Surrogate Omega ; KookTae

3|Düzgün Korunmama Sorunu

Aklı almıyordu olanları. Elleri saçları arasında yerini almış çekiştiriyor olduğu yerde duramıyordu. Odada bir sağa bir sola ilerliyor Hyung'un sesini boğuk boğuk duyuyordu. O gece korunduklarından emindi, peki nasıl hamile kalmıştı? Hyungu haklıydı hiç oraya gitmemeliydi. İlkini öylesine biriyle yaşamamalı ve masumluğunu satmamalıydı. Ama o paraya ihtiyacı vardı bile bile kendisi yüzünden bir başkasının ölümüne izin veremezdi.

"Taehyung otur şuraya ordan oraya koşarken başımı döndürdün." Hyung'un bağırışı ile korkarak hızla koltuğa oturdu ve sessizce oturan Jimin'e sokuldu. "Yoongi bağırma, zaten hassas." Jimin'in ince ve çekingen sesini duyduğunda başını kaldırıp Hyunguna baktı. Yoonginin çatık kaşları yavaş yavaş yumuşadı ve gözleri Jiminde takılı kaldı. Ne kadar da çok değişmişti. Saçlarının renginden tut bakışları bile değişmişti. Her zaman gülen kısık gözleri şimdi buğulu ve karanlıktı. Gülüşüyle çiçekler açtıran omega şimdi baktığı yeri donduruyordu.

"Taehyung o gece korunmadınız mı?" diye sordu Jimin. Yoongi onun sesiyle kendine gelmiş kaşlarını tekrar çatmıştı. Bakışları Jiminden kardeşine kaydığında parmaklarını birbiri içine geçirip Taehyung'un konuşmasını bekledi.

"Koruduk Tabiki Jimin. Hatta koca bir kutu prezervatif vardı. Tanrım bu nasıl oldu bilmiyorum..."

"Belki içine gelmiştir ve hatırlamıyorsundur. Sonuçta bir omega bir alfayla ilişkiye girdiğinde kendinden geçer hatta her şeyi unutur." Jimin'in bakışları Taehyung'tan Yoongi'ye kaydığında onun da kendisine bakıyor oluşu işe korkarak hızla Taehyung'a döndü tekrar.

" Olabilir mi... Ama sabah kalktığımda her yerde paketler vardı... " Taehyung abisinin yanında çekingence konuşurken Jimin ona yanında olduğunu belirtmek için saçlarını okşuyordu. Yoonginin başı da önüne eğilmiş kendini suçluyordu.

"Taehyung, bunu ona söylemelisin. Sonuçta bebek sadece senin değil. Ne gerekiyorsa birlikte karar vermelisiniz."

"Jimin haklı." dedi Yoongi ve yerinden kalkarak Taehyung'un kolunu tutarak ayağa kaldırdı. "Onun evine gidiyoruz. Adresi hatırlıyorsundur umarım."

...

"Hyung lütfen gitmek istemiyorum." Taehyung Yoongi'nin koluna sarılmış hüngür hüngür ağlarken onun kolunu bırakmamakta kararlıydı. Alfadan korkuyordu. Nasıl açıklayabilirdi ki bu durumu? Ona inanmayabilirdi de.

"Taehyung bie şekilde konuşman gerek onunla. Bu kağıdı da al göster ona." Taehyung kızarmış yüzü ve burnunu çekerek geri çekilmiş kağıdı sıkıca tutarak arabadan inmişti. Yavaş ve kararsız adımlarla büyük evin kapısına gelmiş elini kaldırıp zile basmıştı. Kapı açıldığında onu görmeyi beklemiş ama kapıyı bir omega açmıştı." Ş-şey Jungkook evde mi?" kız başını iki yana sallamıştı. "Jungkook bey 1 aydır bu eve uğramıyor büyük ihtimalle ailesinin evinde kalıyordur." Taehyung teşekkür ederek arkasına dönmüş arabaya ilerlemişti. "Taehyung noldu?"

"Evde değilmiş, bir aydır büyük ihtimalle o günden beri de eve gelmemiş. Ordaki omega ailesinin evine gidebileceğini söyledi. Ya da şirkette olabilirmiş."

"O zaman biz de küçük beyin işini basarız." Yoongi aniden gaza bastığında Taehyung geriye savrularak koltuğa tutundu. Hyung'unun yüzüne bakmaya korkuyordu. Çünkü biliyordu ki gözleri öfkeden kızarmıştı. Onun sert feromonlarınını hissedebiliyordu.

Bir süre sonra büyük camdan bir binaya geldiklerinde Taehyung Jungkook'un ne kadar zengin olduğunu anlayanilmişti. Üstelik bu buz dağının görünen kısmıydı. Kim bilir görünmeyen kısmı nasıldı...

"Seninle gelmemi ister misin Taehyung?" Yoongi'nin sesiyle kendine geldiğinde hayır anlamında başını salladı. "Bunu ben halledeceğim hyung, halletmek zorudayım." gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı ve elini çekingence karnına koydu. "Bu işi halledeceğim." arabadan indi ve hızlı adımlarla insanların içinden geçerek içeri girdi. Resepsiyondaki kıza Jungkook'un odasını sordu. Kız katı ve yeri tarif ettikten sonra asansöre binip 12.kata bastı. Asansör her katta durmuş birileri inip binmişti. Her geçen saniye Taehyung'un içindeki korku ve boğulma hiss artarken eli arasındaki kağıdı sıkıca kavradı. Asansör nihayet 12.katta durduğunda yavaş adımlarla ilerledi. Kulakları upulduyor ve tüm gözler üstünde gibi hissediyordu. Sanki buradaki herkes onun ne yaptığını biliyor gibiydi.