The Cold Forest In Idaho (Army Series #1)

Kabanata 23

Dahan dahan kong minulat ang aking mga mata nang nagising ako. Tila hindi ko pa maaninag ang aking paligid. Napapikit ulit ako nang maramdaman ang sakit sa aking balikat.

Sinubukan kong tingnan kung nasaan ako. Pagtataka ang namuo sa aking mukha nang mapansing nasa isang kwarto ako. I don't know where I am, but I think that it is located at a basement..somewhere?

There's no window at all.

No breeze of air from nowhere.

Naalala ko si Captain Stephen.

Where is he?

I sighed when I realized that we are captured by the enemies.

Tinignan ko ang aking sarili at nakatali ang aking mga kamay paitaas habang nakaluhod ako sa sahig.

Lumingon lingon ako sa aking paligid, baka sakaling may makuha ako ng kahit ano na man lang. Pero isang lamesa at upuan lang ang naroroon.

Napalabi tuloy ako nang maramdamang nauuhaw ako.

Tumingala lang ako.

Ah, shit.

How long I've been here already?

Nang biglang may narinig akong mga yapak galing sa labas. Agad akong lumingon sa maybpintuan. Tsaka ako may narinig na pagbukas ng pinto sa kung saan.

May naglakad muli hanggang sa lumapit ito papunta kung nasaan ako tsaka binuksan ang pinto nito.

Ang lalaking nakita ko kanina kasama ang kanyang mga kapwa terorista ang bumungad.

He looks iritated.

"Ah. Finally! The sleeping beauty is awake!" Aniya at ngisian ako. Sinamaan ko siya tuloy ng tingin at hindi sinagot.

He fucking hitted my head that's why I black out!

"How's your sleep, miss?" Aniya at kinuha ang isang upuan roon para umupo sa aking harapan.

"How's your head?" At nginisian ako. Pero hindi ko parin siya sinagot.

You piece of shit!?

"You know, habang tulog ka kanina I asked some questions to your comrade."  At umupo ng maayos.

"He's so stubborn. So I did what I supposed to do." Aniya at kinindatan ako.

Napatigil ako.

What- what did he say?

..is he?

"Don't worry. He's still breathing." Sagot nito na tila alam ang gusto kong malaman.

I clenched my jaw, kasabay nang pagkuyom ko ng aking mga kamay.

May inilabas siyang kutsilyo sa kanyang pocket. Tsaka niya tinuron iyun sa akin.

"Now. It's your turn." Tila tinatakot niya ako.

Pfft..ss if!

I've been doing this kind of shit missions for years. Been captured and turtored for a few time.

This will be just a piece of cake.

Dahan dahan siyang tumayo. Aakmang maglalakad na sana nang mabilis siyang umikot at binigyan ako ng malakas na low kick papunta sa aking tiyan.

Agad akong napayuko at hindi agad nakahinga.

Ininda ang naramdamang sakit.

This fucking bastard?!

Tumaas baba ang aking paghinga pagkatapos.

Umupo siyang muli sa aking harapan.

"Where is he?" He asked.