Surrogate Omega ; KookTae

15|Yeni Kurallar

Diğer kitabım olan little kitty'e bölüm attım Lütfen ona da bakıp yorum yapın...

Taehyung aniden tekrar karnına giren sancıyla İnleyerek elini karnına götürdü. Herkes ona dönerken Yoongi kolları arasında birden kıvranan bedenle neye uğradığını şaşırmıştı. "Bebeğim iyi misin?" diye sordu onun pembe, tombul yanağına elini koyup kendisine bakmasını sağlarken. Taehyung buruşturduğu yüzüyle zorla başını salladı ama tabiki kimse ona inanmamıştı.

"Jungkook onu odasına çıkar." dedi Minseo. Jungkook ayağa kalkmış ona doğru atılmışken Yoongi kolunu kardeşine siper ederek alfayı engelledi. "Kardeşimi ben çıkarırım." dedi ve ayağa kalktı ama bu sefer durdurulan o oldu. Minseo onu kolunu tutarak durdurmuştu. "Aşfa Min, Jungkook'un götürmesi daha iyi olabilir Taehyung için." dedi ve Yoongi'nin kolunu bırakarak onun Taehyung'tan uzaklaşışını izledi.

Jungkook kollarını küçük ince bedene sararak onu kavradı. Taehyung bedenine saran hisle rahatlarken istemsiz gözleri kapandı ve eli Jungkook'un gömleğinin yakasına dolanırken başını onun güçlü göğsüne yasladı. Herkes Taehyung'un rahatladığını bariz bir şekilde anlamıştı ama kimse ses çıkarmadı. Jungkook kucağındaki bedenle üst kata çıktı temkinli adımlarla diğerleri de onun peşinden ilerledi. Odanın önüne geldiklerinde Yoongi kapıyı araladı ve Jungkook içeri girdi, dizini yatağa yaslayarak yavaşça küçük bedeni yatağa bıraktı. Taehyung'un kapalı gözleri sırtı yumuşak yatağıyla buluştuğunda aralandı ve yüzünün dibindeki yüzü fark ettiğinde irkildi. Ona bu kadar yakından bakmak yetmiyormuş gibi bir de sıcak nefesini dudaklarının üstünde hissediyordu. Gözlerini oraya indirmemek için kendini tutarken aklına o gece geldi. O günden beri ilk defa o anlar aklına dolmuştu. Jungkook'un onu kavrayışı, parmaklarının vücudundaki gezinişleri ve dudakları arasında ezilen dudaklarının arada oradan ayrılıp nefes nefese bir şekilde kulağına arsız kelimelerini fısıldayışı.

Kendine geldiğindeyse Jungkook'un hâlâ ona baktığını gördü ama gözlerini ondan çekti ve yerinde dikleşerek ondan uzaklaştı. Sırtını yatak başlığına yasladığında Jungkook'un arkasında dizilmiş dörtlüyü gördü. "Sizi yine endişelendirdim, üzgünüm." dedi yüzündeki utangaç gülümse ile. Taehyung abisinden bir çıkış beklemişti ama yanılmıştı. Jeon Joonseo başladığı kollarını çözerek ona doğru yaklaştı. "Artık özür dinlemeni ya da üzgün olduğunu belirtmek istemiyorum Taehyung. Bu bugün ikinci oldu ve bu acıyı sen çekiyorsun. Üzgün olması gereken biziz özellikle de Jungkook." dedi Jungkook'a bakarak. Jungkook'un kaşları çatılmış konuşmak için ağzı aralanmıştı ki babası onu susturdu.
" Jungkook sen de bu sancıların sebebini çok iyi biliyorsun, görmüyor musun Taehyung'u kucağına aldığın anda nasıl rahatladığını? Eğer o Jeon soyismini taşıyorsan ona yakışır bir şekilde davranacaksın ve sorumluluklarını bileceksin. Hiçbir şekilde inkar etmeni istemiyorum o bebek doğup Taehyung burdan gidene kadar geceleri onunla uyuyacaksın, onunla temas halinde olacaksın. Eğer bebeğe bir şey olursa. " kaşlarını havalandırıp tehditvari ifadesini takındı Joonseo. Jungkook'un sinirden tüm bedeni kasılmıştı." Eğer o bebeğe bir şey olursa kendini ölmüş bil. "dedi ve son sözlerini bırakarak odadan çıktı. Herkeste büyük bir sessizlik vardı. Herkes şaşkındı, bir kişi hariç. Yoongi kendini bir şey sanan sinir alfanın babası tarafından baskılanmasına bıyık altından gülüyordu, bu hoşuna gitmişti.

" Jungkook babanı dinle, dediğini yapacağını biliyorsun." dedi Minseo ve eşi gibi odayı terk etti. Yoongi alfanın yüzünün aldığı hâle gülerken Jimin şaşkınca olanları izliyordu.

Şaşkınlığı kucağında kıpırdanan bedenle dağıldı ve bebeğinin uyuduğunu gördüğünde gülümseyerek Yoongi'ye döndü. Çekinse de kendini zorladı. "Yoongi artık gitsek mi?" dedi kısık sesiyle Yoongi ilk ona baktı ardından kucağındaki uyuyan bedene. Jimin dakikalardır onu kucağında taşıdığı için şimdi sık sık bebeği hoplatıyordu düşmemesi için, kolları uyuşmuştu bunu anlamıştı.