ORMANTİK MAFYA

23. Bölüm

GÜNEŞ

Ben Araf ' a ne yaptım ki bana bu kadar ağır konuşuyor? Rüzgar, o hep böyledir demişti. Ama bu yaşına gelmiş artık nazik olmayı öğrenmeli.

Araf ' a bir kötülük mü yaptım? Hayır.

Aramızda bir düşmanlık mı var? Hayır.

Aras ' a zarar mı verdim de bana böyle davranıyor? Hayır.

Hayır... hayır... Daha bunun gibi cevabı hayır olan soru sorabilirim. Peki neden böyle?

Lafımı söyledikten sonra hızlıca oradan ayrıldım. Sanırım kızlar da peşimden geliyor. Boş yere ağlamayacağım... Ağlamayacağım....

" Güneş, durur musun? " dedi Sidal. Yürümeyi kestim ve onlara döndüm.

" Kızlar siz gidin. Sorun yok. " dedim zoraki gülümsemeyle.

" Güneş, sen Araf ' ı takacak bir kız değilsin. Sakın onun yüzünden boş yere üzülme. Ondan kaçmakta ne demek? İnadına sen onun karşısında olacaksın. O ne derse desin sen onu dinlemeyeceksin. O sana bir şey mi diyor? Sen cevap vermeyeceksin. Bu onu daha da delirtir. Eve git ve düşün. Haklı olduğumu göreceksin. Yarın Araf ' a inat Aras ' ın yanına gidip bir şeyler yapacaksın. Hatta istersen biz de gelelim. " dedi Eslem. Aslında haklı. Ben her şeye üzülen bir kız değilim.

" Evet, haklı olabilirsin. Biraz düşüneyim, size haber veririm. " dedim.

" Tamam canım. Görüşürüz. " dedi Sidal.

" Görüşürüz. " diye mırıldandım ve gittim.

Sabah erkenden kalktım. Duş alıp dolabıma ilerledim. Bugün dersim yok. Dün çok düşündüm. Kızlar haklı. Ben neden bu kadar kafaya takıyorum ki? Araf ne derse desin. Umrumda değil! Onu takmayacağım. Şimdi de Aras ' ı annemle tanıştıracağım. Tabii ki Araf izin vermez. Bu nedenle bana Rüzgar yardımcı olacak. Aras ' ı alacak ve bize getirecek. Kızları ve onu da annemle tanıştıracağım. Ha Esat'ta var. O eksik kalır mı?

Hazırlandıktan sonra odamdan çıkıp mutfağa yöneldim. Annem kahvaltıyı hazırlıyordu. Babamda masada oturuyor, gazete okuyordu.

" Günaydınlar!" dedim neşeyle.

" Günaydın kızım. Hadi geç masaya. "

"Anne bugün seni arkadaşlarımla ve benim için fazlasıyla değerli olan biriyle tanıştıracağım. "

" Tamam da kim bu değerli kişi? " dedi babam tek kaşını kaldırarak.

" Hayır hayır. Yanlış anladınız. Düşündüğünüz gibi sevgili falan değil. Hem zaten gelince görürsünüz. " dedim neşeyle. Hep beraber kahvaltı ettik. Ardından babam işe gitti.

Kapı çaldı. " Geldiler. " dedim sevinçle. Koşar adımlarla kapıya gittim ve açtım. Tam kadro bana gülümseyerek bakıyorlardı. Sidal ' ın elinde de paket vardı.

"Hoşgeldiniz. " dedim gülümseyerek. Hep bir ağızdan "Hoşbulduk. " dediler.

" Aras, canım benim. " dedim ve Aras ' ı kucağıma aldım.

" Hadi içeri geçin. " dedim. Hepsi içeri girdi.

Annem "Hoşgeldiniz çocuklar. " dedi gülümseyerek.

" Hoşbulduk Güneş ' in annesi teyzecim. Ben Esat. "

"Merhaba ben de Sidal. "

" Ben de Rüzgar. "

"Beni zaten tanıyorsun Günay teyze. " dedi Eslem.

" Evet güzel kızım. "

" Bu da Aras. Anneciğim bak seni tanıştırmak istediğim, benim için değerli olan kişi. " dedim gülümseyerek.