ORMANTİK MAFYA

Özel Bölüm 2/2

Bölümü güzel okurumuz suendamakgun05 'e ithaf ediyoruz.

VUSLAT

''Uçuyoruz!''

Esat babam, Asel'i yan yatırıp uçak gibi salonda turlatırken gülerek onları izliyordum.

''Yalın abi, bebeğimin saçını bozdun!'' Toprak, Yalın'ın elindeki bebeği sinirle alıyordu.

''Saçını ör dedin, ördüm işte.''

''Öremedin!''

"Senin bebeğin bozukmuş demek ki! Kocama suçu atma."diye cırladım hemen. Kocamı tek bulup üzerine gidiyordu bücür!

Toprak, bebeğinin saçlarını düzeltmeye çalışırken yanımda oturan Deniz abla onu uyardı. ''Kızım, abine sesini yükseltme ama. Olmuş işte ne güzel.''

''Valla her kızın dilinden anlıyorum ama bir Toprak'la olmuyor. Sizin kızların topu Ömür'e aşık. Oysa genç kızların yakışıklı, kaslı sevgilisi bendim..''

Yerde Toprak'la karşılıklı oturmuş, yüzü bana dönük Yalın, tek kaşımı kaldırdığımı fark ettiğinde sırıttı. ''Yani geçmişte öyleydim karıcığım. O işlerden emekli olalı çok oldu.''

''Ben Esat'tan çok çektim, sen de uğraşma isterdim ama böyle oldu bu çocuk da artık ne yapayım. Düzeltemedim.''

Eslem annem söylenirken Asel'le koltuğa geçmiş olan Esat babamın kaşları havalandı. ''Çocukların yanında ayıp oluyor yani. Benim ne zaman çapkınlık yaptığım görülmüş?''

Esat bababamın sözlerine ben bile inanamazken onun gençlik zamanlarında çapkınlığıyla ün saldığını bilmeyen yoktu herhalde.

Herkes olanı bildiği için Eslem annem gözlerini devirmekle yetinirken Yalın başını sallıyordu. ''Vay be anne! Bir de olmamış bu çocuk baştan yapalım de, tam olsun.''

Yalın'a kahkaha atarken aynı benim gibi gülen amcamın çayının bittiğini fark edince ayaklandım. Çay bardağını alacağım sırada ''Ben hallederdim güzelim.'' dediğinde ''Aa! Amcama bir çay da mı koymayayım?'' dedim.

Hemen bardağı alıp mutfağa yöneldiğimde hiçbir fırsatı kaçırmayan babamın konuşmasını duyunca durdum. ''Sarışınım, ne kaçıyorsun hemen?''

'Sarışınım' kelimesinden hiç vazgeçmiyordu babam. Araya baş belası cadımı, en çok da hatunu sıkıştırıyordu. Annem ne kadar başka seslenişler istiyor gibi yapsa da bayıla bayıla dinliyordu her seferinde babamı.

''İyice niyeti bozdun sen adam! Mutfakta da bırakmıyorsun peşimi.''

''Şimdi öyle olduk ha? Karşımda güzel güzel bakarken iyiydi.''

''Ee, yıllar geçse de karizması eksilmeyen kocama bakmayayım da ne yapayım? Göz hakkı diye bir şey var. Karizmanın dibisin kocam!'' dedi annem kıkırtılarıyla. Kapının arkasında olduğum için göremiyordum ama çok net duyuyordum.

''Sonra bu adam niyeti bozmuş oluyor. Sen hiç elimden kaçabildiğini gördün mü bakayım?''

Annemin sessiz kahkahaları kulağıma gelirken ben de gülüşüm duyulmasın diye elimi dudaklarıma bastırdım. ''Mümkün mü bu? Sarıyorsun etrafımı hemen.''

Anne ve babamın görmeye alışık olduğum konuşmalarına gülümsüyordum. Onları böyle gördükçe çok mutlu oluyordum. Annemler, Sidal teyzeler, Eslem annemler.. Hepsinin aşkları ilk günkü gibiydi. Azalmıyor, aksine gün geçtikçe arttığını birbirlerine olan bakışlarından anlayabiliyordum. Şu zamana kadar hep onlara özenmiştim ve şimdi de ben de böylesine güzel bir aşka sahip olduğum için çok şanslıydım.