Dwa płonące serca, które odważyły się złamać
Pamiętajcie, nikt nie mówił, że to będzie trwało wiecznie.
Harry Potter, chłopiec, który przeżył, zawsze czuł się tak, jakby każdego, kogo kocha, tracił. To wciąż się działo, kiedy zakochał się w niej po...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Naprawdę chciałbym cię teraz pocałować, ale powinniśmy się kłócić"
harry pov
Powoli szedłem w stronę zwierciadła Ain Eingarp. W jego wnętrzu zobaczyłem swojego 11-letniego siebie stojącego z rodzicami.
Widok, którego dawno nie widziałem.
Snape pojawił się za nami wszystkimi - Czujesz się sentymentalnie?
Wróciłem do rzeczywistości. A dokładniej do lekcji z Oklumencji.
- To prywatna sprawa.
- Nie dla mnie. I nie dla Czarnego Pana, jeśli się nie poprawisz - Snape ruszył w moją stronę - Każde wspomnienie, do którego ma dostęp, jest bronią, której może użyć przeciwko tobie. Nie przetrwasz dwóch sekund, jeśli on wtargnie do twojego umysłu - Pozostałem cicho.
Snape zadrwił - Jesteś taki sam jak twój ojciec: leniwy, arogancki-
- Nie mów ani słowa o moim ojcu - warknąłem.
- Słaby.
- Nie jestem słaby!
- Więc udowodnij to. Kontroluj swoje emocje. Zdyscyplinuj swój umysł - Snape podniósł różdżkę w moją stronę - Legilimens!
Przez głowę przeleciały mi wspomnienia Syriusza, Zakonu, moich rodziców, y/n. To były rzeczy, przed którymi najtrudniej było mi go powstrzymać.
To były rzeczy, przed którymi najtrudniej było mi go powstrzymać.
Snape zaczął się szyderczo śmiać - Mogę zwymiotować.
- Przestań.
- Czy to nazywasz kontrolą?
- Siedzimy w tym od wielu godzin. Gdybym tylko mógł odpocząć! - Próbowałem to uzasadnić.
- Czarny Pan nie odpoczywa. Ty i Black jesteście tacy sami. Sentymentalne dzieci, wiecznie narzekające na to, jak bardzo niesprawiedliwe było wasze życie. Cóż, może umknęło to waszej uwadze, ale życie nie jest sprawiedliwe. Wasz błogosławiony ojciec o tym wiedział. W rzeczywistości, często o to dbał - Snape pstryknął.
