ORMANTİK MAFYA

10. Bölüm

GÜNEŞ

''Ben gideyim artık Aras 'çım olur mu? '' dedim sevcenlikle.

''Hayır, biraz daha kal Güneş. Lütfen. '' dedi yalvarırcasına. Şimdi ben sana nasıl hayır diyeceğim?

''Ablanın senden daha önemli işleri var heralde. Yalvarma abicim. '' dedi Araf. Ne diyor bu ya? Sinirli gözlerle Araf 'a baktım.

''Tabi ki öyle bir şey yok. Annem merak eder. Ama eğer istersen bir daha gelebilirim. '' dedim. Aras sevinçle çığlık attı.

Başta gelmeyi düşünmüyordum. Ama Aras öyle tatlıydı ki. Sevgiye, ilgiye muhtaçtı. Bunu sağlayıp onu mutlu edebildiğimi anladığım için çok seviniyorum.

''Gerçekten mi? '' dedi heyecanla.

''Gerçek- '' sözümü kesen Araf 'ın cümlesi oldu.

''Öyle bir şey olmayacak. Bir kerelikti ve bitti. '' dedi sertçe. Bu adamın derdi ne?

''Ya ama abi. '' dedi Aras üzgünce.

''Aması yok Aras. '' dedi Araf.

''Ya senin derdin ne? Kardeşinin mutsuz olmasından zevk mi alıyorsun? Sen ister iste ister isteme. Benim muhattabım Aras. '' dedim öfkeyle. Aras 'a dönerek ''Aras, eğer gelmemi istersen tabi ki gelirim. '' dedim.

Aras üzgünce abisine baktı. Belli ki abisinden onay bekliyordu. Evet, Aras'ın abisi, kardeşi hakkında o karar verir. Ama çocuğa böyle baskı yapmasına katlanamadığım için gözümdeki haklılığı da bitiyor.

Yere Aras 'ın yanına diz çöktüm ve yüzünü avcumun içine aldım. ''Bak birtanem sen istediğin zaman ben gelirim. '' Araf 'a bakarak ''Kim ne derse desin. '' diye sözümü devam ettirdim.

''Ama ben sana nasıl haber vereceğim ki? '' dedi Aras. Evet, çoçuk haklı.

''O zaman şöyle yapalım. Ben yarın da geleyim. İster misin? '' dedim. Heyecanla bir çığlık daha kopardı. Tam konuşacakken Araf 'ın lafıyla sustu ''Burası. Benim. Evim. Aras 'ta. Benim. Kardeşim. Sen. Kimsin de. Yarın. İçin. Plan yapıyorsun. '' dedi her kelimeye vurgu yaparak. Korkmuş muydum? Hayır. Ama haklı mı? Maalesef evet.

Aras korkmuşa benziyordu. Kim korkmaz ki bu öküzden?

''Tamam, gelmiyorum. '' dedim ve Aras 'a göz kırptım. Aras anlamış olacak ki gülümsedi. Sen çok beklersin Araf. Yarın için müthiş planlarım var.

Aras 'ın iki yanağından da öptüm.

''Görüşürüz canım. '' dedim. O da beni öptü.

''Görüşürüz Güneş. '' dedi. Ayağa kalktım. Araf 'ı umursamadan yanından geçiyordum ki zafer kazanmışçasına gülümsüyordu. Hayır, çok güzel gülümsüyor.

Öküz...

SİDAL

Hazırlandığımda Emre yanıma geldi. Beraber odadan çıktık. Emre bana arabanın kapısını tam açıyordu ki Rüzgar 'ın sesiyle durdu.

''Bana hoşçakal yok mu? '' dedi Rüzgar. Onu göremeyeceğimi düşünüyordum. Yüzümde bir gülümseme oluştu.

''Hoşçakal. '' dedim burukça gülümserken.

''Erkenden demene gerek yok. Daha yolumuz var. '' dedi Rüzgar. Anlamamıştım.

''Nasıl yani? ''

''Seni ben bırakıyorum. '' dedi Rüzgar. Bir anda içimi heyecan kapladı.

''Sen gidebilirsin Emre. '' diye devam etti Rüzgar.