Astrid Monteverde (Bitch Series #1) ✔️

CHAPTER 02

LORRAINE

"Buti nalang pinapasok tayo." Mahinang bulong ni Jamie nang papasukin kami no’ng matandang guro na siya rin palang adviser namin this school year.

"Oo nga eh. Ayaw ko pa naman agad magka record lalo pa't may iniingatan akong grades." Bukod kasi sa transferee ako, isa rin akong scholar.

Nandito ako dahil sa scholarship na natanggap ko na siyang nagbukas ng oportunidad sa akin para makapag-aral ng libre. Kung wala ito, malamang ay wala rin ako rito ngayon, kaya naman ayaw ko itong sayangin dahil para ito sa kinabukasan namin ng kapatid ko.

"Sabagay, ako nga rin baka madisappoint sina mom at dad kapag malaman nilang first day of school may records agad ako." Nasabi niya kasi sa akin kanina na nag-iisa lang siyang anak at siya lang daw ang inaasahan ng mga magulang niya lalo na't siya ang susunod sa yapak ng mga ito.

Jamie actually talks a lot. Hindi lang halata sa kanya dahil mukha siyang tahimik na tao.

"Okay, class, listen!" Natigil naman kami sa pag-uusap nang biglang nagsalita si Ma'am Cordillas sa harap habang nakahalukipkip at nakataas ang kilay na nakatingin sa aming lahat.

"Since today is your first day…let’s do the old way of getting to know each other. Alam kong sawang-sawa na kayo sa ganito pero wala kayong magagawa. Gusto kong magpakilala kayo isa-isa rito sa harapan. You must state your name, your age, and your ambition in life. Pero bago ‘yon, magpapakilala muna ulit ako since may nalate sa klase kanina." Sabay taas ng kilay at nagbaling ng tingin sa amin ni Jamie. Nagbulungan naman ang mga nasa paligid animo’y mga bubuyog.

Nag-iwas ako ng tingin at agad na yumuko. Ba't kailangan niya pang sabihin at ulitin ‘yon?

"My name is Elizabeth O. Cordillas. 51 years old. And I will be your Filipino Teacher this whole school year! Kaya h’wag kayong magkakamali sa akin.” Naniningkit ang mga matang sabi ni Mrs. Cordillas sa amin.

“Kung gusto niyong pumasa, ipakita niyo sa akin na kaya niyo! Are we clear?!” Wait, Filipino subject ‘to ‘di ba? Pero ba't siya…nagsasalita ng english? Wala siyang language rule? Okay.

"Clear, ma'am!” Sagot naming lahat.

"Good. Now, let’s start. Magsisimula tayo sa harapan. You first,” may itinuro siya.

Agaran namang tumayo ang babaeng parang espasol sa puti ang mukha. Hala siya. At ang nakakaloka pa, masyadong lantaran sa kasexy-han ang kanyang suot, tipong kita na ang kanyang kaluluwa. Wala rin dress code rito? Pwede pala ang ganyang suot dito? Not that I’m gonna wear like that too, pero buti pinayagan sila.

Pero kung sabagay, first day nga pala ngayon. Hayaan natin siya. Mukhang masaya naman siya sa suot niya. It’s her style. It’s her body. It’s her rule.

"Hi, everyone! Stacey Manzano here—!” Hindi niya naituloy ang pagpapakilala nang magsalita si ma’am na mukhang tuluyan nang naalala na Filipino subject ang hawak niya.

"Nakalimutan kong sabihin na dapat sa tuwing oras ng klase ko ay Tagalog only policy tayo. Walang magsasalita ng kahit na anong lengwahe sa loob ng kwartong ‘to kapag class period natin. Malinaw?!” Agad naman kaming tumugon sa kanya.

“Mabuti kung ganon. Pasensya na rin kanina at nagpakilala ako sa wika na ingles. At ikaw, miss…?” Sabay baling niya sa babaeng mukhang wala namang interes pumasok ngayon. Mas interesado pa siya sa kanyang bagong nail polish kaysa sa mga sinasabi ng aming guro.

"Stacey Manzano, ma'am." Maarte niyang sagot sabay flip hair na ikinatawa ng mga kaklase ko.

"Brat." Dinig kong bulong ni Jamie dahilan para mapalingon ako sa kanya.