Chapter - 59 Pt 1

134 8 0
                                    

(Larice Joyce's POV)

Naalimpungatan ako ng biglang kumirot ang ulo ko. Shit bat ba ako nahihilo? Kinusot ko ang mga mata ko at dahan dahan ko itong iminulat. Napakunot ang noo ko ng makita na puro puti ang kisame at may luxury na ilaw at kung ano ano pa ang nakadesign sa kisame white and gold ang kulay .

Mabilis akong napaupo sa gitna ng kama ng marealize na hindi ito ang kwarto ko sa bahay namin. Bigla akong kinabahan. Inilibot ko ang paningin ko at sobrang ganda ng kwarto pang mayaman. Pero kahit gano pa siya kaganda ayuko dito. Nasan ako? Anong lugar to? Hindi ito ang bahay namin. Hindi ito ang kwarto ko.

Pilit kong inaalala ang nangyare kagabi at kung bakit ako napunta dito. Pero bigo ako wala akong maalala tapos bigla pa akong nahilo kaya mabilis akong napahawak ako sa ulo ko. Nasan ako? Mabilis akong bumaba sa kama at pupunta na sana ako sa pintuan para lumabas kaso bigla itong bumukas.

At ng makita ko ang nag bukas na yun biglang nag-init ang ulo at dugo ko. Anong ginagawa niya dito? "So, your awake. Let's eat na." Nakangiti niyang sabi sakin.

"Nasan ako?" Walang gana kong tanong sa kanya.

Pero parang wala siyang narinig. "By the way, baby. I'm the one who's cooking." Sabi pa niya.

Nag-iwas ako ng tingin. "Hindi ko tinatanong kung sino ang nagluto. Ang tinatanong ko ay NASAN AKO?" Galit kong tanong at sabi na din sa kanya.

"Let's go." Mahinahon niyang sabi. Wala ba siyang tenga. Hindi ba niya naririnig ang sinasabi ko. Akmang hahawakan niya ang kamay ko kaso bigla kong tinabig ang kamay niya at medyo lumayo ako sa kanya.

"Gusto konang umuwi, Jungkook." Sabi ko sa kanya habang may pagmamakaawa sa muka ko.

Umiling siya. "No! Come on. Let's eat." Sabi pa niya.

Umiling din ako. "Gusto konang umuwi please! Ayuko dito." Nagmamakaawa kong sabi at mabilis na tumulo ang luha ko. Lumapit siya sakin at pinunasan ang mga luha ko.

"You can't run away from, baby. Understand?!" Mahinahon pero may diin niyang sabi sakin habang magkalapit ang mga muka namin.

Nagulat ako ng ipantay niya ang labi niya sa labi ko. Tapos mabilis niyang sinunggaban ang labi ko. Wala ako imik. He kiss me with love. And I can feel the love in it. Hindi ako tumugon kaya huminto siya sa pag halik. Tinignan niya ako at huminga ng malalim.

"Let's eat." Sabi ulit niya.

"Ayuko! Iuwi mona ako! Ayuko dito!" Sigaw ko at sinampal siya.

Napabaling siya sa sampal ko. Medyo may dugo sa gilid ng labi niya, napalakas ang sampal ko. Nagulat ako ng tignan niya ako ng masama at mabilis siyang lumapit sakin at hinablot ang braso ko. "Alam mo! Kanina pa ako nabubuwisit sayo! Tang ina! Wala kanang magagawa dahil nasa poder na kita. Hindi kana makakaalis sakin! Naiintindihan mo?!" Sigaw niya sakin.

Mabilis na tumulo ang luha ko sa takot sa kanya. Bat nag-kaganyan siya. Hindi na siya ang Jungkook na kilala ko. Ibang iba na siya. "Wag mo akong iyakan. Kanina pa ako nag-pipigil sayo!" Nanlalaking mata niyang sabi sakin. Habang may madiin na boses.

Hinawakan ko ang kamay niya na nasa braso ko at pilit yun na tinatanggal. Umiling ako ng umiling at humagulgol na. "Iuwi mona ako, please! A-ayuko dito." Umiiyak kong sabi.

"Ayuko! Wala kanang magagawa, kaya kung ako sayo makisama kana lang sakin." Ani niya sakin. Nagulat ako ng ilapit niya ang bibig niya sa tenga ko. "You're mine!" Dagdag pa niya. Kaya mabilis ko siyang tinulak.

"Tumigil kana sa kabaliwan mo! Matagal na a-akong h-hindi sayo. Please! Please! I-iuwi mona ako!" Sabi ko.

Nangunot ang noo niya sa sinabi ko. "What did you say? Haa?" Sigaw niya. Dahan dahan siyang lumapit sakin. Habang ako umaatras naman, atras lang ako ng atras. Pero ng aatras na sana ako wala na akong maatrasan. Ng lingunin ko nasa may paanan pala ako ng kama.

Mr Playboy Is Inlove (BTS Series #1)|Jeon Jungkook||Complete|Where stories live. Discover now