n'ya.

I badly wanted to doze off to sleep but I don't want him to think that he's a driver. Out of respect, I stayed awake.

Hindi ako nagtangkang silipin siya. Kitang-kita ko kung gaano kahigpit ang paghawak niya sa manibela dahil sa ugat na kulang na lang ay pumutok sa kanyang braso.

His speed is at 180 kph. Halatang galit.

Saan naman s'ya galit?

Sa akin?

Teka mamamatay na ba ko ngayon?

I read a lot of fiction book and usually, the richest family are the ones who run the underground world. Papatayin na ba ko ni Earl? Is he a Mafia boss?

Lord, malapit na kong maging Doktor pero bakit ganito pa mangyayari sa akin? Guardian Angel, ikaw na po bahalang patayin ang mga demonyong nakaaligid sa mga taong 'to.

It was still dark when Earl parked at a parking lot with only 3 cars and 4 motorbike. Once again, I checked the time and it's already 4 am. Wow. Ang tagal ng biyahe namin ah.

Ni hindi siya nagsalita at bumaba nang walang warning. Anong susunod na gagawin?

Halos mapatalon ako nang buksan ni Earl ang pinto ko. I quickly unbuckled my seatbelt and went out of the car. He distanced as I got out. Pinatunog n'ya ang kanyang sasakyan nang isara ko 'yon.

I shyly looked at him. The light from the lamp post is illuminating his face and the shadow it creates made him darkly handsome.

Tumalikod siya. "Follow me." It was more like a command. I swallowed hard not to make him angry anymore.

Kung totoo ngang Mafia boss si Earl, huwag naman n'ya akong patayin! Please lang Lord. Sayang naman ang inaral ko kay Papa sa pag a-airsoft.

E paano kung irerecruit pala ako nito? Patay!

Kaya nga ako nag Doctor para matulungan ang mga may sakit, hindi para pumatay.

Tumigil ako sa pagsunod sa kanya habang siya'y patuloy na naglalakad na para bang kaya n'ya akong iwan. He's slowly submerging in the dark. I am afraid. Natatakot ako sa dilim na kanyang tinatahak. How can he be so brave to fight darkness while the only thing I want to be is to stay in the light?

"U-uh, saan mo ko dadalhin?" Huminto s'ya sa paglalakad at nakita ko kung gaanong kalayo na ang nalakad niya. The distance between us is eating up my anxiety. Yet again, I'm overthinking and making a lot of analogy.

This space is the wall that kept us dividing together. It's dark. It's cold. It can sear my heart, my dream, my self.

"What do you want with me?" My voice was a mixture of plead and cry. "Nag-i-intern lang naman ako. Wala akong business sa'yo Earl, kaya kung may kailangan ka sa akin, sabihin mo na." I covered my face with my palms. Takot akong makita niya ang kahinaan ko.

S'ya lang naman ang kahinaan ko.

Why did I even followed him here? Kasi sinabi niya? O baka marupok ako? I think the answer is the latter.