ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၃၄)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

ZAWGYI

^_^

ကုရႊယ္လန္၏ေမြ႕ေန႔မွာ သဘက္ခါ၌ျဖစ္သည္။

ရွဲ႕ယြီအိမ္မျပန္ျဖစ္ရျခင္းမွာ စိတ္ထဲသည္းညည္းမခံႏိုင္ျခင္းေတြေၾကာင့္မဟုတ္ရပါ ၊ သူသည္ကုတင္ေအာက္ရွိစာေရးကိရိယာေတြအျပည့္နဲ႔ေသတၱာႀကီးအား မခြဲႏိုင္မခြာရက္ရွိေနရျခင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ျဖစ္၏။

ဟယ့္ေက်ာင္းသည္ နားေထာင္ၿပီးေနာက္ "ဪ" ဟုဆိုလာရင္း အေၾကာင္းအရင္းမရွိဦးေႏွာက္မရွိဆိုလာပါေသးသည္။

"ေမြးေန႔မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။"

". . . . . ."

ဟယ့္ေက်ာင္းထံမွ 'က်န္းမာၿပီးအစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစ' ဟူ၍ဆက္ထြက္လာေတာ့မည္မွာအသိသာႀကီးရွိလ်က္ စကားဦးသန္းရံုရွိေသးသည္ အသဲႏွလံုးမရွိပါသည့္လူသတ္သမားရဲ႕ျဖတ္ပိတ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရေတာ့၏။

"ေတာ္ေလာက္ၿပီ ၊ ရၿပီ ၊ ေက်းဇူးပဲ။"

ရွဲ႕ယြီသည္ ဟယ့္ေက်ာင္းအား လက္ငါးေခ်ာင္းျဖန္႔၍ ရပ္ဆိုသည့္လက္ဟန္လုပ္ျပလိုက္ပါသည္။

"ရပ္ေတာ့။"

"မင္းရဲ႕ဒီလိုလုပ္တဲ့ပံုက ရွိန္က်ယ္ငါ့စီပို႔တတ္တဲ့emojiနဲ႔တူလိုက္တာ။"

ဟယ့္ေက်ာင္းသည္ လိုက္လို႔လုပ္ၾကည့္ရင္းမွ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုျပန္လို႔ျဖန္႔လိုက္ပါၿပီး. .

"ပစ္။"

ရွဲ႕ယြီ : ". . . . . ."
မင္းေခါင္းႀကီးကိုသာပစ္ခ်လိုက္။

ခုနေလးက ထန္စန္းေပးလိုက္ေလသည့္ တ႐ုတ္စာအိမ္စာေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ဟယ့္ေက်ာင္းသည္ဘာေတြလဲမွန္းလံုးဝမသိလိုက္ပါေခ်။

သူသည္ေနရာ၌တစ္ခဏၾကာေအးေအးလူလူထိုင္ေနေလၿပီးေနာက္မွ ေရွ႕ကေက်ာင္းသား၏ပုခံုးကိုပုတ္လိုက္လ်က္ အိမ္စာေတြမွတ္လို႔ထားသည့္ထိုေက်ာင္းသား၏စာအုပ္အားငွားကာကူးမွတ္လိုက္ေတာ့သည္။

ေရွ႕ကေက်ာင္းသားမွာေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ဘဲရွိရေလသည္ ၊ ပံုမွန္ဆိုဟယ့္ေက်ာင္းကအိမ္စာဆိုရင္မလုပ္တတ္မွန္းတစ္ခန္းလံုးကကိုသိၾကေလရာ ရဲေဆးတင္၍ေမးလိုက္မိပါ၏။