Surrogate Omega ; KookTae

14|Geçmişin Aralanan Kapıları

Bölümü kontrol etmeden atıyorum, hata olabilir...

Onu ilk kez bugün görmüş ve kalbinin sesini ilk kez bugün duymuştu bir de cinsiyetini öğrenecek olması onu yeterince strese sokmuştu fakat boş olan balon zor tuttuğu yaşlarının akmasına sebep olmuştu. Herkes şaşkındı boş olan balondan dolayı ama Taehyung'un aklından bambaşka şeyler geçiyordu. Akan gözlerine sızlanışları karışırken yüksek ve tatlı sesi ortamda yankılanmıştı.

"Ne yani, cinsiyetsiz mi?"

...

"Güzelim artık ağlamasan mı?"

Yoongi kolları arasına aldığı güzel kardeşinin yanaklarında parmaklarını gezdirip yaşlarını siliyordu fakat bunun hiçbir şeye faydası olmuyordu, Yoongi onları sildikten sonra Taehyung yenilerini eklemekten çekinmiyordu. Balon patladığı andan itibaren ağlamaya başlamıştı ve hiçbir şekilde susmamıştı. Jeon Minseo ona her ne kadar durumu anlatmaya çalışsa da ağlamasını durduramamışlardı. Herkes onun etrafında pervane olmuş onu iyi etmekle uğraşıyordu. Bir süre sonra Taehyung nazından dolayı ağlayış ve sızlanışlarına devam etmişti. Ama mükemmel oyunculuğu sayesinde kimse oyun oynadığını anlamamış aynı ilgiye devam etmişti, bu ilgi onun da çok hoşuna gitmiş bu yüzden oyununu bir süre sürdürmüştü.

"Nasıl böyle bir hata yaparsınız?!" diye bağırdı Minseo bir anda ve odadaki herkes ona döndü. Minseo elindeki telefonla salonda ordan oraya yürürken telefonda konuştuğu görevliye fırça çekiyordu. Sinirli olduğu belliydi ve kendince bunda haklıydı. "Sizin bu sorumsuz davranışınız yüzünden hamile bir omega saatlerdir kötü bir halde. Üstelik daha bu sabah hastaneye kaldırıldı, bu sorumluluğu alacak mısınız?" diyerek çıkıştı. Herkes dikkatle onu dinlerken Yoongi çoktan çatılan kaşlarıyla kardeşine dönmüştü." Ne demek hastaneye kaldırılan omega? Taehyung bunu bana nasıl söylemezsin? "diyerek ayağa kalktı Yoongi. Sinirden yüzü kızarmaya başlarken Taehyung abisinin ardından ayağa kalktı ve ona doğru atılarak ellerini tuttu.

" Hyung özür dilerim, hastaneden gelince uyuyakaldım zaten sonra da aşağı indim. Üzgünüm, lütfen kızma. " dedi Taehyung ve alt dudağını hafifçe çıkararak az önceki ağlak halinin sevimliliğle abisini yumuşatmaya çalıştı. Bu işe de yaradı, az önce sinirden kırmızıya dönen gözler şimdi eski haline dönmüştü.

Yoongi kendine çok kızıyordu. Kardeşini bu duruma sürükleyen kişinin kendisi olduğunu düşünüyor ve ona iyi bakamadığı için kendisine çok fazla kızıyordu. Bu dünyada sahip olduğu en güzel şeyi mahvetmişti.

"Hatanızı telafi edin ve o balonu 10 dakika içinde buraya getirin." diyerek telefonu görevli kişinin yüzüne kapattı Minseo ve toplu ayakkabısını yere sert bir şekilde vura vura tartışan ikilinin yanına geldi.

"Ben kardeşim rahat uyuyordur diye düşünürken siz onu hastanelik edecek bir hâle mi getiriyorsunuz?" diye sordu Yoongi. Bağırmıyordu fakat yaptığı vurgular ne kadar sinirli olduğunu gösteriyordu. Minseo yüzüne hoş bir gülümseme oturttu, bu yaptığı yüzünden alfaya kızamazdı bunu biliyordu çünkü kardeşi o durumda olduğu zaman herkes bunu yapardı." Bay Kim sakin olun lütfen, lütfen oturun. Evet hatalı olduğumuzu biliyoruz ve bu hata bir daha tekrar etmeyecek bundan hiç şüpheniz olmasın." dedi Minseo. Onun parlak büyük gözleri ve sevimli gülümsemesi Yoongi'yi biraz olsun rahatlatırken çoktan yerine oturmuş kardeşinin yanına oturdu. Bakışları yan tarafına kaydığında küçük omeganın korku dolu gözlerini ve kolları arasına sardığı bebeğini fark etti. Onun az önceki halinden ikisi de ürkmüş olmalıydı.

Gözlerini kapatıp derin bir nefes alarak alnına düşen saçları geriye doğru attı ve mırıldandı. "Min. İsmim Min Yoongi, Kim Yoongi değil."