Embracing the Wind (Formentera Series #2)

Chapter 35

This is the last chapter. Thank you for staying with Yen and Ice until the end. xoxo!

—

"Do you have any regrets?"

I was really scared to fail. I was scared to fail in everything because If I failed, I'd be hurt – that's why I didn't want to fail. That's why I was scared to fail.

I just wanted to live a happy life... without any failure, without hurting others and without hurting myself.

But I've realized that failure is not bad. We need to fail in order to grow, we need to be hurt in order to grow, and we need to lose in order to grow... without that things, we would never grow, we would never learn from our mistakes. That's how we improve.

Failure is part of our lives.

"What do you think?" nakangiting tanong ko kay Benj.

Napabuntong-hininga siya.

I told him everything. About my life, my problems and my battles and after he heard everything... tinanong niya kung may pinagsisisihan ba ako.

"Of course meron! Lahat naman tayo nagsisisi," sagot niya.

Tanging ngiti lang ang isinagot ko.

"Osya. Bye na, Yen. Mag-iingat ka ha?" aniya kaya tumango ako.

"Tawagan mo kami kapag bored ka!" si Shana.

"Lilipad kami papunta rito," sambit naman ni Jerome kaya natawa ako.

"Take care of yourself, Yen." Nagulat ako nang niyakap ako ni Ethan pero kalauna'y ngumiti rin ako.

"You, too, guys. Take care of yourselves..."

Kumaway ako sa kanila nang papalayo na sila sa akin. Babalik na sila sa Pilipinas samantalang ako ay naiwan dito.

Nang nawala na sila sa paningin ko ay tumalikod na ako at lumabas ng airport. Pagsakay ko sa kotse ay hindi agad ako umuwi sa hotel.

Kagaya nang ginawa ko sa Pilipinas ay nagmamaneho lang ako ng walang destinasyon. Nakabukas ang mga bintana kaya hinahangin ang buhok ko.

The wind is fresh and it calms my mind. Napangiti ako at pinasadahan ang buhok ko.

I really learned from my problems. Kung walang pipili sa'yo, piliin mo ang sarili mo. Kung walang magmamahal sa'yo, mahalin mo ang sarili mo.

It's not bad to prioritize yourself because self-love and self-care is a must.

I needed someone's hug but I never got it because I always face problems alone. I was always crying until I fall asleep. Napapahinga lang ang mga luha ko kapag tulog ako.

Let the wind embrace you until you fall asleep and rest your cries.

Palaging hangin ang yumayakap sa akin sa bawat pag-iyak... at kuntento na ako sa ganoon. Kahit hindi ko nakikita, nararamdaman ko pa rin na mayroong yumayakap sa akin.

Kinabukasan ay lumipad ako pa-Spain. Gusto ko lang bumalik dito. Pagkatapos nito, baka sa Greece na ang susunod kong destinasyon.

Nagdala ako ng camera kahit hindi naman ako ganoon kagaling kumuha ng litrato. Gusto ko lang kunan ang ngiti ng mga tao dahil ang sarap-sarap pagmasdan.

Lahat ng taong nakikita ko rito sa Barcelona ay masaya. Nakakagaan ng puso kaya hindi ko rin tuloy maiwasang hindi mapangiti.

Lumapit ako sa mag-asawang matanda.

"Hola! Puedo tomar una foto de ustedes dos?" I asked them.

Nagkatinginan sila at napangiti. "Sí, por supuesto," sagot ni lola.