Mr Playboy Is Inlove (BTS Series #1)|Jeon Jungkook||Complete|

Chapter - 53 Then Prove It

(Larice Joyce's POV)

"Wag kang umiyak. Dimo dapat iniiyakan ang ganun lalaki!" Nagulat ako sa sinabi ni Karl.

Diko namalayan na umiiyak na pala ako. Tumingin ako sa kanya at nagulat ako na nakatingin pala siya sakin. Mabilis kong pinunasan ang luha ko at ngumiti ng pilit ka Karl.

"Do you still love him?" Para akong pinako sa kinauupuan ko sa tanong ni Karl.

Mabilis akong umiwas ng tingin kay Karl at napayuko. Tapos mabilis na tumango. "Yes! Yes, i still love him. But i wish im not." Sabi ko.

Natawa si Karl. "It's fine! You can't just get rid of your love for him. You need days, weeks, months, or worse years." Sabi ni Karl.

"I'll wait for that time." Sabi ko.

"Sana nga kayanin mo, Larice."

"Syempre!"

*Ff*

"Uuwi kana ba talaga, Karl?" Malungkot kong tanong kay Karl.

Natawa ito at tumango. "Oo! Hapon na, oh!"

"Pwude ka namang dito matulog." Sabi ko.

"Next time nalang. Kailangan kong puntahan si mom." Sabi niya.

Tumango tango ako. "Sige! Basta mag-ingat ka, ah!" Nakangiti kong sabi.

"Okay! Byebye." Sabi niya at naglakad na paalis habang kumakaway.

"Bye!"

Huminga ako ng malalim at napangiti akala ko talaga nakaalis na sila Karl. Buti nalang nacancel yung flight nila. Napahinga ako ng malalim ng maalalang wala pala akong kasama sa bahay dahil nasa palengke si mama at si papa mamaya pang gabi ng uwi nila.

Tatawagin ko nalang si Mica. Papasok na sana ako sa loob ng bahay para kunin lang ang cellphone ko tapos tawagin na si Mica ng may biglang sumigaw sa likuran ko.

"LARICE!!" Para akong natuod sa kinatatayuan ko ng marinig ang familiar na boses na yun.

Biglang tumulo ang luha ko at mabilis ko naman itong pinunasan at hinarap siya. "B-bakit? Anong kailangan mo?" Kinakabahan kong tanong sa kanya.

"Why did you leave me?!" Napamaang ako sa tanong niya. Kitang kita ko ang pagkadilim ng muka niya sa galit at meron ding sakit.

Bigla akong nag-iwas ng tingin. Tinalikuran ko siya at naglakad papasok sa bahay pero nagsalita nanaman siya. "Did. Did my dad talk to you?" Walang ganang tanong niya sakin.

Napatakip ako sa bibig ko kase gustong gusto konang humikbi pero hindi ko magawa. Ayukong maging mahina sa harap niya. I want to be strong in front of him. I don't want to lose again.

Tumulo ang luha ko kaya mabilis ko yung pinunasan pero wala akong magawa tulo pa rin siya ng tulo kahit punasan ko siya. Nasasaktan ako eh! Tangina naman bat ba kase mahal na mahal ko tong lalaking to.

Ihahakbang kona sana ang paa ko para pumasok sa bahay. Pero nagulat ako ng may bigla yumakap sakin patalikod. Hindi kona kayang pigilan ang luha ko. Humagulgol na ako, tinanggal ko ang pagkakayakap niya sakin patalikod. Humarap ako sa kanya at niyakap siya tapos umiiyak sa mga bisig niya.

"I-im sorry! I-i i d-didn't mean to h-hurt you, baby. I-im sorry." Ramdam ko ang lungkot sa boses niya. Niyakap niya ako ng mahigpit.

"W-why? I-it's hurt so m-much!" Sabi ko at humiwalay sa pagkakayakap niya at pinag-susuntok ang dibdib niya ng mahina. Wala akong lakas na saktan siya.

"Let me e-explain." Sabi niya.

Umiling ako tapos pinagbibira nanaman siya! Hinayaan lang niya akong gawin yun. "A-ayuko! Nasasaktan a-ako!" Humahagulgol kong sabi.

"Listen, please! Wala kaming relasyon ni Kle---*pak*"sinampal ko siya.

Tinulak ko siya kaya napalayo siya sakin. "S-sinungaling ka!" Sigaw ko sa kanya.

"No! Listen to me, please! I-i'm begging you!" Nagmamakaawang sabi niya.

Pinunasan ko ang luha ko at hinarap siya na may galit sa muka. "U-umalis kana!" Sigaw ko ulit sa kanya.

"Let's t-talk please!" Nagmamakaawang sabi ni Jungkook sakin.

"No! Umalis k-kana please!" Walang gana kong sabi sa kanya. At tinalikuran siya.

"I will do everything para patawadin mo ako." Sabi niya.

Napayuko ako. "Jungkook, kahit anong gawin mo hindi kita mapapatawad. May bata ng nakaharang sa relasyon natin kaya please! Please, lumayo kana lang." Sabi ko.

Nagulat ako ng bigla niyang hilahin ang braso ko paharap sa kanya. "What do you mean? A-are you p-pregnant? Who's t-the f-father? We didn't do it, did we? We didn't, right?" Sunod sunod na tanong niya.

Napailing ako at napatawa. "Ang kapal naman pala ng muka mong magsinungaling pa sakin! Huling huli na kita! Kaya naman please! Kahit ngayon lang, Jungkook. Aminin mona. Wag kanang magsinungaling sakin, please!" Nagmamakaawang sabi ko sa kanya.

"Ano bang sinasabi mo?" Tanong niya sakin. Kita ko sa muka niya ang pagtataka. Pero hindi ko yun pinansin kase alam kong wala lang naman yun.

"Nakabuntis ka!" Sigaw ko sa kanya.

Natawa si Jungkook. "Baby, wala akong nabuntis. Ano bang sinasabi mo? Baka naman gusto monang magkababy sabihin mo lang sakin. I'm always read----."

"Enough! Hindi ako nakikipagbiruan sayo! Tumigil kana sa pagsisinungaling mo! Maawa ka naman sakin. Mahal na mahal kita tapos ganun lang ang gagawin mo sakin. Lolokohin mo lang ako. Tangina naman, Jungkook. Nagsisisi ako na minaha----."

"Fuck! Damn it! Don't you ever say that na nagsisisi ka dahil minahal ko ako. Dahil hindi magandang pakinggan!" Galit niyang sabi. Wow! Just wow! Siya pa talaga ang may ganang magalit pagkatapos ng ginawa niya sakin. Ang kapal talaga ng muka ng lalaking to.

"Umalis kana!" Walang buhay kong sabi.

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi mo sinsabi sakin ang totoo. Are you pregnant?"

"No! It's not me. It's Sandy." Taas kilay kong sabi sa kanya.

Natawa siya at napakamot sa ulo tapos humalukipkip sa harap ko. "At ano naman ang kinalaman ni Sandy sa usapang it---." Hindi niya natapos ang sasabihin niya dahil nagsink in sa utak niya ang sinabi ko sa kanya. Napaayos siya ng tayo at tumingin sakin ng diretso.

"I-it's n-not me. I swear! I swear, baby. Hindi ako yun!" Kabado niyang sabi.

Natawa ako ng bahagya. "Your scared! Ibig sabihin lang nun na may nangyari sa inyo at takot kang may nabuo." Nakangiti pero malungkot kong sabi sa kanya.

"We did a sex before. Hindi pa kita kilala nun. But! But... nung nakilala kita. Tumigil na ako sa pagiging playboy. You know that!"

"But then. Nabuntis mo siya!" Sigaw ko kay Jungkook at ang putanginang luha ko nanaman ay tumutulo na ulit.

Akmang lalapitan niya ako para punasan ang luha ko ng lumayo ako sa kanya kaya hindi na siya lumapit pa sakin.

"It's not me. I swear." Sigurado niyang sabi.

"Then prove it."

"I will."

_larayxssss_