One Day ( jenlisa ){Translated}

27: Engagement

*یک سال بعد*

'جنی'

"زود باش جنی کیم چای بریز!"

"اره جن، هممون خیلی کنجکاویم!"

"این تصمیم ناگهانی چیه؟"

در حین استراحت ناهار با وندی، سولگی و ایرین تو کافه تریا نشسته بودیم. اونا از صبح بی وقفه منو اذیت میکردن. من حتی نمیدونم چطوری انقدر سریع فهمیدن.

"ای بابا بچه ها! باشه باشه! خب باید بگم که تهیونگ دیشب ازم خواستگاری کرد..."
شروع کردم.

"چه کوف-"
سولگی فریاد زد.

"سولگی!"
قبل از اینکه بتونه با صدای بلند فحش بده ایرین ساکتش کرد. بعضیا برگشته بودن تا بهمون نگاه کنن.
"ادامه بده جن. و بعد تو چی گفتی؟"

"من گفتم بله."

"فاک. چه کوفتی!"
سواگی غر زد.

وندی فقط با شوک و دهن باز نگاهم میکرد. ایرین چهره ای جدی داشت. سولگی داشت با غذاش بازی میکرد و سعی میکرد ارتباط چشمی برقرار نکنه.

با حیرت از رفتار اوما گفتم:
"هی بچه ها! مگه قرار نیست برای من خوشحال باشین؟ این چهره های زشت چیه؟"

سولگی گفت:
"منظورم اینه که... کمی سریع فک نمیکنی؟ شما فقط دو سه ساله باهم قرار گذاشتین، اگه سال قبل رو حساب نکنیم چون ما میدونیم که شما دوتا وقت کمی رو باهم میگذرونین. به علاوه هنوز تو اوج جوونی هستی! میخوای دیگه یه خانواده تشکیل بدی؟ مطمئنی که اون شخص درستیه؟ ازدواج یه شوخی نیست میدونی که!"

"برای یه بارم که شده باید با سولگی موافقت کنم. تو به وضوح در موردش فکر کردی جن؟"
ایرین اضافه کرد.

وندی گفت:
"اره حتی منم احساس میکنم کمی سریعه."

لحظه ای مکث کردم و به واقعه شب گذشته فکر کردم.

__________________

"خداحافظ فردا میبینمت."
از ماشینش پیاده شدم و راهی آپارتمانم شدم.

"صب کن جن!"
تهیونگ صدا زد،از ماشین بیرون اومد و با عجله به سمت من اومد.

"چخبره؟"
با کنجکاوی پرسیدم و کنار من عصبی به نظر میرسید.

تهیونگ گفت:
"میدونم که این ممکنه برای تو کاملا ناگهانی باشه. و اگه هنوزم نخوای من کاملا میفهمم اما من فقط میخوام بهت بگم که تو این وند سال گذشته خوشبخت ترین روزای زندگیم با تو بوده و من باید احمق باشم که بذارم این فرصت بگذره."

از اینکه داره چه اتفاقی میوفته متحیر شده بودم و هیچ سرنخی نداشتم که بدونم داره در مورد چی صحبت میکنه. 

تهیونگ در حالی که نفس عمیق میکشید رو یه پاش زانو زد و جعبه سیاهی بیرون اورد‌.

آب دهنمو قورت دادم. یعنی اون...؟