Arkadaşlar final bölümünü bu sabah yazdım hazır taslakta.
Ancak finalde önce birkaç bölüm daha yazmam lazım. O yüzden artık olaylar biraz daha hızlanabilir haberiniz olsun ☺️
Ayrıca bol bol yorum yaparsanız çok mutlu olurum ❤️
"Korkmuyor musun?" dedi Berkan sigara dumanını son kez içine çekip, izmariti kül tabağına bastırırken.
"Yorulduğunu görüyorum. Oysa mutlu durman gerekir." diye ekledi.
Anıl kafasını geriye atarken, bakışlarını gökyüzüne dikti ve iç çekti.
"Korkmuyorum, endişeliyim." dedi
uzun bir sessizliğn ardından.
Ancak hemen ardından kafasını arkadaşına çevirdi ve
"Ama bu endişe ile yaşamayı öğrenmek gerek." dedi.
Berkan onun bu dediğine kafasını sallarken "Hayat devam ediyor." diye mırıldandı ve ikinci sigarasını yakmak üzere kutuya uzandi ve ince dali parmaklarının arasına aldı. Yakmak için uğraşırken, gözleri karşısındaki çocuğun üstünde
geziyordu.
"Bunu sana söylemek istemiyordum ama..." dedi ve tek nefes çekip, sigarayı indirdi dudaklarından.
"Baban İlayda ile barışmanı istiyor. Batuhan ile olan ilişkiniz kulağına gitmiş. Yani ben de sizin ilişkinizi öğrendikten sonra erteleyebildiğim kadar erteledim bu haberi vermeyi." üzgün bir şekilde konuştu Berkan.
Anıl gözlerini arkadaşına çevirip şaşkınlıkla ona bakmasına rağmen elbette işin en başında dahi ailesinin özellikle de babasının bir şekilde hayatına tekrar müdahale etmek isteyeceğini biliyordu. Yine de zamanlaması bu olmamalıydı.
"Neden beni aramamış?" dedi detayları merak ederken.
"Sanırım ikna edemeyeceğini bildiği için. Aracı görevi görüyorum işte."
Berkan kendi kurduğu cümleye gülerken, muzip bir biçimde, belki de biraz hissettiği hüzünü dağıtmak için "İlk kez benden seni toparlamamı istiyorlar. Görev adamlığı artık bende." dedi.
Aarkasını dönüp, balkondan mutfağa açılan kapidan içeriye baktı ve Batuhan'ın orada olmadığından emin oldu.
Önüne döndü, sandalyesini arkadaşına yaklaştırdi ve elini sırtına koydu.
"Bugün gelecekti. Ve ben bu yüzden Batuhan'ı sevmeme rağmen İlayda ile olmaya devam ettim. Ama daha fazla yapamadım. Sırf babamın korkusundan sevmediğim birine ümit verip onu kandırmak ve sevdiğim adama aşkımı söylemekten kaçınmak istemedim.Üzgünüm ama babamla savaşmam gerekecek." dedi
kendisini açıklarken.
Poyraz'a o gün ilişkilerini itiraf ettiğinde olaylarin bu noktaya gelebilecegini biliyordu. Ama bu kadar kolay babasının haberdar olacağını o bile tahmin etmemişti.
"Hayatım boyunca kendimce
doğrularım oldu ve hep doğru birisi
olmaya çalıştım." Anıl titrek bir nefes verirken, gözleri yalnızca yeri kaplayan fayanslardaydı.
"İlk kez doğrularımın dışındayım, kalbim hiç rahat değil ama iyi hissediyorum." diye devam ettirdi.
Elleri yavaş yavaş titremeye başlamasına rağmen kelimeleri her zamankinden daha netti. Berkan ise ilk kez onu anlamaya çalıştı.
"Yani bilirsin beni. Daha doğrusu kural şöyledir, kalbin ve beynin uyum içinde olmak zorundadır. Yoksa altın oran şaşar ve hayat senin için bir felakete dönüşür.
Ancak ilk kez, beynim ve kalbim uyuşmamasına rağmen altın oranım şaşmadı Beko."
Belli ki söyledikleri kendisini bile şaşırtıyordu ki, inanamıyormuş gibi bir hali vardı. Ancak en azından bir kişinin onu anlamasını umarak arkadaşının gözlerinin içine çevirdi bakışlarını.
