Batuhan'dan:
Açık arttırma oyununu kaybetmemize rağmen benim dışımda herkes karnını doyurabilmişti. Bende aç aç barakada uyumaya çalışıyordum ama türlü uyuyamıyordum.
Aklım hâlâ açık arttırma oyununda Poyraz'ın yaptığı o çirkin tavırda kalmıştı.
Yan tarafımda uyuyan Sergen mırıldandı bana doğru dönerek.
"Kanka takma kafana bak yarınki ödülde en çok senin için yarışacağım. O yiyemedigin sarmadan daha güzellerini yedireceğim"
"Konu sarma ya da herhangi bir yemek değil Sergen. Gördüğüm o muameleyi hakedecek ne yaptım ben? "
"Evet kanka bende üzüldüm yani Poyraz'dan hiç beklenilmeyecek bir hareketti. Ama mutlaka mantıklı bir açıklaması vardır. Kötü biri değil gerçekten iyi biri, tanısan çok seversin" dedi Sergen.
"Nedense iyi tarafını bir bana göstermiyor Sergen. Ben gerçekten kendi kendimi sorgulamaya başladım. Yanlış bir şey mi söyledim, farkında olmadan kırdım mi diye ta ilk günden beri yaşananları düşünüyorum ama ona yaptığım en ufak bir yanlış bulamıyorum."
Eliyle omzumu sıktı Sergen. "Ben bu konuya el atacağım kardeşim uyu artık, sıkma canını"
*******
Poyraz'dan:
Ertesi gün oyun alanına geldiğimizde herkesin keyfi yerindeydi. Karşı takımda da moraller iyiydi bir kişi hariç.
Hâlâ dünkü olayın kırgınlığını yaşadığı her halinden belliydi. Çünkü son 3 haftadır yükselen performansıyla her oyun ilk seçim hakkını benden yana kullanırdı Batuhan. Ancak bu defa beni değil Steven'i seçmişti.
İlk kez avantaja dahi çıkmamıştı. Hasta mı oldu acaba diye düşündüm. Yanına gidip sormak istedim ancak cesaretimi toplayan atınca vazgeçtim.
İlk oyunda Sergen ile eşleşmiştim. Her yarış öncesinde ettiğimiz sohbetlerden birini ederiz yine diye düşünsem de Sergen direkt Batuhan ile ilgili konuya daldı.
"Kanka ya Batu ile aranızda bir problem mi var? Çocuk dün uyuyamadı kafaya takmaktan "
Şaşırmıştım ve ne yalan söyleyeyim üzülmüştüm de. "Y-yo bir problem yok. Kafasında kurmuş herhalde. Onunla bir derdim yok " diyip geçiştirmeye çalıştım.
"Dışardan öyle gözükmüyor ama " diyip omzuma vurdu Sergen. Ardından oyuna başladık.
Sayıyı kazandıktan sonra takım bençine giderken Sergen'in sözleri aklıma gelmişti yine. Benim yüzümden uykusuz kalmış olması üzmüştü beni.
Oyunun tamamen bitmesini bekledim ve dokunulmazlığı kazanır kazanmaz da sevinç gösterisi yapan arkadaşlarımın yanından ayrılıp ormanlık alana doğru tek başına yürüyen Batuhan'ın yanına doğru ilerledim.
Ona doğru yürüdüğümü hissetmiş olacaktı ki durdu bir anda arkasına dönmeden. "Yalnız kalmak istiyorum Poyraz, gider misin?"
Bir şey demeyip ona doğru yürümeye devam ettim ve tam yanında durdum. "Ben olduğumu nerden bildin?" dedim gülümseyerek.
"Senden başka kimse gelmez yanıma da o yüzden " dedi buruk bir ifadeyle.
Gülmüştüm. "Yanına geleceğimden enindin yani"
